Ἀνήμερα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου, Ἐπισκόπου Κορίνθου, τοῦ Νοταρᾶ, ἐπὶ τῇ ἐυκαιρίᾳ τῆς παραμονῆς μου στὴν ἁγιοτόκο Χίο, μετέβηκα στὴ γῆ ἡ ὁποία ἐμπλουτίσθηκε ἀπὸ τοὺς ἀσκητικοὺς ἱδρῶτες καὶ τὰ δάκρυά του. Πρόκειται γιὰ ἕνα πολὺ μικρὸ καὶ ἀπέριττο σπήλαιο, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος ἐπιδόθηκε σὲ ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες μὲ στόχο τὴ Θέωση τῆς ψυχῆς του. Διαβάζοντας κανεὶς τὸν βίο τοῦ Ἱεροῦ Ἀνδρός, χωρὶς νὰ μπεῖ σὲ ἰδιαίτερες λεπτομέρειες, εὔκολα διαπιστώνει ὅτι σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ «κυνηγοῦσε» τὸν Μοναχισμό.  Κυνηγοῦσε τόπο καὶ χρόνο γιὰ νὰ ἐπιδοθεῖ στὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ὅσια. 

    Σύμφωνα με την ωραία παράδοση, η οποία θυμίζει τις εποχές που η γλυκιά Πατρίδα μας φάνταζε ένα μεγάλο Μοναστήρι, εορτάσθηκε η Κυριακή των Μυροφόρων στο στολίδι του Αρχιπελάγους, την Ελληνικωτάτη Χίο, και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ Νενήτων. Η εν λόγω παράδοση δεν είναι άλλη από τις πάνδημες Λιτανείες των Ιερών Εικόνων κατά την πασχάλια περίοδο, χάριν αγιασμού του τόπου. Στο Μοναστήρι του Ταξιάρχη, η Λιτανεία λαμβάνει χώρα κατ' έτος την Γ' Κυριακή από το Πάσχα.