Στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Θηβών λειτούργησε σήμερα, Κυριακή ΙΔ´ Λουκά, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος. 

   Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή του ιαθέντος τυφλού, εστιάζοντας στην δύναμη που έχει η επιμονή στο να κατακτά ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού. Αυτή την επιμονή είχε ο τυφλός, ο οποίος παρά το ότι τον επετιμούσαν να σιωπήσει, με ευλογημένο πείσμα έκραζε προς τον Κύριο: «Ιησού, υιέ Δαυίδ, ελέησόν με». Ο τυφλός έβλεπε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός, κάτι που οι περισσότεροι του πλήθους δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν, αν και είχαν την υγεία των σωματικών οφθαλμών. Για τον λόγο αυτό, ο Κύριος ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημά του και του χάρισε το φως ως ο μόνος Φωτοδότης της ζωής μας. 

   Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε εκ του σύνεγγυς εόρτιες ευχές στον ακάματο εφημέριο του Ναού, Αιδεσιμώτατο Πρεσβύτερο π. Στυλιανό Κομνηνό, ο οποίος προ ημερών εόρτασε τα ονομαστήριά του.

   Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Επίσκοπός μας μετέβη στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Βιλίων, προκειμένου να ευχηθεί τα δέοντα στον άγοντα τα ονομαστήριά του, δραστήριο εφημέριο του Ναού, Οσιολογιώτατο Ιερομόναχο π. Θεόκλητο.

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

            Καθὼς ὁ Χριστὸς πορευόταν πρὸς τὴν Ἰεριχώ, μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, κάποιος τυφλὸς ἄνδρας καθόταν στὸ πλάι τοῦ δρόμου καὶ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη. Ξαφνικά, ἄκουσε θόρυβο ἀπὸ πλῆθος κόσμου καὶ ρώτησε νὰ μάθει τὶ συνέβαινε. Τὸν πληροφόρησαν ὅτι θὰ περνοῦσε ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὁδὸ ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς εἴδησης. Εἶχε ἀκούσει γιὰ τὸν Χριστό μας ὅτι πλῆθος ἀνθρώπων ἀσθενῶν εἶχε θεραπεύσει μὲ μόνο τὸν λόγο Του καὶ ἤλπιζε ὅτι θὰ λάμβανε καὶ ἐκεῖνος τὴν θαυματουργικὴ θεραπεία. Ἔτσι, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἅπλωνε τὸ χέρι στὸν διαβάτη γιὰ νὰ λάβει τὰ πρὸς τὸ ζῆν, ἄρχισε νὰ κράζει πρὸς τὸν Χριστό: «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Πολλοὶ ποὺ τὸν ἄκουγαν, τὸν μάλωναν λέγοντάς του νὰ σιωπήσει. Ἀκάθεκτος ἐκεῖνος, συνέχιζε μὲ μεγαλύτερη ἔνταση «Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Εἶχε δεῖ ὁ τυφλός. Εἶχε δεῖ αὐτὸ ποὺ οἱ περισσότεροι βλέποντες δὲν ἔβλεπαν. Εἶχε δεῖ ὅτι αὐτὸς ποὺ θὰ περνοῦσε ἀπὸ μπροστά του δὲν ἦταν ἕνας τυχαῖος, ἀλλὰ τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Φωτοδότης τῆς ζωῆς μας.