Παρασκευὴ τοῦ Πάσχα, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

   Στὸν κατάμεστο χῶρο τοῦ Ναοῦ καὶ τῆς Μονῆς ἀπὸ πιστοὺς, σὲ   κατάσταση κατανύξεως, μὲ  Ἀναστάσιμους  καὶ  ἐόρτιους ὕμνους τῆς ἡμέρας, ἀπὸ τοὺς λειτουργοὺς κληρικούς καὶ ἱεροψάλτες, μὲ προεξάρχοντα τὸν Ἐπίσκοπο μας, πανηγύρισε  ἡ  Ἱερὰ  Μονὴ  Παναγίας Κοσμοσωτήρος στὸ Κρυονέρι Ἀττικῆς τὴν ἑορτὴ τῆς  Ζωοδόχου Πηγῆς  . Ὁ  Ἐπίσκοπος,  οἱ  ἱερεῖς καὶ ὁ διάκονος τῆς Μητροπόλεως, πλαισίωσαν τὸ  Ἅγιο θυσιαστήριο , συμπροσευχομένων τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Χριστιανουπόλεως κ. Γρηγορίου ,καὶ τοῦ  Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερὰς Συνόδου Μαραθῶνος κ. Φωτίου .

   Στὸ μεστὸ καὶ ἐπίκαιρο λόγο του ὁ Ποιμενάρχης μας, μίλησε γιὰ τὸ Πανάγιο πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, γιὰ τὸ πόσο ἔχει βοηθήσει τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς Ἕλληνες σὲ ὅλες τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ βίωσε καὶ βιώνει ἡ Πατρίδα μας. Μὲ ἀναφορὲς σὲ διάφορα θαυμαστὰ γεγονότα ὅπως ἐπὶ Τουρκοκρατίας, καὶ ἐπὶ κατοχῆς Γερμανῶν.

   Συγκλονιστικὴ ἦταν ἡ ἀναφορὰ τοῦ Ἐπισκόπου ὅταν ἀνεφέρθη σὲ θαυμαστὸ γεγονὸς γιὰ τὸ ἴδιο τὸ Μοναστήρι τῆς Κοσμοσωτήρος κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν τῶν ἀκολουθούντων τὸ  ‘’παλαιὸ’’ ἡμερολόγιο,  ὅταν μετὰ τὴ κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Θεοκλήτου, καὶ μετὰ τὰ ἐπεισόδια ποὺ συνέβησαν τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, (βλέπε προηγούμενη ἡμέρα τῆς ιστοσελίδας ) ὅταν μπῆκε τὸ νέο ἔτος 1952 ,κανένας ἱερεὺς δὲν πῆγε νὰ λειτουργήσει στὴ Μονὴ  οὔτε τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, οὔτε παραμονὴ Θεοφανείων γιὰ τὸν Ἁγιασμό, ἐξαιτίας ὅτι οἱ ἱερεῖς ἐφοβοῦντο, γιὰ νὰ μὴ τοὺς συλλάβει ἡ ἀστυνομία.

   Τὴ παραμονὴ τῶν Θεοφανείων μετὰ τὸ τέλος τῆς ἀκολουθίας ποὺ ἔκαναν οἱ μοναχές, μόνες τους χωρὶς ἱερέα, τότε ἀξιώθηκαν μεγάλης τιμῆς καὶ εὐλογίας ἀπὸ τὸ Θεό.

   Ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ ποὺ τελείωσαν τὴν ἀκολουθία, μία ἐκ τῶν μοναζουσῶν μὲ δάκρυα στὰ  μάτια ὅταν ἀπευθύνθηκε πρὸς τὴ Κυρία Θεοτόκο, λέγοντας της  ‘’...καὶ μεῖς Παναγία μου παιδιὰ σου εἴμαστε, στεῖλε μας ἕναν ἱερέα ἡ ἕναν λαϊκὸ νὰ φέρει λίγο  Ἁγιασμὸ ν' ἁγιάσουμε τὸ Μοναστήρι μας’’.  

   Ἐκείνη τὴ στιγμὴ σχίζεται τὸ μάρμαρο ἀπὸ ἄνω ἕως  κάτω ποὺ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν Εἰκόνα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καὶ ἄρχισε νὰ ἀναβλύζει Ἁγίασμα,  ὅπου  οἱ μοναχὲς ἔκπληκτες τὸ μάζεψαν σὲ δοχεῖα καὶ ἔριξαν τὸ Ἁγίασμα σὲ ὅλη τὴ Μονή.

   Στὸ τέλος τῆς ὁμιλίας του ὁ Ἐπίσκοπος ἔδειξε στοὺς πιστοὺς ποὺ ἀκριβῶς εἶναι τὸ σημάδι ποὺ ἀνέβλυσε τὸ Ἁγίασμα.

    Ἀκολούθησε ἡ  λιτάνευση τῆς Ἁγίας Εἰκόνος τῆς Παναγίας μας, ἐνῶ παρατέθηκε ἐόρτιος τράπεζα, καὶ φιλοξενία γιὰ ὅλους τους προσκυνητές.

   Τὸ ἀπόγευμα τῆς αὐτῆς ἡμέρας ὁ Ἐπίσκοπος μας συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν Πρεσβύτερο π. Μιχαὴλ Κωνσταντινίδη,  ἐπισκέφθηκε τὸν Σύλλογο Ποντίων  ‘’Ἡ Τραπεζούντα’’  στὰ Ἄνω  Λιόσια Ἀττικῆς, γιὰ νὰ ἐκφράσει ἀπὸ κοντὰ τὶς εὐχὲς του στὸ νέο διοικητικὸ  συμβούλιο τοῦ συλλόγου.

  Μὲ κατάνυξη ἑορτάσθηκε τὴ Πέμπτη τοῦ Πάσχα ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Κοσμοσώτηρος στὸ Κρυονέρι Ἀττικῆς.

   Σὲ οἰκογενειακὴ ἀτμόσφαιρα ὁ Ἐπίσκοπος, οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ πιστοί, ἔψαλαν τ' Ἀναστάσιμα τροπάρια, καὶ τοὺς ὕμνους τῆς Παναγίας.

   Στὸ τέλος ὁ Ποιμενάρχης μας ὁ καὶ οἰκοδεσπότης τῆς Μονῆς, τόνισε ἐν συντομία τὶς θυσίες τῶν παλαιοτέρων ἀδελφῶν τῆς Μονῆς ἔναντι πάσης καινοτομίας μὲ θυσία κι αὐτῆς τῆς ζωῆς τους, ὅπως ὁ ἱδρυτὴς γέροντας Θεόκλητος κυνηγημένος ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς νεοημερολογίτες ἀσθένησε βαριὰ χάνοντας τὴ μάχη γιὰ τὴ ζωή, σὲ ἡλικία μόλις 33 ἐτῶν τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1951 . Μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Σπυρίδωνα Βλάχου, νὰ βγάλουν ἔξω ἀπ' τὴν Ἐκκλησία τὸ λείψανο τοῦ γέροντα.

   Σα νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ἔπειτα ἀπὸ τρεῖς μῆνες, τὰ Χριστούγεννα μετὰ τὴν ἀγρυπνία ποὺ ἔγινε στὸ Μοναστήρι ἀπὸ τον τότε Ἱερομόναχο Χρυσόστομο Κιούση, πῆγε ἡ ἀστυνομία καὶ μὲ βία ὁδήγησε ὅλες τὶς μοναχὲς στὸ αὐτόφωρο, σπάζοντας κυριολεκτικὰ μὲ τὰ κλὸμπς τὰ χέρια τῶν νεοτέρων μοναζουσῶν.

   Ὁ Ἐπίσκοπος μίλησε καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα ἱστορικὰ τῆς Μονῆς, λέγοντας στοὺς πιστοὺς ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου μὲ τὶς θυσίες καὶ τους ἀγῶνες τῶν παλαιοτέρων ρασοφόρων καὶ λαϊκῶν, κατάφεραν νὰ μας παραδώσουν ὅτι Ἁγιότερο ἔχει ἡ κιβωτὸς της σωτηρίας, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία.

   Σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἐποχῆς μας ὅπου ἀσεβεῖς, καὶ κατὰ πάντα ἀκατάλληλοι γιὰ τὸ ὑπούργημα τῆς Ἱερωσύνης  ‘’ρασοφόροι’’ ποὺ θέλουν νὰ ὀνομάζονται παλαιοημερολογῖτες, καταστρέφουν σήμερα ὅτι πολυτιμότερο μᾶς ἄφησαν οἱ μακαρία τὴ λήξη προκάτοχοι μας.