Μαύρη ἐπέτειος ξημέρωσε σήμερα. 50 ὁλόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπὸ τὴν βάρβαρη εἰσβολὴ τῶν Τούρκων, τῶν ἀλλοφύλων καὶ οὐδέποτε φίλων, στὴν Ἑλληνικὴ Κύπρο μας.
Μικρὸ παιδὶ γνώρισα μία Κύπρια, ἁγία γυναίκα. Εἶχε βιώσει τὴν κόλαση τῆς εἰσβολῆς καὶ τὸν ἐκπατρισμὸ ἀπὸ τὴν πατρογονική της ἐστία. Κάποτε μοῦ εἶπε: «παιδάκι μου, στὴ ζωή σου μὴν κάνεις ποτὲ φίλο Τοῦρκο. Στὰ σπίτια μας μέσα τοὺς εἴχαμε. Τοὺς ταΐζαμε. Ἔπαιζαν μὲ τὰ παιδιά μας. Ὅταν δόθηκε ἡ ἐντολή, ἔπαψαν νὰ μᾶς ἀγαγνωρίζουν καὶ σήκωσαν τὰ μαχαίρια ἐναντίον μας, νὰ μᾶς σφάξουν».
Ὁ γειτονικὸς λαὸς κατάφερε ὅ,τι κατάφερε μὲ τὸ σπαθί, μὲ τὴν ψεύτικη προπαγάνδα, μὲ τὴν ἀτιμία, μὲ τὴν ἀδικία, τὴν πονηρία, τὸ μένος. Ἄλωση τῆς Κωνσταντινούπολης, πέντε αἰώνων σκλαβιά, σφαγὴ τῆς Χίου, γενοκτονία Ἑλλήνων Μικρᾶς Ἀσίας, εἰσβολὴ στὴν Κύπρο. Μία ἱστορία γεμάτη ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας.
Ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τὸ 36% δὲν τοὺς εἶναι ἀρκετό. Δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν. Οἱ ἐπεκτατικὲς βλέψεις, χάρη στὶς ὁποῖες βρέθηκαν στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, ἀκόμη τοὺς συνοδεύουν. Τὸ σπαθὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος τρόπος νὰ ἐκπληρώσουν τὸν πόθο τους. Ἡ ὑπογεννητικότητα τῶν Ἑλλήνων εἶναι γιὰ αὐτοὺς ὅ,τι πρέπει, καθὼς μὲ τὴν δική τους αὔξηση μὲ τὶς γεννήσεις καὶ τὶς εἰσροές, ἤδη ἔχουν ξεκινήσει ἀθόρυβα καὶ «εἰρηνικὰ» τὴν ἀντικατάσταση πληθυσμῶν.
Τὸ Κυπριακὸ ζήτημα δὲν ἔχει λυθεῖ ὄχι ἐξαιτίας τῆς δύναμης τῶν ἐχθρῶν μας, ἀλλὰ κυρίως ἐξαιτίας τῆς ἀνευθυνότητας καὶ τῆς ἀδιαφορίας ἰθυνόντων Ἑλλάδος καὶ Κύπρου. Οἱ ἐπὶ δεκαετίες προεκλογικὲς ὑποσχέσεις περὶ λύσεως τοῦ ζητήματος ἀποδείχθηκαν φροῦδες. Ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ φιλοδοξία, ἡ δίψα γιὰ ἐξουσία καὶ ὁ ὠχαδερφισμὸς ὁρισμένων Ἑλλήνων ποὺ ἔφεραν ἢ φέρουν τὰ ἠνία Ἑλλάδος καὶ Κύπρου ἀντικατέστησαν τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι ὁρατά.
Βόλεψε πολὺ ἡ ἐπίρριψη τῶν εὐθυνῶν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στοὺς ξένους. Γιὰ τὸ ἄν, ὅμως, ἡ Κύπρος εἶναι ἀκόμη διχοτομημένη, φέρουν μεγάλο μερίδιο εὐθύνης πολιτικὲς ἐξουσίες ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν τόπο μας. Ἡ στρουθοκάμηλος, μπορεῖ στὸν κίνδυνο νὰ ἀπολαμβάνει μία κατ’ ἐπίφαση ἀσφάλεια κρύβοντας τὸ κεφάλι της στὸ ἔδαφος, ὁ κίνδυνος ὅμως εἶναι ἐκεῖ καὶ παραφυλάει γιὰ νὰ κάνει τὸ κακό.
Ἂν ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ ξεχάσουμε τὰ ὅσα ἔχουν συμβεῖ στὸν ἑλληνισμὸ καὶ συνάμα ἀψηφήσουμε τὴν ἀνάγκη γιὰ ἑνότητα καὶ κοινὴ ὑπεράσπιση τῶν δικαίων τοῦ ἔθνους μας, τότε τὸ ψευδοκράτος θὰ συνεχίσει νὰ ἑδραιώνεται.
Ὅσοι ἀγαπᾶμε τὰ αἱματοβαμμένα χώματα τῆς πατρίδας μας καὶ θέλουμε ὁ ἑλληνισμὸς νὰ συνεχίσει στοὺς αἰῶνες νὰ ἀκτινοβολεῖ καὶ νὰ φωτίζει τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἀκυρώνοντας τὸ σκοτάδι, ἀπέναντι στὰ ἐγκλήματα τῶν γειτόνων ἀναφωνοῦμε: «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».
Εὔχομαι ἡ Παναγία μας, ἡ Ἐλεοῦσα τοῦ Κύκκου, νὰ παρηγορεῖ ἰδιαίτερα τοὺς ἀδελφοὺς Κυπρίους, ὅσους διώχθηκαν μὲ τὴν βία ἀπὸ τὰ σπίτια τους καὶ ὅσους πενθοῦν τὸν θάνατο ἢ τὴν ἐξαφάνιση ἀγαπημένων τους προσώπων· νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της γιὰ τὴν ἀνάπαυση τόσο τῶν θυμάτων τῆς θηριωδίας, ὅσο καὶ τῶν θυσιαστικῶς πεσόντων Ἑλλήνων στρατιωτῶν, καὶ νὰ ἐλευθερώσει τὴν μεγαλόνησο ἀπὸ τοὺς παράνομους εἰσβολεῖς.
Γιὰ νὰ φέξει καρτεροῦμεν
τὸ φῶς τζιείνης τῆς μέρας…
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
