Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο μεγάλο και σπάνιο κοινωνικό, πνευματικό και πολιτιστικό έργο που κατέλιπε στην περιοχή της Θήβας ο Άγιος ως πλημμυρισμένος από το αειλαμπές Φως της Χριστού Αναστάσεως. Κατά τον 12ο αιώνα, σε μία περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα εν γένει και ειδικότερα η Θήβα υπέστησαν τεράστιες πληγές απο τις επιδρομές των Νορμανδών, ως φύλακας Άγγελος στάλθηκε να αναλάβει την Μητρόπολη Θηβών ο Ιωάννης. Με ανιδιοτέλεια, θυσιαστικό πνεύμα, απόλυτη αυταπάρνηση και πατρική μέριμνα για τις ψυχές που του ενεπιστεύθη η Εκκλησία, ο νέος Ελεήμων ξεκίνησε την δράση του. Ίδρυσε σχολεία, πτωχοκομείο, γηροκομείο, νοσοκομείο, πυροδότησε την οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων και το βασικότερο έδωσε με το παράδειγμα του κουράγιο στους Θηβαίους, οδηγώντας τους στον Χριστό. Για το πολυσχιδές έργο του, ανακηρύχθηκε προστάτης των Θηβών και εννέα αιώνες ύστερα από τον σωματικό θάνατο του, παραμένει ζωντανός, κηρύττωντας την Ανάσταση εκείνων που με ανιδιοτέλεια εργάζονται το αγαθό.
