«Ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει», τοῦ Σεβ. Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου
«Ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει», τοῦ Σεβ. Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου
Ὁ Ἄρχοντας τῆς πίστεώς μας, Δεσπότης Χριστός, κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, λίγη ὥρα πρὶν τὴν φρικτὴ προδοσία τοῦ Ἰούδα, γνωρίζοντας ὅτι ἔμελλε νὰ χωρισθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Ἀποστόλους, εἶπε: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω. 13,35). Ἂν τὸ καλοσκεφτοῦμε, διαπιστώνουμε τὸ λογικὸ τοῦ εὐαγγελικοῦ αὐτοῦ χωρίου: ὁ Χριστός μας ἀποτελεῖ τὸν κατ᾽ ἐξοχὴν Διδάσκαλο τῆς εἰλικρινοῦς, ἄδολης, ἀνιδιοτελοῦς, ἀπροϋπόθετης, ἀπροσωπόληπτης ἀγάπης. Ἡ διδακτικὴ μέθοδός Του δὲν περιλαμβάνει, ἀσφαλῶς, μόνο τοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ -κυρίως- τὸ βίωμα. Χάρην τῆς ἀγάπης γιὰ τὸ πλάσμα Του, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα καί, προκειμένου νὰ μᾶς λυτρώσει ἐκ τῶν τοῦ Ἅδου δεσμῶν, δὲν δίστασε μέχρι καὶ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου νὰ γευθεῖ. Ἑπομένως, ὅποιος διαχρονικὰ ἐπιθυμεῖ νὰ λέγεται καὶ νὰ εἶναι μαθητὴς Ἐκείνου, ὀφείλει νὰ πράττει σύμφωνα μὲ τὴν παρακαταθήκη τοῦ Διδασκάλου: ἀγάπη Ἐκεῖνος; Ἀγάπη κι ἐμεῖς. Ἂν λέμε ὅτι εἴμαστε μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ πόρρω ἀπέχουμε ἀπὸ τὸ παράδειγμά Του, δὲν εἶναι ἑπόμενο νὰ χαρακτηρισθοῦμε ψεῦτες καὶ νὰ γελοιοποιηθοῦμε; Ἀντιθέτως, ὅταν οἱ χριστιανοὶ ἐκφράζουμε ἀγάπη -πρωτίστως- μεταξύ μας, τότε οἱ ἄνθρωποι θὰ βλέπουν πόσο μεγάλη εὐλογία εἶναι νὰ ἀνήκει κάποιος στὴ χορεία τῶν τοῦ Χριστοῦ μαθητῶν καί, ὅσοι καλοπροαίρετοι, θὰ μαγνητισθοῦν καὶ θὰ ἀκολουθήσουν.