Με έντονο το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Μητέρα Πατρίδα και την κατά το μέτρο του δυνατού προάσπιση των Χριστιανικών ιδεωδών, κλήρος και λαός συνήχθησαν το απόγευμα της Πέμπτης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Ασπροπύργου, προκειμένου να εναποθέσουν την τελευταία τους ελπίδα για την αποτροπή της -για δεύτερη φορά στην ιστορία των δεκαπέντε αιώνων από της ιδρύσεως της- ισλαμοποιήσεως της Αγίας του Θεού Σοφίας, ενώπιον της Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους των Ελλήνων, Κυρίας Θεοτόκου. Η προσευχητική αυτή σύναξη, η τέλεση του Εσπερινού της Αγίας Ευφημίας και της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου αποφασίσθηκε εναγωνίως από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Χρυσόστομο μόλις προ δύο ημερών, την παρελθούσα Τρίτη, οπότε και προσκλήθηκαν πρωτίστως Ιερείς και Μοναστικές αδελφότητες της Μητροπόλεώς μας, ενώ  έπειτα, μέσω προφορικής επικοινωνίας διαδόθηκε η είδηση της συνάξεως σε μεγάλο μέρος του Σώματος της τοπικής μας Εκκλησίας.

   Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος ενώ το αναλόγιο πλαισιώθηκε από κλιμάκιο της Βυζαντινής χορωδίας της Μητροπόλεώς μας "Πάτριον Αναλόγιον" υπό την χοραρχία του κ. Ιωάννου Κιαχόπουλου. Προ της απολύσεως, ο Μητροπολίτης μας ανέγνωσε ευχές για την επικράτηση της Ειρήνης.

   Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο μεγαλούργημα της ανθρώπινης -συν Θεώ- διάνοιας, την Αγιά Σοφιά, τονίζοντας ιδιαιτέρως την χριστιανική της υπόσταση, ως απάντηση στην προπαγάνδα της γείτονος χώρας, σύμφωνα με την οποία, η Αγιά Σοφιά ανήκε δήθεν εξ αρχής στο Ισλάμ. Ένα τέτοιο ψέμα θα θεωρηθεί ασφαλώς παιδαριώδες από εκείνον που γνωρίζει ότι όταν ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός κίνησε να χτίσει τον Ναό, που αποτελεί εμπνευσμένο σχέδιο των αρχιτεκτόνων Ανθεμίου και Ισιδώρου, σκοπό είχε να δοξάζεται εις τους αιώνας το όνομα της Παναγίας Τριάδος, σε μια εποχή μάλιστα που το Ισλάμ δεν είχε ακόμη εμφανιστεί. Ωστόσο, στο διάβα των αιώνων βεβηλώθηκε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, αρχικά από τους δόλιους Φράγκους κατά την άλωση του 1204, οι οποίοι αποδυνάμωσαν την Αυτοκρατορία σε τέτοιο βαθμό ώστε να ανοίξουν την δίοδο στους βάρβαρους ισλαμιστές να αλώσουν οριστικά πλέον την Πόλη το 1453. Ο Κύριος γνωρίζει γιατί εξελίχθηκαν έτσι τα γεγονότα. Σίγουρα, δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ποιμένες της εποχής εκείνης, οι οποίοι προκειμένου να τύχουν της δυτικής συμπαράστασης, επιδόθηκαν σε συλλείτουργα με τους Παπικούς, προδίδοντας την Ορθόδοξη ταυτότητά τους και προκαλώντας την Κυρά Παναγιά να αφαιρέσει την Σκέπη της από την Βασιλεύουσα. 

Κάτι ανάλογο, δυστυχώς, συμβαίνει και στις ημέρες μας, καθώς οι ποιμένες οραματίζονται την ένωση όλων των αιρετικών, δίχως την απόρριψη των πλανεμένων ιδεών τους. Με τα δεδομένα αυτά, η Αγιά Σοφιά γίνεται για άλλη μια φορά τόπος λατρείας των βαρβάρων, δίχως αυτό να σημαίνει το τέλος για τον Ναό του Θεού. Ο Θεός έχει τη δύναμη να κάνει τα αδύνατα δυνατά και εισακούει την δέηση του δικαίου ανθρώπου. Αυτό που οφείλουμε ως Χριστιανοί είναι, έχοντας απορρίψει τις μικροπρέπειες, να ικετεύσουμε συνειδητά τον Φιλάνθρωπο Θεό να σκεπάσει την Πατρίδα μας από κάθε κακό.

   Με το πέρας της Ακολουθίας, άπαντες μετέβησαν στην αυλή του Ναού, όπου τραγούδησαν, έπειτα από προτροπή του Σεβασμιωτάτου, το "Μες την Αγιά Σοφιά θα βρεθούμε ξανά".(ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)

   Το εσπέρας της Δευτέρας πραγματοποιήθηκε ο Μέγας Εσπερινός, ενώ ανήμερα της Τρίτης τελέσθηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου.

   Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο λόγο του Ευαγγελίου: «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με». Συγκεκριμένα, ο Χριστός με την ρήση αυτή τονίζει ότι εκείνος που υπακούει στις παραινέσεις των Αποστόλων και των διαδόχων αυτών κάνει υπακοή στον ίδιο τον Θεό, ενώ εκείνος που αρνείται τον επισκοπικό λόγο αθετεί το θέλημα του Ουρανίου Πατρός. Ο λόγος των Ορθοδόξων κληρικών είναι λόγος συμβουλευτικός, προτρεπτικός προς τον Θεό και αποτρεπτικός από κάθε παράπτωμα που οδηγεί τον άνθρωπο στην πνευματική δουλεία. Ως αποτέλεσμα, εκείνος που έχει ως στόχο την Θέωση της ψυχής οφείλει να βαδίσει δια της νομίμου οδού, της κατά Θεόν υπακοής. Δυστυχώς, οι πολλοί εκ των Χριστιανών σαγηνευμένοι από το θέλημα του κόσμου, μόλις δεχτούν την επίπληξη ή ακόμη αυτή την μικρή παρατήρηση, αμέσως εξαγριώνονται ή στρέφονται κατά της Εκκλησίας, αγνοώντας το παράδειγμα των Μαρτύρων, και δη το παράδειγμα του Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, ο οποίος ήταν παιδιόθεν μυημένος από την μητέρα του στην πλάνη των ειδώλων. Ωστόσο, η καρδιά του ήταν καθαρή και διαθέσιμη να ακούσει την οποιαδήποτε συμβουλή που θα οδηγούσε στην πνευματική του προκοπή. Έτσι, κέρδισε την εύνοια του Οικτίρμονος Θεού, ο Οποίος τον κάλεσε, όπως τον Μακάριο Παύλο στο ουράνιο πολίτευμα. Ως μέλος της Εκκλησίας πλέον, ο Προκόπιος έδωσε τον εαυτό του θυσία ενώπιον του Κυρίου. Όχι μόνο τον ακύρωσαν, αλλά ακόμη περισσότερο, οι ειδωλολάτρες τον ενέπαιξαν, τον βασάνισαν και τον οδήγησαν στον αποκεφαλισμό. Εκείνος, όμως, δεν αντέδρασε κατά του βασανιστών του, αλλά με αγάπη προσευχόταν για αυτούς. Με την υπομονή του στα πρόσκαιρα βάσανα πέτυχε την αέναη χαρά του Παραδείσου.

   Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε να ομοιάσουμε λίγο στην υπομονή που υπέδειξε ο Άγιος, ώστε να είμαστε ικανοί όχι να αντέξουμε τους βασανιστές δημίους, αλλά τουλάχιστον να υπακούμε την συμβουλή και τον έλεχγο που γίνεται με αγάπη από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Επιπλέον, ο Μητροπολίτης μας προέτρεψε τους πιστούς να αλληλομεταδίδουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα σχετικό με το πνεύμα των ημερών: "μες στην Αγιά Σοφιά θα βρεθούμε ξανά", μια φράση που για να γίνει πραγματικότητα, πρέπει όλοι εμείς, οι απόγονοι της βυζαντινής, ελληνορθόδοξης αίγλης, να επιδείξουμε έργα αρετής προκειμένου να εξασφαλίσουμε το εισιτήριο μας για την Αγιά-Σοφιά του ουρανού. Τότε, η ευχαριστιακή σύναξη όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών εντός του διαχρονικού συμβόλου του Χριστιανισμού, πολύ εύκολα θα πραγματοποιηθεί.