Τῆς θείας καὶ ἱερᾶς Λειτουργίας στὸν Καθεδρικὸ προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, κ. Χρυσόστομος, σήμερα Θ' Κυριακὴ τοῦ Λουκᾶ, κατὰ τὴν ὁποία ἀναγνώστηκε ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου.
Κατὰ τὸ ἱερὸ κήρυγμα ἀνέφερε: Ἡ πλεονεξία,ἡ ἀπληστία τοῦ πλουσίου καὶ ἡ ἀκόρεστη δίψα του γιὰ κατοχὴ ὅσο περισσοτέρων ἀγαθῶν εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα, κατὰ τὶς τελευταῖες ὧρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, οἱ δαίμονες νὰ ἀπαιτοῦν νὰ παραλάβουν τὴν ψυχή του, ὄχι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι.
Ἡ φωνὴ ποὺ ἄκουσε ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀντηχεῖ μέχρι καὶ σήμερα στὰ αὐτιὰ ὅσων ἐξ ἡμῶν δὲν ἔχασαν τὴν ἀκοή τους: «ὅσα ἔφτιαξες, ὅσα κατόρθωσες, ὅσα ἀπέκτησες σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, τίνος εἶναι;» Πόσες ἀγωνίες, πόσος πόνος, πόσες προσπάθειες καταβλήθηκαν γιὰ νὰ φορτώσουμε μὲ ὕλη τὴ ζωή μας; Πρόσκαιρος ὁ κόσμος αὐτὸς καὶ βραχὺ τὸ μῆκος τῆς ζωῆς. Ἐνοικιαστὲς καὶ περαστικοὶ εἴμαστε σ’ αὐτὴ τὴ γῆ. Ἀπ’ ὅσα μᾶς εὐλόγησε καὶ προίκισε ὁ Θεὸς τὴ ζωή μας (χρήματα, ὑγεία, μόρφωση, τάλαντα) δὲν μᾶς ἀνήκει τίποτα. Περιχαρακωνόμαστε στὴν ἱκανοποίηση καὶ τακτοποίηση τῶν ἡμετέρων ἀναγκῶν, μέχρι καὶ λίγο πρὶν κλείσουμε τὰ μάτια μας, χωρὶς νὰ βιώσουμε ποτὲ αὐτὸ τὸ μοίρασμα τῆς ζωῆς μας μὲ τὸν ἀδελφό μας. Ἂν αὐτὰ δὲν τὰ ἀντιληφθοῦμε πρὶν τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ἀποτινάσσοντας τὶς βαριὲς ἁλυσίδες τῆς ὕλης, δὲν θὰ κατορθώσουμε νὰ δοῦμε τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ζωῆς οὔτε θὰ ἀποκτήσουμε τὸν ἑτοιμασμένο οὐράνιο πλοῦτο. Ὅλη ἡ προσοχὴ καὶ ἡ δραστηριότητά μας ἔχει στραφεῖ μόνο πρὸς διαφύλαξη καὶ προστασία τῶν περιουσιακῶν μας.Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπὸ τὸ ὅτι ὅλες οἱ πορεῖες διαμαρτυρίας καὶ οἱ διαδηλώσεις γίνονται μόνο ὅποτε θίγονται τὰ κεκτημένα καὶ τὰ οἰκονομικά μας ὀφέλη. Ὅταν ὅμως προδίδεται ἡ πίστη, ἀπαξιώνονται ἱερὰ σύμβολα καὶ ἀμαυρώνονται ἀξίες, βασιλεύει ἡ ἀδιαφορία κι ὁ ὠχαδελφισμός. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχασαν ἀκόμα τὴν ἀκοή τους, ἃς δώσουν ἰδιαίτερη προσοχὴ καὶ νὰ ἀκούσουν.
Στὴ συνέχεια ὁ Ἐπίσκοπός μας μίλησε στοὺς νέους τοῦ Καθεδρικοῦ ἀναπτύσσοντας τὸ θέμα «Σχέσεις καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους».