Σεβασμιώτατε Ἅγιε ἀδελφέ, Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριε,
Σεβαστοί Πατέρες,
Ὁσιολογιωτάτη Καθηγουμένη τῆς σεβασμίας αὐτῆς Μονῆς, Γερόντισσα Παϊσία μετὰ τῆς ἐκλεκτῆς Συνοδείας σας,
Ὁσιώτατες Μοναχές,
Φιλέορτοι προσκυνητές,
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Μὲ δέος στρέφουμε τὸ βλέμμα ἐμπρὸς στὸ τιμώμενο πρόσωπο τῆς ἡμέρας, τὴν Ὁσία τοῦ Χριστοῦ Εἰρήνη, Ἡγουμένη τῆς ἔνδοξης Μονῆς τοῦ Χρυσοβαλάντου, θαυμάζοντας τὰ τρόπαια τῶν ἀρετῶν της. Στοὺς περισσότερους ἀγῶνες, τὰ τρόπαια ἔχουν συμβολικὴ ἀξία, ἐνῶ -τὸ βασικότερο- εἶναι ἐπίγεια καὶ φθαρτά. Τὰ τρόπαια ποὺ ἔλαβε ἡ τιμωμένη Ὁσία μας ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ στεφανοδότου Χριστοῦ, ἔχουν ἀξία ὠφέλιμη καὶ εἶναι αἰώνια καὶ ἄφθαρτα.
Ἐνδεικτικά, ἀναφέρουμε τὰ ἑξῆς:
Τὴν ὑπερφυσική της ἁγνότητα. Εἶχε φθάσει στὸ -πολυπόθητο ἀπὸ τοὺς ἀγωνιζόμενους Χριστιανούς- σημεῖο τῆς τέλειας ἀπάθειας. Οὔτε ἴχνος πονηροῦ λογισμοῦ δὲν ὑπῆρχε γιὰ νὰ σπιλώσει τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός της.
Τὴν καρδιακὴ καὶ ἄμεση ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Χριστό μας. Γιὰ τὴν Ἁγία μας ἡ προσευχὴ δὲν ἦταν στείρα καὶ ἄκαρπη τυπικὴ διαδικασία, ἀλλὰ γόνιμη καὶ καλλίκαρπη, ἀπερίσπαστη προσωπικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Νυμφίο της Χριστό. Τοῦ μιλοῦσε καὶ τῆς μιλοῦσε ὁποιαδήποτε ὥρα καὶ στιγμὴ τῆς ἡμέρας, ἀκόμη καὶ στὸν λιγοστό της ὕπνο.
Τὸ διορατικὸ καὶ τὸ προορατικὸ χάρισμα. Ἔβλεπε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς ὅσων τὴν προσέγγιζαν, μὲ προοπτικὴ τὴν σωτηρία τους. Γνώριζε καὶ τὶς πιὸ λεπτὲς καὶ ἀπόκρυφες σκέψεις Μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, ὅσων ἀνέθεταν στὴν ποιμαντική της ράβδο τὴν καθοδήγηση τῶν ψυχῶν τους, ἐνῶ ἐπίσης προέβλεπε τὰ μέλλοντα.
Τὸ πλῆθος τῶν θαυμάτων ποὺ ἀξιώθηκε νὰ ἐπιτελέσει καὶ νὰ βιώσει ὅσο ἀκόμη ἦταν ἐν ζωῇ. Τὰ κυπαρίσσια τὴν προσκυνοῦσαν καθὼς προσευχόταν ἱπταμένη. Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης τῆς προσέφερε παραδείσια μῆλα. Ἀσθενεῖς θεραπεύονταν, ἄνθρωποι εὑρισκόμενοι ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν σκοτεινῶν πνευμάτων, ἐλευθερώνονταν ἀπὸ τὴν δύναμη τῆς μεσιτείας της.
Τὸ πλῆθος τῶν μετὰ θάνατον θαυμάτων της. Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀνταγωνίζονται στὸν ἀριθμὸ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ;
Ἡ δόξα. Ξεχωριστὰ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ ἀπολαμβάνει στοὺς Οὐρανοὺς μαζὶ μὲ τοὺς Ἄγγέλους ἡ ἰσάγγελος παρθένος, ἡ δόξα ποὺ τῆς ἐπεφύλασσε ὁ Κύριός μας ἐδὼ στὴν γῆ, εἶναι κάτι τὸ μοναδικὸ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ Ὁσία προσευχόταν νὰ μὴν δοξασθεῖ ἐπὶ γῆς οὔτε μετὰ θάνατον. Αὐτὸ τὸ αἴτημα ὁ Θεὸς τὸ ἐκπλήρωσε καὶ τὸ διατήρησε γιὰ μία χιλιετία, μέχρι τὴ δεκαετία τοῦ 1930. Ἔκτοτε, ὅμως, καὶ μέσα σὲ λιγότερο ἀπὸ ἕναν αἰῶνα, ἡ Ἁγία Εἰρήνη δοξάσθηκε καὶ δοξάζεται ὡς κάτι ξεχωριστὸ μέσα στὸ πλῆθος τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ἀκόμη εἶναι τὰ τρόπαια ποὺ ἀπόλαυσε καὶ ἀπολαμβάνει τὸ καύχημα τῶν Μοναζουσῶν, ἡ Ὁσία Εἰρήνη. Αὐτὰ δὲν ἔγιναν ἀπὸ τὴ μιὰ μέρα στὴν ἄλλη, οὔτε μὲ ἀνέσεις καὶ φυγοπονία, ἀλλὰ μὲ θέληση, εὐλογημένο πεῖσμα καὶ σκληρὸ ἀγώνα. Ἂν ἤθελε ἀνέσεις καὶ τιμές, ἡ Ὁσία Εἰρήνη θὰ ἀποδεχόταν μιὰ θέση στὰ ἀνάκτορα. Μποροῦσε νὰ τὸ κάνει. Ὡστόσο, ὡς συνειδητὴ Χριστιανή, ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς ματαιότητας τῶν φθαρτῶν καὶ προσκαίρων, ἐπέλεξε τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό, τὴν ὁδὸ τῆς θυσίας γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν πλησίον, τὴν ὁδὸ τοῦ ἀγώνα. Τόση, ὅμως, ἦταν ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θέλησή της νὰ ἀρέσει στὸν Ὡραιότατο Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ γιὰ αὐτήν, ἡ τεθλιμμένη ὁδὸς, ὄχι μόνο δὲν ἦταν τεθλιμμένη, ἀλλὰ χαρμόσυνη καὶ εὐφρόσυνος.
Πιστὴ στὴν παράδοση καὶ τὰ διδάγματα τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ, ἐπιδόθηκε μὲ ζῆλο στὴν νηστεία, τὴν ἀγρυπνία καὶ τὴν προσευχή, διὰ τῶν ὁποίων καθάρισε παντελῶς τὴν ψυχή της καὶ δέχθηκε τὸν θεῖο Φωτισμό, δείχνοντας περίτρανα ὅτι τὰ τρία αὐτὰ ἀσκητικὰ παλαίσματα ποὺ προβάλλει ἡ Ὀρθοδοξία, δὲν εἶναι τυπικὰ καὶ παράλογα, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ γιὰ τὴν πρόοδο τῆς ψυχῆς.
Διψῶντας γιὰ αὐτὸν τὸν εὐλογημένο ἀγῶνα, ἀρκετοὺς αἰῶνες μετὰ τὴν ἐρήμωση τῆς Μονῆς τοῦ Χρυσοβαλάντου, ἡ μακαριστὴ Γερόντισσα Μελετία ἵδρυσε τὸ Ἱερὸ Καστρομονάστηρο ὅπου βρισκόμαστε σήμερα, γιὰ νὰ ἀποτελέσει τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τῆς παλαιᾶς Μονῆς τοῦ Χρυσοβαλάντου καὶ τὸ ἐπίκεντρο τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας τῆς Ὁσίας. Ἐδὼ ἀσκήθηκαν καὶ ἁγίασαν ἱερὲς μορφὲς τοῦ Μοναχισμοῦ, ἐμπνεόμενες ἀπὸ τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τῆς μεγάλης Γερόντισσάς τους, τῆς Ἁγίας Εἰρήνης. Ἡ αὐτὴ ἄσκηση καὶ ὁ ἁγιασμὸς μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ συνεχίζεται μὲ ἀμείωτο ζῆλο ἀπὸ τὴν Ἱερὴ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο, ἄλλωστε, ἡ Μονὴ ἀπολαμβάνει τόσης δόξης, ξακουστῆς σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ ὁρίζοντα.
Στὸ σημεῖο αὐτό, ἀπευθυνόμενος πρὸς ἐσᾶς, Γερόντισσα Παϊσία, σὲ ἐσᾶς ἡ ὁποία ἔχετε ἐπωμισθεῖ, χώρια ἀπὸ τὴν ὀργάνωση αὐτῆς τῆς λαμπρῆς ἐτήσιας τελετῆς, τὸν Σταυρὸ τῆς διοίκησης τῆς Μονῆς καὶ τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης τῶν Μοναζουσῶν, σᾶς εὔχομαι νὰ ἔχετε ἀπὸ τὸν Κύριό μας τὴν παρηγοριὰ καὶ τὸ σθένος, γιὰ νὰ ἀνταποκρίνεσθε γιὰ πολλὰ ἀκόμη ἔτη στὰ ὑψηλά σας καθήκοντα, ἔχοντας ὡς ὅπλο τὴν πρεσβεία τῆς Ὁσίας Εἰρήνης, τῆς ὁποίας τὰ θαύματα καὶ τὴν Χάρη ὁ Χριστὸς ἀνέδειξε διὰ μέσου ὑμῶν.
Εὐχὴ καὶ προσευχή μου εἶναι ὁ ἱερὸς αὐτὸς τόπος, ὁ ὁποῖος ἀποτέλεσε τὴν ἀρχὴ γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν ἑκατοντάδες Ναοὶ καὶ Μονὲς ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, νὰ συνεχίσει ἕως τῆς συντελείας νὰ λειτουργεῖ ὡς πνευματικὸς μαγνήτης, προσελκύοντας ἀνθρώπους ἀποφασισμένους νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ὁδὸ πρὸς τὴν Θέωση.
Ἡ Ὁσία Εἰρήνη νὰ σκεπάζει μὲ τὴν ἱερὴ μεσιτεία της καὶ νὰ χορηγεῖ τὴν ἄνωθεν εἰρήνη σὲ ὅλους μας. Ἰδιαίτερα, στὸν Ὀρθόδοξο Κλῆρο μας νὰ δίνει δύναμη καὶ φώτιση γιὰ νὰ ἀνταποκρίνεται στὴν ὑψηλὴ ἀποστολή του πρὸς δόξαν Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ στοὺς λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι, ἐρχόμενοι ἀπὸ τὰ τέσσερα σημεῖα τῆς γῆς γιὰ νὰ ἀσπασθοῦν τὸ θαυματουργὸ εἰκόνισμά της, μᾶς συγκινοῦν πολὺ μὲ τὴν εὐλάβειά τους καὶ μᾶς δίνουν δύναμη καὶ ἐλπίδα μέσα στὴν κοινωνία τοῦ χάους τῶν ἡμερῶν μας, νὰ ἐκπληρώνει τὰ εὐσεβῆ αἰτήματά τους. Τόσο ἡ δύναμη τῆς Ἁγίας, ὅσο καὶ ἡ δική σας πίστη εἶναι αὐτοὶ οἱ δύο παράγοντες ποὺ πλημμύρισαν τὴν οἰκουμένη μὲ τὰ θαῦματα τῆς Ἁγίας. Ὁσο ὑπάρχει ἡ πίστη, δὲν ἔχουμε νὰ φοβηθοῦμε κανέναν καὶ τίποτα!
Καλὴ συνέχεια τῆς Ἱερᾶς Ἀγρυπνίας!
