Στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Ασπροπύργου τελέσθηκε ο Εσπερινός της αποδόσεως της μεγάλης Θεομητορικής εορτής του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας. Χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος με την συμμετοχή κληρικών της Μητροπόλεως.

   Στο σύντομο χαιρετισμό του, ο Επίσκοπος μας αναφέρθηκε στη σημασία της εορτής τόσο για την Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και για την πατρίδα μας. 

   Η Παναγία μας συγκέντρωνε στο Πρόσωπο της όλες τις αρετές. Μεταξύ όμως της ανεξικακίας, της αγάπης, της υπομονής και όλων των αρετών δέσποζε η αγνότητα, η οποία κίνησε τον Θεό ώστε να την καταστήσει δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι Άγιοι Πατέρες θεωρούν τόσο σημαντικό, να διατηρούμε την αγνότητα ψυχής και σώματος.

   Η αποδοχή του Θείου Θελήματος από την Θεοτόκο υπήρξε η αφετηρία του σωτηριολογικού έργου. Χάρη στο μεγάλο «Ναι» που εκφώνησε ενώπιον του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, έγινε πραγματικότητα η ενσάρκωση του Θεού και η σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

   Από την άλλη, η ημέρα του Ευαγγελισμού αποτέλεσε την έναρξη της εθνικής μας εγέρσεως. Αμέτρητοι άγιοι και ήρωες αναδείχτηκαν μέσα από τον «υπέρ πίστεως και πατρίδος» αγώνα, οι οποίοι, έχοντας κραταιά προστασία την Σκέπη της Θεοτόκου, κατάφεραν να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό που επί τετρακόσια χρόνια μάστιζε την Ελλάδα.

   Ωστόσο, είναι λυπηρό το γεγονός ότι σχεδόν διακόσια χρόνια μετά την κήρυξη της Επανάστασης παρουσιάζεται η πατρίδα μας διχασμένη και η πίστη μας προδομένη. Με την χαρά όμως του Ευαγγελισμού και με την μίμηση σπουδαίων ηρώων και αγίων, η θλιβερή κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι δυνατόν να ανατραπεί, καθώς «ὅπου γὰρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις».

   Περίλαμπρος ήταν ο πανηγυρίζων, ιστορικός και πανίερος ναός της Ευαγγελιστρίας Θηβών, φιλοξενώντας και φέτος τη μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που πραγματοποιήθηκε -παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου- με την αρμόζουσα τιμή, ιεροπρέπεια και τον προσήκοντα σεβασμό στο πανάγιο τιμώμενο πρόσωπο. 

   Αφ’ εσπέρας, ο Επίσκοπός μας χοροστάτησε στον κατανυκτικό και Μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό, περιστοιχούμενος από κληρικούς της Μητροπόλεως, ενώ αντίστοιχα το πρωί της κυριωνύμου ημέρας προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας.

   Ο Σεβασμιώτατος κατά την ομιλία του, τόσο στο Εσπερινό, όσο και κατά το κήρυγμα του θείου λόγου στη Θεία Λειτουργία, αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη «χαρά» της μικρής κόρης, που παρά το νεαρό της ηλικίας της, αποτέλεσε το πρόσωπο του οποίου οι επιλογές ταυτίστηκαν με το καλό, το ορθό, το σωτήριο, το αδιαμφισβήτητο θείο Του θέλημα. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού, έφερε στην αγνή κόρη το «χαρμόσυνο» μήνυμα, λέμε σήμερα. Μα «χαρμόσυνο» έγινε το μήνυμα, εξαιτίας της γεμάτης πίστης, εμπιστοσύνης και συγκατάβασης σε αυτό, Παναγίας μας. Ο Αρχάγγελος την αποκάλεσε «κεχαριτωμένη», «χαῖρε» της είπε, εκφράζοντας κι εκείνος τη χαρά που επρόκειτο η γλυκιά μας Παναγία, να πιστοποιήσει με απόλυτη σιγουριά και ασφάλεια. Η μικρή παιδούλα, στολισμένη με ταπεινοφροσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού, επαναπαύεται στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος που τη γεμίζει χαρά. Γίνεται η πλέον θετική και σεμνά καταδεκτική ύπαρξη της οικουμένης, δέχεται ελεύθερα και ανεπιφύλακτα, χωρίς ενδοιασμούς και δεύτερες σκέψεις, αποδέχεται ευλαβικά, φωτίζεται, λάμπει, γίνεται το καταλληλότερο σκεύος υποδοχής και φιλοξενίας του Υιού και Λόγου του Θεού. Ολόψυχα συγκατατίθεται, ούσα πλήρης και χάριτος και χαράς απαντώντας απλόχερα «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου». Η νεαρή, άδολη, αγνή κοπέλα, γίνεται ο ισχυρότερος εχθρός του κακού, η καταλυτική απειλή του σκότους, η καταδίκη της αιωνίου ανθρωπίνης θλίψεως. Η μικρή αυτή κόρη, είχε τη θεία εκείνη θέληση που οδήγησε στη μεγαλειώδη και σωτήρια για την ανθρωπότητα συμφωνία, τη σημερινή ημέρα του Ευαγγελισμού, ημέρα χαράς, χαρμόσυνη. Η χαρά της Παναγίας ανήγαγε σε «χαρμόσυνο» το ίδιο το μήνυμα. Η χαρά της θείας αποδοχής κατέστησε τον ίδιο τον Ευαγγελισμό σε Μέγα Μυστήριο.  Ήταν η χαρά της μητέρας του Θεού, ο λόγος για τον οποίο αιώνες τώρα την ημέρα αυτή «Σήμερον», όπως λέει ο υμνωδός,  «ἅπασα κτίσις ἀγάλλεται». Η χαρά της χαροποίησε τους ουρανούς, χαροποίησε και εξακολουθεί να χαροποιεί τη γη «Σήμερον χαρᾶς Εὐαγγέλια….». Η χαρά της αποδοχής του θείου λοιπόν θελήματος της Παρθένου, ήταν η αρχή για να ξεκινήσει ο κύκλος της επίγειας ζωής Εκείνου, που με την Ανάστασή Του θα χάριζε και πάλι στην ανθρωπότητα τον προορισμό, τη σωτηρία, την απελευθέρωση από τα ίδια της τα δεσμά. Το αυθόρμητο, πλήρες και ευγενές εκείνης συναίσθημα, έγινε πράγματι, η απελευθέρωση, η δεύτερη ευκαιρία, η χαρά της ανθρωπότητας, η μεγαλύτερη, η σπουδαιότερη, είπε ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Επίσκοπός μας.