Χθες, Σάββατο, κατά το απόγευμα εξεδήμησε προς Κύριον η Μακαριστή Γερόντισσα της Ιεράς Μονής Αγίου Μάρκου Κορωπίου Στεφανία Μοναχή, αφού προηγουμένως είχε ετοιμασθεί διά των Αχράντων Μυστηρίων.

   Σήμερα δε, στη Μονή την οποία επί σειρά δεκαετιών θυσιαστικώς διακόνησε η αείμνηστη Γερόντισσα, τελέσθηκε η εξόδιος
ακολουθία υπό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, με τη συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Γεροντίου.

   Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα του σωματικού θανάτου ως εισόδου στη νέα ζωή του Παραδείσου. Στην γη αυτή που πρόσκαιρα ζούμε είμαστε απλοί ενοικιαστές. Η πραγματική μας πατρίδα, εκείνη για την οποία πλασθήκαμε από τον Θεό, είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Αναφερθείς, έπειτα στο πρόσωπο της κεκοιμημένης Γερόντισσας έκανε λόγο για έναν άνθρωπο συμπαθή προς πάντας, μία Μοναχή συνειδητά αφιερωμένη στην Αγγελική Πολιτεία, η οποία βαστάζουσα το λέντιο στήριξε με την καλοσύνη της τις αδελφές της Μονής του Αγίου Μάρκου. Εν κατακλείδι, ευχήθηκε η μνήμη της να είναι αιωνία, ενώ εξήγησε ότι μέσω αυτής της ευχής παρακαλούμε τον Κύριο να την θυμάται, και να την αναπαύει εις χείρας Του.

   Η Μακαριστή Γερόντισσα Στεφανία, κατά κόσμον Σταματίνα Θεοδοσίου, γεννήθηκε εν έτει 1931 και μεγάλωσε στο Κορωπί Αττικής. Παιδιόθεν είχε συνδεθεί πνευματικά με τον κτήτορα της εν Κορωπίω Ιεράς Μονής του Ευαγγελιστού Μάρκου, Μακαριστό Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κυρό Στέφανο, ο οποίος της ενστάλαξε την αγάπη για την Μοναχική Πολιτεία. Την περίοδο ακόμη που χτιζόταν το Μοναστήρι, η νεαρή Σταματίνα, ομού μετά της παιδικής της φίλης και νυν αδελφής Ευθυμίας Μοναχής, κάθε μέρα πήγαιναν φαγητό στον Γέροντα και τους εργάτες, βοηθώντας, παράλληλα, όπου υπήρχε ανάγκη. Στις 20 Οκτωβρίου 1965 η Σταματίνα μαζί με τρεις αδελφές, μεταξύ των οποίων και η νυν Μοναχή Ευθυμία, αφιερώθηκαν στο Μοναστήρι του Αγίου Μάρκου. Αφού πέρασε το στάδιο της δοκιμασίας, η Σταματίνα, εκάρη Μοναχή λαβούσα το όνομα του Πρωτομάρτυρος Αγίου Στεφάνου. Έκτοτε, με περισσότερη προθυμία και θέρμη υπηρέτησε την Ιερά Μονή, θυσιαζομένη υπέρ της αδελφότητος. Η αγαπητική της παρουσία, η χαρά που, αν και ολιγόλογη, προξενούσε σε όσους την προσέγγιζαν καθώς και η αυταπάρνηση με την οποία εξυπηρετούσε την Μονή και τις αδελφές, την ανέδειξε πνευματική οδηγό και μητέρα της Μονής, μετά την οσιακή κοίμηση της Μακαριστής Γερόντισσας Μυροφόρας. Τα τελευταία χρόνια η αείμνηστη Γερόντισσα κατεβλήθη από σωματική ασθένεια την οποία υπέμεινε καρτερικά έως την ημέρα κατά την οποία η Μακαρία ψυχή αυτής μετέστη προς τον Νυμφίο Χριστό, τον Οποίο αγάπησε εκ κοιλίας μητρός.

   Είη η μνήμη αυτής αιωνία και η ψυχή αυτής αναπαυομένη εις χείρας του Ζώντος Θεού.