Ἀρ. πρωτ.: 738
Ἐν Ἀχαρναῖς: 23/4/2022
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Τί πιὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα; Τί πιο χαρμόσυνο ἄκουσμα;
Ἡ θλίψη τοῦ σύμπαντος κόσμου ἐξαιτίας τῆς Σταυρώσεως Του, τοῦ φρικωδέστερου καὶ ἀδικώτερου ἐγκλήματος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, διαλύθηκε κιόλας.
Ὁ Ἀδάμ μὲ ἀγαλλίαση ἔτεινε τὸ χέρι του στὸν Ζωοδότη γιὰ νὰ τὸν Ἀναστήσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ἡ Πανάχραντος Θεοτόκος, ἡ Κυρὰ-Δέσποινα, δὲν δακρύζει πιά.
Σήμερα δακρύζει μόνο ὁ Ἅδης, ὁ ὁποῖος εἶδε τὴν ἐξουσία του νὰ μηδενίζεται ἀπὸ τὴν ἀστραπὴ τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ μας. Μαζὶ δὲ μὲ αὐτὸν δακρύζουν ὅσοι δὲν ἔδωσαν στοὺς ἑαυτούς τους τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν Ἰησοῦν Χριστὸν Ἀναστημένον. Αὐτοί, μὲ τὸ ἄκουσμα τῆς Ἀναστάσεως, τρέχουν γρήγορα νὰ φύγουν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας συμφιλιωθεῖ μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ὁ σωματικὸς θάνατος σημαίνει τὸ αἰώνιο, παγερὸ καὶ μάταιο τέλος.
Γιὰ ἑμᾶς, ὅμως, δὲν ἰσχύει αὐτὸ. Ὅσοι πίστεψαν ὅτι ὁ Χριστὸς Ἀναστήθηκε, πίστεψαν στὴν κατάργηση τοῦ θανάτου. Ὅλη μας ἡ ζωὴ στρέφεται γύρω ἀπὸ τὸ θεϊκὸ αὐτὸ γεγονός. Εἴμαστε Χριστιανοί. Νηστεύουμε, προσευχόμαστε, ἐκκλησιαζόμαστε. Ὅλα αὐτὰ γιατί; Μήπως διότι εἶναι, ἀπλά, μία παράδοση; Ὄχι! Ὅλα τὰ πνευματικά μας καθήκοντα τὰ τηροῦμε διότι ὁ Χριστός μας, ὁ Κύριος μας, Ἀνέστη καὶ χαρίζει τὴν ζωή σὲ ὅσους ἀκολουθοῦν πιστὰ τὶς ἐντολές Του. Ἄν δὲν εἶχε συμβεῖ ἡ Ἀνάστασή Του, τίποτα δὲν θὰ εἶχε νόημα. Εὐσεβεῖς καὶ ἀσεβεῖς, ἐνάρετοι καὶ ἁμαρτωλοί, ὅλοι θὰ κληρονομούσαμε τὸν αἰώνιο θάνατο. Τώρα, ὅμως, δὲν ἰσχύει αὐτό.
Τώρα τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως πηγάζει ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο καὶ φωτίζει ὅσους θέλουν. Καὶ ἐκεῖνοι ποὺ φωτίζονται ἀπὸ τὸ Θεῖο Φῶς, διαχέουν τις ἀκτίνες τους, γίνονται λαμπροὶ ὁδοδεῖκτες καὶ προσφέρουν παρηγοριὰ καὶ στήριξη στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία τῆς ἀπελπισίας, τῆς ταραχῆς καὶ τῆς ἀβεβαιότητος, στὴν σημερινὴ ἀνθρώπινη κοινωνία ποὺ τόσο πολὺ ἔχει ἀνάγκη τὸ Φῶς. Ἱερὸ καθῆκον μας εἶναι, ὡς Χριστιανοί, ὡς Μαθητὲς Ἐκείνου, ἔχοντας ἀφήσει στὴν ἄκρη τὶς μικρότητες καὶ τὶς μικροψυχίες, μὲ συνοχὴ καὶ ἀλληλεγγύη νὰ ἐπιτρέψουμε στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ νὰ εἰσέλθει καὶ νὰ μεταμορφώσει τὴν ζωή μας, διότι, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἑμεῖς εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ λάμψει τὸ φῶς μας ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ δοῦν τὰ καλά μας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Οὐράνιο Πατέρα.
Ἡ ἐποχή μας ἔχει κουραστεῖ ἀπὸ Ἰοῦδες καὶ Φαρισαίους. Ἔχει ἀνάγκη νὰ γνωρίσει ὅτι μὲ τὴν Ἀνάσταση του Χριστοῦ ὁ θάνατος καταργήθηκε καὶ ἡ ζωὴ ἄνθισε. Ἔχει ἀνάγκη νὰ γνωρίσει ὅτι οἱ Μαθητὲς τοῦ Γλυκυτάτου Νυμφίου Χριστοῦ δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν κανέναν καὶ τίποτα. Ἀλήθεια, ἀγαπητοὶ ἀδελφοἰ, τί ἔχουμε νὰ φοβηθοῦμε;
Τὰ πάθη μας; Μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ αὐτὰ ὀ Χριστὸς μὲ τὰ Ζωοποιὰ Πάθη του.
Τὶς ἀδυναμίες μας; Μᾶς τὶς κάλυψε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις; Αὐτὲς ἀποδείχθηκαν ἀδύναμες ἐνώπιον τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ.
Αυτὸν τὸν θάνατο; Ἐπάτησε τὸν θάνατο ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος.
Ἰδού, ἡ εἴσοδος τοῦ Παραδείσου καὶ ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνοιχτὲς καὶ περιμένουν νὰ προσέλθουμε.
Ἀς προσέλθουμε, λοιπόν, ἔχοντας ὡς θεμέλιο καὶ ἀσπίδα στὴ ζωή μας τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα ποὺ ἐξήλθαν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο.
Χριστὸς Ἀνέστη!
Μὲ τὴν εὐχὴ τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ πλημμυρίσει τὶς ψυχές μας,
ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος