Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο Γέροντος Ἀμβροσίου
Συμπληρώθηκαν σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος τῆς Σκήτεως τῶν Ἁγίων Πατέρων Χίου, π. Ἀμβροσίου Ψωμιά.
Πρὸς τοῦτο μετέβη καθηκόντως στὴν ἁγιοτόκο νῆσο ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν π. Μιχαήλ, τὸν π. Θεόφιλο καὶ τὸ διάκονο Λεωνίδα, γιὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τοῦ ἱεροῦ μνημοσύνου ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος.
Ἀπὸ νωρὶς τοῦ πρωινοῦ τοῦ Σαββάτου προσῆλθαν στὸ Καθολικὸ τῆς Σκήτεως πνευματικὰ τέκνα τοῦ Γέροντος, καθὼς καὶ φίλοι καὶ συμπαραστάτες τῆς Σκήτεως, γιὰ νὰ συνενώσουν τὶς προσευχές τους. Κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἡ ἀδελφότητα τῆς Σκήτεως. Ἀκολούθησε ἡ Ἀκολουθία τοῦ μνημοσύνου κατὰ τὴν ἁγιορείτικη τάξη καὶ τρισάγιο ἐπὶ τοῦ μνήματος τοῦ μακαριστοῦ.
Στὴν ὁμιλία του ὁ Ἐπίσκοπός μας ἀνέφερε πὼς ὁ θάνατος εἶναι ἡ μοναδική μας κληρονομιὰ ἅμα τῇ γεννήσει μας. Ἀπὸ τὸ βάρος αὐτῆς τῆς κληρονομιᾶς μᾶς ἀπάλλαξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι γιὰ τὸν πιστεύοντα καὶ βαπτισθέντα στὸ ὄνομά Του μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ ἀποκατάσταση σὲ ζωή ἀνώτερη καί ἀπὸ αυτή τὴν προπτωτικὴ καὶ παραδείσια. Ἀρκεῖ ἡ ζωή μας νὰ εἶναι μία διαρκῆς προσπάθεια διατήρησης τῆς χάριτος καὶ ἁγιότητος τοῦ Βαπτίσματός μας διὰ συνεχοῦς ἀγῶνος καθάρσεως καὶ φωτισμοῦ.
Ὁ Γέροντας Ἀμβρόσιος, πατὴρ ἑκατοντάδων πνευματικῶν τέκνων, ὑπῆρξε ἄνθρωπος προσευχῆς καὶ ἐλεημοσύνης καὶ τὸ μνημόσυνο ποὺ τελοῦμε σήμερα γίνεται γιὰ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἡ ψυχή του ἀπὸ κι αὐτὰ ἀκόμα τὰ μικρὰ καὶ ἀνεπαίσθητα βάρη καὶ νὰ πετάξει ἐλεύθερη στὸ θρόνο τοῦ Κύριου. Χρέος ὅλων ὅσων τὸν γνώρισαν καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ ἐκεῖνον εἶναι νὰ τὸν θυμοῦνται στὶς προσευχές τους, ὥστε κι ἐκεῖνος ἀνάλογα μὲ τὴν παρρησία ποὺ θὰ λάβει νὰ μεσιτεύει γιὰ ὅλους καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴ Σκήτη τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο παρέλαβε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους προκατόχους του, ἀσφαλῶς καὶ αὐξήθηκε καὶ κραταιώθηκε διὰ κόπων καὶ μόχθων τοῦ ἰδίου. Ὅμως ἡ θεία Χάρις τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ ποὺ εὐδόκησε νὰ ὑπάρχει μέχρι καὶ σήμερα ζωντανὴ μαρτυρία ἀσκητικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας σὲ αὐτὸν τὸν εὐλογημένο χῶρο θὰ συνεχίσει νὰ σκέπει καὶ νὰ προνοεῖ γιὰ τὸ μέλλον,ἐφόσον καὶ ἡ ἀδελφότητα πορευθεῖ σύμφωνα μὲ τὰ θέσμια καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας.
Στὸ τέλος παρετέθη τράπεζα ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα.
Ὁ Ἐπίσκοπός μας πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς του εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ συνομιλήσει μὲ τοὺς πατέρες τῆς Σκήτεως πρὸς ρύθμιση καὶ ἐπίλυση τινῶν ζητημάτων σχετικῶν μὲ τὴ διατήρηση τῆς μοναστικῆς τάξεως καὶ σειρᾶς καὶ τῆς ἀπρόσκοπτης λειτουργίας καὶ ζωῆς τῆς Σκήτεως.
Περισσότερα...
Στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Ἀχαρνῶν τέλεσε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας σήμερα, Β’ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος.
Ἡ ὁμιλία του εἶχε ἀναφορὰ στὴ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴν ὁποία καὶ ἀνέπτυξε τονίζοντας ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὅταν ἄκουσαν τὴν πρόσκληση τοῦ Κυρίου μας, ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Κανένας τους δὲ μπῆκε καν στὴ διαδικασία νὰ κάνει ἔστω κάποια συζήτηση εἴτε μὲ συζύγους εἴτε μὲ γονεῖς εἴτε μὲ παιδιὰ εἴτε μὲ κάποιο ἄλλο πρόσωπο τοῦ περιβάλλοντός τους, γιὰ τὸ ἂν πρέπει ἐκείνη τὴ συγκεκριμένη στιγμὴ νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ἀντιθέτως, μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καὶ αὐταπάρνηση δέχθηκαν τὴν προσκλησή του καὶ συμπορεύθηκαν μαζί του γιὰ τὸ σωτηριολογικο ἔργο! Σήμερα ἡ κοινωνία μας χρειάζεται, ὅσο πότε ἄλλοτε, τέτοια πρόσωπα μὲ ἀληθινὴ αὐταπάρνηση καὶ πολὺ περισσότερο ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας μας. Χρειαζόμαστε κληρικοὺς νὰ ἁγιάζουν καὶ ὄχι νὰ ξεπαγιάζουν τὸ ποίμνιο καὶ τὴν κοινωνία. Χρειαζόμαστε κληρικοὺς μὲ ἀπόλυτη αὐταπάρνηση στὸ διακόνημα τῆς ποιμαντικῆς, τὸ ὁποῖο μὲ θέληση καὶ ὄχι μὲ ἐξαναγκασμὸ δέχθηκαν νὰ ὑπηρετήσουν. Ἡ κοινωνία μας χρειάζεται Ἀποστόλους κληρικοὺς νὰ μεταφέρουν στὶς ταλαιπωρημένες μας ψυχὲς τὴν ψυχικὴ ξεκούραση. Ὑπάρχουν δυστυχῶς πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς κληρικοὺς ποὺ ἐμφορούμεθα ἀπὸ πνεῦμα ἰδιοτέλειας καὶ ὄχι αὐταπαρνήσεως. Δηλώνω ὅτι αὐτὸ εἶναι «λέπρα» μέσα στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπάρχουν ὑποψήφιοι κληρικοὶ μὲ τὰ κατάλληλα προσόντα, οἱ ὁποῖοι ἀκοῦν τὴν πρόσκληση τοῦ κυρίου Ἰησοῦ: «Δεῦτε, ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων», ἀλλὰ συμπεριφέρονται ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπ’ ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι , συζητώντας ξανὰ καὶ ξανὰ μὲ τὸ οἰκιακό τους περιβάλλον ἂν καὶ πότε θὰ πρέπει ν’ ἀναλάβουν αὕτη τὴ διακονία. Ἐ λοιπὸν ἔχω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ὁ Χριστός μας δὲ θέλει στὸ ἔργο του κληρικοὺς μὲ ἰδιοτέλεια, ἀλλὰ κληρικοὺς μὲ αὐταπάρνηση. Αὐτοὺς ἐμπιστεύεται, σὲ αὐτοὺς ἀνήκει ἡ διακονία τῆς Ἐκκλησίας.
Περισσότερα...