Ο Εσπερινός της Αγάπης στην Ι.Μ. Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση Αττικής

   Σε κλίμα χαράς, που πηγάζει από την ένδοξη νίκη του Χριστού μας κατά του θανάτου, τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός της Αναστάσεως και η Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Ασπροπύργου προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου.

   Στην ομιλία του, ο Επίσκοπός μας αναφέρθηκε στο απέριττο κάλλος που χαρακτηρίζει την λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η υμνολογία των Αγίων ημερών που διανύουμε, ωθεί όλη την πλάση σε δοξολογία του Πλάστου, μιλάει για την Ανάσταση του Χριστού και την συνακόλουθη ανάσταση των νεκρών με συμβολισμούς από την Παλαιά Διαθήκη και σκορπά το μήνυμα της Ελπίδας και του Φωτός. Για τον λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντική η ευλάβεια την ώρα της Θείας Λατρείας, ώστε αφενός να διατηρείται η κατάνυξη και αφετέρου να δεχόμαστε τα Θεία μηνύματα. Την αποκλειστικότητα της ωραιότητας αυτής έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία που απαρασάλευτα τήρησε τη διδασκαλία του Χριστού. Εξαιτίας αυτού, άλλωστε, το Άγιο Φως είναι προνόμιο των Ορθοδόξων· ένα υπέρτατο θαύμα που, στεντόρεια τη φωνή, διακηρύττει ότι Χριστός αληθώς Ανέστη. Το μέγα αυτό θαύμα πολεμούν οι εχθροί της πίστεως, υποστηρίζοντας ότι η Ανάσταση είναι μυθοπλασία· Η πραγματικότητα ωστόσο μαρτυρά, ότι οι αμφισβητίες του Χριστιανισμού βάλλονται κατά της πίστεώς μας, διότι φοβούνται τη δύναμη με την οποία αυτή επέζησε δύο χιλιετίες, παρά τους σκληρούς διωγμούς.

   Ο Σεβασμιώτατος ολοκλήρωσε την ομιλία του με την ευχή, το Φως του Χριστού να πλημμυρίζει την ζωή όλων, όσοι επιθυμούν να το φυλάσσουν στην καρδιά τους.

Ἀρ. πρωτ.:569

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν!

Καὶ πάλι Πάσχα,

«πέρασμα ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν αἰώνια ζωή».

   Ἀνατροπὴ στὰ δεδομένα τῆς ἀνθρωπότητας, κατάργηση τῆς θνησιμότητος, θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

   Δύο χιλιάδες χρόνια τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι πάντα ἐπίκαιρο.

   Σὰν νὰ συνέβησαν ὅλα χθές. Ἡ προδοσία, τὸ πάθος , ἡ Σταύρωση, ἡ ἔνδοξος Ἀνάσταση, ἡ ἀμφισβήτηση τῶν Ἰουδαίων, ἡ ἐσώψυχη χαρὰ τῶν μαθητῶν, ὁ Εὐαγγελικὸς Λόγος ποὺ κηρύχθηκε στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης… ὅλα σὰν νὰ ἔγιναν σήμερα, τώρα. Τόσο σύντομα, τόσο γρήγορα καὶ τόσο κοντά μας.

   Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου κατήργησε ὄχι μόνον τὸν θάνατο ἀλλὰ καὶ τὴν ἁμαρτία. Ἐφανέρωσε στὸν χοϊκὸ ἄνθρωπο τὸν ὑψηλὸ προορισμό του. Τὸν ὁδήγησε στὴν προπτωτική του κατάσταση, ἐπανεντάσσοντας τὸν στὴ Χαρὰ τοῦ Θεοῦ, τὸν Παράδεισο.

   Μὲ τὴν Ἀνάσταση ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τὸ προσωπικό του Πάσχα, τὸ «πέρασμα» ἀπὸ τὰ γήινα στὰ οὐράνια, ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ Φῶς, ἀπὸ τὴ ματαιότητα στὴν αἰωνιότητα. Μὲ τὸ πέρασμα αὐτὸ ἀνοίγουν ξανὰ οἱ πύλες τοῦ Παραδείσου καὶ ὑποδέχονται τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο, ἐκεῖνον ποὺ ἐξάγνισε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου.

   Κάποιοι ἀρνήθηκαν τὴν Ἀνάσταση καὶ κάποιοι πίστεψαν σὲ Αὐτή. Ἄλλοι ἔμειναν στὸ σκοτάδι κι ἄλλοι φωτίστηκαν. Πολλοὶ πολέμησαν μὲ μανία τὴν Ἀνάστασὴ Του κι ἀμέτρητοι θυσίασαν μὲ πίστη τὴ ζωὴ τοὺς διεκδικώντας τὴν.

   Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.

   Οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀλήθειας ἀρνοῦνται τὴν Ἀνάστασή Του καὶ πολεμοῦν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Πολεμοῦν οἱ ἀρνητὲς ἕναν γι’ αὐτοὺς «νεκρό», ἕναν ἐδῶ καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια «πεθαμένο»; Πόση παράνοια ἢ πόση ἀφέλεια μπορεῖ νὰ κρύβει μιὰ τόσο ἐξόφθαλμη, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἴδιους, ἀστοχία! Διόλου ἀφελεῖς δὲν εἶναι. Ἀντίθετα, γνωρίζουν, ξέρουν καλά, κι ἀπὸ φόβο τρέμουν τὴ δύναμη, τὴν ζῶσα ὕπαρξή Του. Μάχονται οἱ ἀξιολύπητοί το Ἅγιό Του πρόσωπο μὲ μίσος καὶ μανία. Οὐσιαστικὰ ὅμως Τὸν κηρύττουν, καὶ μάλιστα διαχρονικά, ἀφοῦ ὁ ἐπίμονος καὶ μακραίωνος πόλεμός τους εἶναι ἀπόδειξη τοῦ φόβου τους καὶ τῆς Ἀλήθειας. 

Ὁ Χριστὸς εἶναι ἐπίκαιρος, εἶναι ἐδῶ, ζωντανός, «ζεῖ Κύριος ὁ Θεός».

   Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ πιστεύοντας στὴν Ἀνάσταση ξεπερνοῦμε τὸν φόβο τοῦ θανάτου, ἐλεύθεροι καθὼς εἴμαστε, ἐπιδιώκουμε καὶ  προσδοκοῦμε τὴν αἰώνια ζωή. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα», λέγει ὁ Κύριός μας. 

   Οἱ ἀρνητὲς τῆς Ἀναστάσεως  ζοῦν στὸ σκοτάδι, ἀφοῦ ἀγνοοῦν τὸ Φῶς τὸ ἀνέσπερο. «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς», λέγει πάλι ὁ Κύριός μας. 

   Πάσχα εἶναι τὸ «νικηφόρο πέρασμα» ποὺ ὁδηγεῖ στὴν πραγματικὴ ζωή, στὴ λάμψη τοῦ Παραδείσου, στὴ χαρὰ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ὁ φωτισμὸς τοῦ σκότους, ἡ ἀπόκτηση τῆς ἐλευθερίας, ἡ ἀνάταση τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἡ μεταμόρφωση τῶν προσώπων καὶ τῆς κοινωνίας, τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ συνόλου. Τὸ Πάσχα ποὺ ἑορτάζουμε ἂς εἶναι γιὰ ὅλους μας ἡ κατάργηση τῶν λαθῶν, ἡ καθαίρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἂς εἶναι τὸ «πέρασμα» τῆς ἀπόλυτης μεταμόρφωσής μας.

   Πάσχα στὴν ψυχή, Πάσχα στὴν οἰκογένεια, Πάσχα στὴν Πατρίδα, Πάσχα στὴν οἰκουμένη.

Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου.

Ἡ χαρὰ καὶ τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ μᾶς συνοδεύουν.

Μὲ εὐχὲς ὁ Ἐπίσκοπός σας.

+ ὁ Ἀττικῆς & Βοιωτίας Χρυσόστομος