Ακούστηκαν Βυζαντινοί  Ύμνοι των Αγίων ημέρων της Μεγάλης Εβδομάδας από τον Μικτό Βυζαντινό Χορό της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Βοιωτίας, υπό τη χοραρχία του κ. Ιωάννη Κιαχόπουλου, συνδεδεμένοι αρμονικά μέσα από πεζό και ποιητικό λόγο, τον οποίο και απέδωσε άψογα ο π. Λεωνίδας Πίττος. Τόσο η άρτια εκτέλεση των Ύμνων, όσο και η παραστατική αφήγηση, ανήγαγαν την εκδήλωση σε ένα γεγονός για τους παρευρισκόμενους, σχεδόν βιωματικό.

            Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Χοράρχη και τα μέλη της Χορωδίας μας, τον π. Λεωνίδα και τους πατέρες εκείνους που με συνέπεια ακολούθησαν και υποστήριξαν την οργάνωση των εκδηλώσεων. Όλοι εσείς, είπε, παρά τον προσωπικό σας αγώνα καθ’ όλη την περίοδο της Αγίας Τεσσαρακοστής, συμβάλατε με το έργο αυτό, στη διαμόρφωση του κλίματος, αλλά και της διαθέσεως η οποία πρέπει όλους να μας περιβάλει τις Άγιες ημέρες που διανύουμε. 

            Ο Επίσκοπός μας, απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους, αφού ευχαρίστησε πρωτίστως τον Θεό που με τη Χάρη Του φτάσαμε και φέτος έως εδώ, θέλησε να αναφερθεί σε ένα ιδιαίτερης σημασίας σημείο της σημερινής εορτής, της Ανάστασης του Λαζάρου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, είπε, όπου το μοναδικό όνομα που αναφέρεται σε παραβολή, και συγκεκριμένα στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού, είναι αυτό του Λαζάρου. Είναι γνωστή, είπε, σε όλους μας η απάνθρωπη και άσπλαχνη στάση του πλουσίου απέναντι στο φτωχό και ταλαιπωρημένο Λάζαρο, που προσπαθούσε να επιβιώσει από τα ψίχουλα και τα αποφάγια του πλουσίου. Οι δυο αυτοί άνθρωποι έφυγαν κάποτε από τον κόσμο τούτο. Ο πλούσιος, που πλέον βρισκόταν στον Άδη βασανιζόμενος εξαιτίας του εσφαλμένου τρόπου της επίγειας ζωής του, ζήτησε από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο -που βρισκόταν μεταξύ αγγέλων- στους αδελφούς του, να τους πείσει να μετανοήσουν, διότι μπορεί αυτοί να μην υπάκουαν τους Προφήτες και τον Μωυσή, αλλά ένας άνθρωπος αναστημένος από την άλλη ζωή, θα τους έπειθε. Αρνούμενος ο Αβραάμ, απάντησε, ότι αυτοί που δεν πείθονται από τον Μωυσή και τους Προφήτες, δεν θα πεισθούν ακόμη κι αν νεκρός άνθρωπος αναστηθεί. Η Ανάσταση του Λαζάρου -ο οποίος «ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Χριστού μας-  μας θυμίζει και τα λόγια του Αβραάμ μέσω της παραβολής του Κυρίου. Πράγματι, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, η ανάσταση του Λαζάρου, όχι μόνον δεν έπεισε όλους τους ανθρώπους να μετανοήσουν, αλλά ενέτεινε το μίσος κάποιων εναντίον του επί τεσσάρων ημερών νεκρού και αναστημένου Λαζάρου, αλλά και εναντίον του ίδιου του Χριστού μας.