Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἡ σημερινή μας λατρευτικὴ σύναξη, πέραν τοῦ κυριακάτικου ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ἔχει ἀναφορὰ καὶ σὲ ἕνα ἄλλο σημαντικὸ γεγονός: τὴν ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Μέσα ἀπὸ ὕμνους καὶ εὐχές, ποὺ ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν ἱερὴ ἀκολουθία τῆς ἡμέρας αὐτῆς, προσευχόμαστε στὸν Πανάγαθο Κύριό μας νὰ εὐλογήσει τὸν νέον ἐνιαυτόν, νὰ μᾶς χαρίσει εἰρηνικὸ, πολύκαρπο καὶ καλλίκαρπο τὸ νέο ἔτος, νὰ χορηγήσει τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο καὶ τὸ φυσικὸ περιβάλλον.
Ἀποτελεῖ ὕψιστη εὐλογία τὸ ὅτι ξεκινᾶμε τὴν νέα χρονιὰ μὲ προσευχὴ καὶ ἐκκλησιασμό, πράγμα βέβαια ποὺ πρέπει νὰ συμβαίνει κάθε ἔτος καὶ ὄχι μόνο ὅταν ἡ ἑορτὴ αὐτὴ πέφτει ἡμέρα Κυριακή. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν τὸ «ἀπὸ Θεοῦ ἄρχεσθαι», νὰ ξεκινᾶμε δηλαδὴ τὸ ὁτιδήποτε, εἴτε αὐτὸ λέγεται νέο ἔτος, εἴτε λέγεται οἰκογένεια, εἴτε λέγεται νέα ἐργασία, ἔχοντας αἰτηθεῖ πρωτίστως τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θέτουμε ἰσχυρὸ θεμέλιο γιὰ τὴν κάθε μας κίνηση, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ ἐγγύηση γιὰ τὴν ἐπιτυχία. Ἀλλὰ καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ἐπιτύχουμε, πάντως θὰ εἴμαστε προστατευμένοι ἀπὸ τὴν σκέπη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θὰ πέσουμε σὲ ἀπόγνωση, ἀλλὰ θὰ ἔχουμε τὸ ψυχικὸ σθένος νὰ ἐπανασυντάξουμε τὶς δυνάμεις μας καὶ νὰ συνεχίσουμε μὲ προοπτικὴ γιὰ τὰ καλύτερα.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, σᾶς παρακαλῶ, ὅπως ξεκινᾶμε τὸ νέο ἔτος μὲ προσευχή, ἔτσι μὲ προσευχὴ καὶ ἀναφορὰ στὸν Ὕψιστο Θεὸ νὰ ξεκινᾶμε καὶ νὰ τελειώνουμε τὴν κάθε μας μέρα. Ἀνοίγουμε τὰ μάτια μας; Ἡ πρώτη μας κίνηση ἂς εἶναι τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ ἕνα «δόξα σοι Κύριε», εἰς ἔνδειξη εὐχαριστίας. Βγαίνουμε ἀπὸ τὸ σπίτι γιὰ τὴ δουλειὰ ἢ τὸ σχολεῖο; Πάλι, νὰ κάνουμε τὸν Σταυρό μας γιὰ νὰ μᾶς ἐνδυναμώνει ὁ Κύριος. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ διαχέεται δωρεάν. Δὲν κοστίζει. Ἂς τὴν αἰτούμασθε, λοιπόν, καθημερινῶς, καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς τὴν δίνει, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μεταμορφωθεῖ ἡ καθημερινή μας ζωή. Ὅπου ὑπάρχει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ τὰ πάντα γίνονται φωτεινότερα.
Ἂς θυμηθοῦμε τὶ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Εἰσῆλθε ὁ Χριστὸς στὴν συναγωγὴ καὶ σηκώθηκε γιὰ νὰ διαβάσει κάποιο ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα. Τοῦ δόθηκε τὸ βιβλίο τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα καὶ ἀφοῦ τὸ ἄνοιξε, διάβασε ἐκεῖνο τὸ χωρίο ποὺ λέει: «Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου μένει σὲ ἐμένα, διότι μὲ ἀυτὸ μὲ ἔχρισε, μὲ ἔστειλε νὰ εὐαγγελίσω τοὺς πτωχούς, νὰ θεραπεύσω ὅσους αἰσθάνονται συντριβὴ καρδίας, νᾶ κηρύξω ἐλευθερία στοὺς αἰχμαλώτους, ἀνάβλεψη στοὺς τυφλούς, νὰ στείλω ὑγιεῖς καὶ ἐλεύθερους ἀπὸ κάθε ἐνοχὴ ὅσους ἔχουν καταπληγωθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ κηρύξω τὴν ἀρχὴ τῆς νέας ἐποχῆς ποὺ θὰ εἶναι εὐχαρίστως δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ποθητὴ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους».
Βεβαίως, ὅλα αὐτὰ τὰ προφητικὰ λόγια ἀναφέρονταν στὸν Ἴδιο τὸν Χριστό, αἰῶνες πρὶν τὴν Γέννησή Του ἀπὸ τὴν Παναγία μας. Γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος μόλις τελείωσε τὴν ἀνάγνωση, τόνισε στοὺς παρευρισκομένους ὅτι σήμερα ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία. Αὐτὸ τὸ «σήμερον», ὅμως, δὲν ἀναφέρεται σὲ ἐκείνη μόνο τὴ δεδομένη στιγμή, δύο χιλιετίες πίσω, ἀλλὰ εἶναι διαχρονικό. Καθημερινῶς ἐκπληρώνεται αὐτὴ ἡ προφητεία διότι ὅλες αὐτὲς οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ δὲν λάμβαναν χώρα μόνο κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς μετὰ σαρκὸς παρουσία Του. Οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ συμβαίνουν τώρα, κάθημερινῶς καὶ πάντοτε. Ἔτσι, λοιπόν, βλέπουμε ὅτι ὁ Κύριος διαρκῶς ἔρχεται, διαρκῶς μᾶς ἐπισκέπτεται καὶ σκοπὸ ἔχει νὰ μᾶς ὠφελήσει. Σὲ ἐμᾶς, ποὺ εἴμαστε πτωχοὶ σὲ κάθε τὶ καλό, ἔρχεται νὰ μεταφέρει τὴν εὐχάριστη εἴδηση ὅτι μὲ τὴν βοήθειά Του μποροῦμε νὰ γίνουμε πλούσιοι σὲ ἀρετὲς καὶ μὲ μία λέξη: ἅγιοι· ἐμᾶς, ποὺ τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας πολλὲς φορὲς μᾶς συντρίβουν τὴν καρδιὰ καὶ μᾶς τσακίζουν ὑπὸ τὸ βάρος τους, ἔρχεται νὰ μᾶς ἐνδυναμώσει καὶ ἀνορθώσει· ἐμᾶς, ποὺ εἴμαστε αἰχμάλωτοι στὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες, ἔρχεται νὰ μᾶς ἐλευθερώσει μέσα ἀπὸ τὴν χαρὰ τῆς ἁγιότητας· ἐμᾶς, ποὺ εἴμαστε τυφλοὶ καὶ σκοτισμένοι, ἔρχεται νὰ μᾶς χαρίσει τὸ Φῶς τῆς Ἀλήθειας. Ἐφ᾽ ὅσον ὁ Χριστὸς θέλει καὶ μᾶς ἐπισκέπτεται, ἂς φροντίσουμε νὰ Τοῦ ἔχουμε διάπλατα ἀνοιχτὴ τὴν θύρα τῆς ψυχῆς μας. Τότε, ἀκόμη καὶ ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ νὰ ξεσηκωθοῦν ἐναντίον μας «ἐν ἅρμασι καὶ ἐν ἴπποις», ἐμεῖς μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θὰ βγαίνουμε πάντα νικητές. Λέγοντας δὲ τὴν λέξη «νικητές», δὲν τὴν ἐννοῶ μὲ τρόπο κοσμικό, ἀλλὰ πνευματικό. Νικητὴς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀκόμη καὶ στὶς δύσκολες περιστάσεις διατηρεῖ τὴν ψυχικὴ ὡραιότητα, ἐκεῖνος ποὺ καὶ μέσα στὸ χάος τοῦ πολέμου αἰσθάνεται τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος, τελικά, ποὺ ἀξιώνεται τῆς αἰώνιας καὶ ἀληθινῆς Ζωῆς.
Αὐτὴ τὴν ἀληθινὴ Ζωὴ στὸν τόπο τῶν δικαίων, ὅπου δὲν ὑπάρχει πόνος, λύπη καὶ στεναγμός, εὐχόμαστε, ἰδιαίτερα τὴν ἡμέρα αὐτή, νὰ ἀπολαμβάνουν οἱ ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων ποὺ βίωσαν τὴν φρίκη τῆς μεγαλύτερης -ἵσως- τραγωδίας τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας· τῆς Γενοκτονίας ποὺ ἐξαπέλυσαν στὴν αἱματοβαμμένη γη τῆς Μικρασίας οἱ Νεοτούρκοι τὴν περίοδο τῶν ἐτῶν 1914 - 1923. Σὲ αὐτὸ τὸ κομμάτι τῆς ἱστορίας μας εἶναι ἀφιερωμένη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία ἡ σημερινὴ ἡμέρα, γιὰ αὐτὸ καὶ σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες μας θὰ τελεσθεῖ ἐπιμνημόσυνη δέηση ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν γενοκτονηθέντων Ἑλλήνων, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν δικοί μας πρόγονοι.
Οἱ σφαγὲς καὶ ὅλα τὰ μαρτύρια ποὺ ὑπέστη ἡ πονεμένη Ρωμιοσύνη δὲν εἶναι παρὰ ὁ Σταυρὸς ποὺ ἡ ἴδια ἐπέλεξε νὰ σηκώσει, μὴ ἀρνούμενη τὸν ἑαυτό της. Ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ εἴτε σφαγιάσθηκαν εἴτε βιαίως ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὶς πατρογονικές τους ἐστίες ἦταν ὅσοι ἀποφάσισαν μὲ τὸ ὁποιοδήποτε κόστος νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Εἴμαστε χριστιανοί. Ἡ ζωή μας εἶναι συνυφασμένη μὲ τὸν Σταυρό. Δὲν πρόκειται, ὅμως, γιὰ Σταυρὸ κάποιας ἥττας, ἀλλὰ γιὰ τὸν Σταυρὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Νίκη τῆς Ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου.
Ὅσοι ἐπιλέγουν νὰ παραδίδουν οἰκειοθελῶς τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τοῦ Γένους μας, μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίζουν μία εἰρηνικὴ διαβίωση, ἀλλὰ μαζὶ μὲ αὐτὴν ἐξασφαλίζουν καὶ τίτλους αἰσχύνης: «προδότες», «προσκυνημένοι». Ὅσοι κρατοῦν μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια τὴν ταυτότητά μας, ἐξασφαλίζουν τὸν ἄφθαρτο στέφανο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τί κὶ ἂν τοὺς χιλιοκομματιάσουν τὶς σάρκες; Ἐκεῖνοι γράφονται μὲ χρυσὰ γράμματα στὸ βιβλίο τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Ἱστορίας ὡς «ἥρωες», «ἅγιοι», «ἐθνομάρτυρες».
Εἴη ἡ μνήμη αὐτῶν αἰωνία!
Καλὸ καὶ εὐλογημένο τὸ νέο ἔτος!
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
