«Καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν ἀπώλετο μετ’ ἤχου», ἀναφέρει στοχευμένα ὁ Προφητάναξ Δαυὶδ γιὰ ὅσους παραβιάζουν τὸν θεϊκὸ νόμο.
Τί καὶ ἂν κάποιοι ἔχουν πανεπιστημιακὰ διπλώματα καὶ ὑψηλὲς θέσεις, βουλευτικές, ὑπουργικές, πρωθυπουργικές. Κάποια στιγμή, θὰ ἔρθει γιὰ ὅλους μας ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα. Ψυχὴ θὰ κληθοῦμε νὰ παραδώσουμε.
Στὴν πάροδο τῶν αἰώνων, ἀμέτρητοι ἄνθρωποι πέρασαν, πολλοὶ γράφτηκαν στὴν ἱστορία, λίγοι ὅμως κατέστησαν διαχρονικοί, ἐκλεκτοὶ καὶ ἀγαπητοί. Ποιός, στὴν καθημερινότητά του μιλάει γιὰ τὸν Νέρωνα, τὸν Διοκλητιανό, ἢ τὸν Μαξιμιανό; Χάθηκε τὸ μνημόσυνό τους. Ἀλλά, καὶ ἂν κάποτε τοὺς θυμηθοῦμε, τοὺς θυμόμαστε γιὰ τὰ ἀνοσιουργήματά τους.
Κάτι ἀνάλογο θὰ συμβεῖ, ἀναμφίβολα –καθὼς εἶναι ἀδίστακτος κριτὴς ἡ ἱστορία- σὲ ὅσους ἀπὸ τὴν μία λένε ὅτι εἶναι χριστιανοί, μὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη ψηφίζουν νόμους ἀντίθετους μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, ἐρχόμενοι σὲ εὐθεία ρήξη μὲ τὸν Ἄρχοντα τῆς Πίστεώς μας.
Ἕνας τέτοιος νόμος, ἴσως ὁ πιὸ προκλητικός, εἶναι αὐτὸς ποὺ προχθὲς ψηφίσθηκε στὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων.
«Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων»… μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀλλάξει κάποτε αὐτὸ τὸ εἰρωνικὸ ὄνομα; Ὅλες οἱ στατιστικές –μὲ ἐξαίρεση βέβαια κάποιες εἰδικὲς παραγγελίες- ἔδειχναν ὅτι τὸ νομοσχέδιο ἦταν ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ τὴν βούληση τῆς πλειονότητας τῶν Ἑλλήνων. Τεράστιο τὸ μέγεθος τῆς ἀπαξίωσης τῶν βουλευτῶν πρὸς τοὺς ψηφοφόρους τους. Κάποιοι αὐτὸ τὸ θεωροῦν Δημοκρατία. Βέβαια, ὅταν καλὰ-καλὰ ἀγνοεῖς τὶ θὰ πεῖ «Οἰκογένεια», εἶναι λογικὸ καὶ ἑπόμενο νὰ μπερδεύεις τὸ νόημα καὶ τῶν ὑπόλοιπων λέξεων.
Ὁ «ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου» ἄνοιξε γιὰ τὰ καλά. Λυπᾶμαι καὶ πικραίνομαι γιὰ αὐτὰ ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, καὶ ἀνθρώπινα καὶ θεϊκά. Ὁ Θεός, βέβαια, δὲν ἐκδικεῖται. Ἐμεῖς Τὸν προκαλοῦμε. Πόσο, ἄραγε, ἀκόμη θὰ μᾶς ἀνεχθεῖ;
Λύπη, δυσφορία καὶ δυσανασχέτηση μὲ αὐτοὺς ποὺ ὑπηρετοῦν τὴν «βολή» τους καὶ σὲ καμία περίπτωση τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Κρίμα, κρίμα, κρίμα!
Εὔχομαι ὅσοι ἀντιδράσαμε σὲ αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο, νὰ ἔχουμε καλὴ μνήμη. Θὰ μᾶς χρειαστεῖ τὴν κατάλληλη ὥρα.
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
