Με την καθιερωμένη ολονύκτια αγρυπνία στην ομώνυμη Ιερά Μονή της στην Λυκόβρυση, τιμήθηκε το βλάστημα Καππαδοκίας και κλέος της Πόλεως του Κωνσταντίνου, η Οσία Μήτηρ ημών Ειρήνη, Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πολυπληθείς προσκυνητές δεν προσκύνησαν ως είθισται εντός του Καθολικού, αλλά μετ' ευλαβείας και τάξεως ασπάστηκαν το Εικόνισμα της Αγίας σε ένα  εκ των παρεκκλησίων της Μονής, το οποίο αποτελεί τον πρώτο Ιερό Ναό αφιερωμένο στην Οσία Ειρήνη, και χτίστηκε καθ' υπόδειξιν της ίδιας της Αγίας θαυμαστώ τω τρόπω. Το γεγονός αυτό συνέβαλε στην ύπαρξη ενός κλίματος -πρωτότυπης για την συγκεκριμένη πανήγυρη- αρμονίας κατά την ώρα της αγρυπνίας, η οποία ώθησε τους πάντες σε περισσότερη προσευχή και κατάνυξη.

   Η ιερά αγρυπνία τελέσθηκε στο περίλαμπρο Καθολικό με πάσα λαμπρότητα και αίγλη βυζαντινή. Με το πέρας του Αποδείπνου τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου, συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων, Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γεροντίου και Δημητριάδος κ. Φωτίου. Το αναλόγιο πλαισιώθηκε από τον βυζαντινό χορό της Μητροπόλεως Πειραιώς, υπό την χοραρχία του Μουσικολογιωτάτου κ. Αθανασίου Ιωαννίδη. Οι Ιεροψάλτες έψαλλαν την λιτή, έναντι του Καθολικού, τα Απόστιχα και τα Εγκώμια και, κατόπιν, ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης εκφώνησε εόρτια ομιλία, όπου αναφέρθηκε στην πρωτεύουσα αρετή που φρόντιζε να εξασκεί η Οσία Ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη. Συγκεκριμένα, τόνισε ότι κάνοντας καλή χρήση του αυτεξουσίου, που σε κάθε άνθρωπο παραχωρεί ο Οικτίρμων Κύριος, η Οσία αποστράφηκε τη δόξα του κόσμου, αρνούμενη να δεχτεί την βασιλική τιμή, και επέλεξε να ενδυθεί το τιμημένο ράσο. Με πολλή αγάπη προς τον Νυμφίο Χριστό, εισήλθε στο στάδιο της Μοναχικής πολιτείας αφοσιωμένη αποκλειστικά στο θέλημα και τη δόξα Εκείνου. Μέσω των ασκητικών της πόνων κατάφερε να φτάσει σε τέτοια μέτρα αρετής, ώστε να αξιωθεί του διορατικού και προφητικού χαρίσματος από τον δωρεοδότη Χριστό. Ωστόσο, όσο πλήθαιναν τα χαρίσματά της, τόσο περίσσευε και η ταπείνωση που επεδείκνυε, σε σημείο να ικετεύσει τον Θεό να μην τύχει τιμής από τους ανθρώπους. Τότε, ο Θεός, ο εισακούων την προσευχή των Δικαίων, εξεπλήρωσε το αίτημά της. Πράγματι, πέρασαν χίλια χρόνια και η Αγία έμεινε στην αφάνεια, μέχρις ότου ανηγέρθη ο Ιερός Οίκος της στην Λυκόβρυση. Έκτοτε, τα θαύματα της Αγίας πλημμύρησαν την οικουμένη και το όνομά της γνωστοποιήθηκε, δοξάσθηκε και συνεχίζεται να δοξάζεται από κάθε ευσεβή Χριστιανό. Είναι πια αποδεδειγμένο ότι τέτοια υπάρχει η δύναμη της πρεσβείας της, ώστε πολύ εύκολα, εάν προσπέσουμε με καθαρή καρδιά ενώπιόν της, μπορεί να εξουδετερώσει τον οιονδήποτε φονικό ιό.

    Κλείνοντας την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε όπως η ασθενούσα Καθηγουμένη της Μονής, Γερόντισσα Αρσενία Μοναχή να τύχει της αλήκτου χαράς του Παραδείσου, και η αδελφότητα να συνεχίσει την δοξασμένη πορεία που χάραξαν οι Μακαριστοί κτίτορες της Μονής, ο Επίσκοπος Κυκλάδων Γαβριήλ και οι Γερόντισσες Μελετία και Παϊσία.

    Μετά την ομιλία, ευλογήθηκαν οι άρτοι και τα μήλα, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο Όρθρος. Κατά την τάξη της Μονής, οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς ανέγνωσαν τους χαιρετισμούς της Οσίας ενώπιον του Εικονίσματός της, μετά το συναξάριο της ημέρας. Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος κ. Γερόντιος χοροστάτησε στις καταβασίες και στη συνέχεια τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου.

   Επί τη μνήμη της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου πανηγύρισε το γραφικό ομώνυμο Παρεκκλήσιο της Αγίας στο Λουτουφί Βοιωτίας.

   Την παραμονή της εορτής ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στον Μεγάλο Εσπερινό, προ της απολύσεως του οποίου πραγματοποιήθηκε λιτανεία της Ιεράς Εικόνος στους δρόμους του χωριού προς ευλογίαν του τόπου.

   Στην ομιλία που εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην ελευθερία, που αποτελεί -όπως χαρακτηριστικά τόνισε- το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Συγκεκριμένα, φέρνοντας ως παράδειγμα την Αγία Παρασκευή, είπε ότι αν και βρέθηκε αντιμέτωπη με σκληρούς τυράννους, δεν κάμφθηκε, δεν ολιγοπίστησε. Είχε κάνει την χριστοκεντρική επιλογή της, να αφιερωθεί στο θέλημα του Θεού. Ως εκ τούτου, ούτε οι κολακείες και οι υποσχέσεις, ούτε τα βασανιστήρια ίσχυσαν να την ελκύσουν να κλίνει γόνυ στον νοητό εχθρό. Οι εξωτερικές συνθήκες, ή, ακόμη περισσότερο, οι απάνθρωποι άρχοντες, αδυνάτησαν να καταργήσουν την ελευθερία της Αγίας, διότι η Αγία βίωνε την ελευθερία της ψυχής, με αποτέλεσμα να πετύχει αιώνιο μνημόσυνο σε αντίθεση με τους δημίους της.

   Το πρότυπο της Οσιομάρτυρος Παρασκευής μας γεμίζει θάρρος σχετικά με τα δυσμενή γεγονότα που διαδραματίζονται στον πλανήτη μας. Οι κλίνοντες γόνυ στον Βάαλ, εκμεταλλευόμενοι το δώρο της ελευθερίας, προτίμησαν να επιβληθούν στην ανθρωπότητα. Το επέτρεψε αυτό ο Θεός για λόγους τους οποίους Εκείνος γνωρίζει, σύμφωνα με την Οικονομία του. Αγνοούν οι δήθεν εξουσιάζοντες, ωστόσο, τα διαχρονικά λόγια του προφητάνακτος Δαβίδ «οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα». Όπως όριζε τότε ο Δαβίδ, έτσι και σήμερα, ο συνειδητός Χριστιανός δεν κάμπτεται από τις μεθοδεύσεις των τυράννων, διότι γνωρίζει πως στην ενωμένη με τον Θεό ψυχή δεν μπορεί να επιβληθεί κανείς.

   Κλείνοντας, ο Σεβασμιώτατος, ευχήθηκε ώστε η προστάτιδα και θεραπεύτρια των οφθαλμών, να καθοδηγεί τον καθένα που τιμάει ευλαβικά τη μνήμη της στο φωτεινό δρόμο του Θείου Θελήματος. 

   Ανήμερα της εορτής, ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε υπό του Πανοσιωτάτου π. Μιχαήλ.