Ἡ γῆ τῆς Σαλαμῖνος δέχθηκε σήμερα στὰ σπλάχνα της τὸν μακαριστὸ πλέον Πρεσβύτερο π. Προκόπιο Μπούτση, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἄφησε ἀνεξίτηλο τὸ στῖγμα του στὶς καρδιὲς ὅσων τὸν γνώρισαν καὶ τὸν ἀγάπησαν. 

   Ἡ εἴδηση τῆς κοιμήσεώς του μοῦ προκάλεσε τὴν κατ᾽ ἄνθρωπον λύπη, ἐνῶ ἐπίσης μοῦ διέγειρε συγκινητικὲς καὶ ἀγαθὲς ἀναμνήσεις.
   Ὁ π. Προκόπιος ἀγάπησε τὴν Ἐκκλησία μὲ εἰλικρίνεια καὶ ἐκδήλωσε τὴν ἀγάπη του μὲ τὴν ὅλη θυσιαστική του πορεία καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Σαλαμῖνος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν προθυμία του νὰ ἄρει, ἂν καὶ σὲ μεγάλη ἡλικία, τὸν Σταυρὸ τῆς Ἱερωσύνης, προκειμένου νὰ προσφέρει τὶς πολύτιμες ὑπηρεσίες του στὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο καὶ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἀνταποκρίθηκε στὰ καθήκοντά του μὲ νεανικό, ὑποδειγματικὸ ζῆλο.
   Ὅσοι εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ τὸν γνωρίσουν, γνώρισαν ἕναν ἄνθρωπο συντρέχτη σὲ κάθε ἀνάγκη, συμπαραστάτη στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος, ὑπομονετικό, ἐλεήμονα καί, πάνω ἀπ᾽ ὅλα, ἕναν ἄνθρωπο ἀληθινό.
   Τὸ γαλήνιο σκήνωμά του ἀποτέλεσε καθρέφτη τῶν ἀρετῶν τῆς μακαρίας ψυχῆς του.
   Ἐκφράζω τὰ θερμά μου συλλυπητήρια στὸν Σεβασμιώτατο Ἀδελφό, Μητροπολίτη Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γερόντιο καὶ τὴν πνευματικὴ οἰκογένεια τῆς τοπικῆς Μητροπόλεως, γιὰ τὴν ὁποία ἡ ἀπουσία τοῦ π. Προκοπίου ἀποτελεῖ ἤδη μεγάλο κενό, καθὼς καὶ στὴν πρεσβυτέρα Ἀθηνὰ καὶ στὰ τέκνα καὶ τὶς ἀδερφὲς τοῦ μακαριστοῦ Ἱερέως, εὐχόμενος ὁ Ἄρχων τῆς Ζωῆς καὶ Ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν νὰ τοὺς χαρίζει τὴν ἐξ ὕψους παρηγορία.

Καλὴ ἀνάπαυση νὰ ἔχει ἡ ψυχή του! Θὰ μᾶς λείψει.

† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

         Οἱ Κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας, ἀναφορικὰ μὲ ἐπαίσχυντα, συκοφαντικὰ καὶ ὑβριστικὰ κείμενα κληρικῶν κατὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρὸς καὶ Ποιμενάρχου μας, κ. Χρυσοστόμου, ποὺ ἐδὼ καὶ μῆνες διακινοῦνται στὸ διαδίκτυο, λύουμε ἐπισήμως τὴν σιωπή μας. Τόσο καιρὸ δείξαμε πνεύμα ἀγάπης καὶ συμφιλίωσης, κάνοντας ἐνυπόγραφη διαμαρτυρία δύο φόρες μόνο πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὴν νόμιμη ὁδό, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σύγχρονους φαρισαίους. Τόσο καιρὸ κάναμε ὑπομονὴ καὶ ὑπακοὴ στὸν Ἐπίσκοπό μας, ὁ ὁποῖος μετὰ σιωπῆς ὑπέμεινε τὴν προσωπική του Σταύρωση καὶ μᾶς ἀπέτρεπε μὲ ἐπιμονὴ νὰ ἐκφράσουμε δημοσίως τὴν ἀγανάκτησή μας. Περιμέναμε καὶ ὑπομέναμε, συμπάσχοντες μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου. Πλέον, ὅμως, τὸ ποτήρι ξεχείλισε καὶ ἦρθε ἡ ὥρα γιὰ τὴν ὀφειλόμενη ἀπάντηση.