2b.jpg

Διεύθυνση

Ἱερά Μητρόπολις Ἀττικῆς καί Βοιωτίας
Δημοκρίτου 18, Ἀχαρναί, 136 71 
Τηλ. 210 2466385
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε./ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Αναζήτηση άρθρων

Κείμενο
Από
Έως

"Περί προπαγάνδας ο λόγος" Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

Τρίτη24Αύγουστος2021

"Περί προπαγάνδας ο λόγος" Άρθρο του Σεβ. Μητρ. Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου

   DSC 7770717

   Τις τελευταίες μέρες είμαστε θεατές μιας έκδηλης προπαγάνδας που λαμβάνει χώρα στην πολύπαθη πατρίδα μας με μια κούκλα 3,5 μέτρων να παρελαύνει -ή, καλύτερα, να επελαύνει- σε διάφορες Ελληνικές περιοχές, μεταξύ των οποίων τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, την Ελευσίνα, την Αθήνα και τον Πειραιά. Πρόκειται για την Αμάλ (=Ελπίδα), μια προσφυγοπούλα εκ Συρίας η οποία οδεύει προς την Ευρώπη με σκοπό να βρει δήθεν τη χαμένη της οικογένεια. Σύμφωνα με τους οργανωτές της κίνησης «Το ταξίδι-The walk», σκοπός της Αμάλ είναι να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους της Ευρώπης για το λεγόμενο «προσφυγικό», απευθύνοντας τους το μήνυμα «Μη μας ξεχνάτε».

   Η Χίος αποτέλεσε τον πρώτο ευρωπαϊκό σταθμό της Αμάλ, και πολλοί κάτοικοι του νησιού έσπευσαν να την υποδεχθούν ωσάν να επρόκειτο για την σωτηρία από τον κορωνοϊό, ο οποίος στο πέρασμα της μάλλον εξαφανίσθηκε, δεδομένου ότι όχι μόνο δεν απαγορεύθηκε ο συνωστισμός, αλλά, αντιθέτως, συνέβη με την άδεια και προτροπή των ιθυνόντων. Οι παρευρεθέντες στη «μεγάλη γιορτή» επιδόθηκαν σε πράξεις που θυμίζουν, όχι Μεσαίωνα, αλλά προ Χριστού παγανιστικές εποχές. Από τη μια το χρυσό μοσχάρι που προσκυνούσαν οι Ισραηλίτες, και από την άλλη η Αμάλ την οποία ορισμένοι ύμνησαν εν τυμπάνω και χορώ. Ουδεμία διαφορά διακρίνω.

   Με βάση το πρόγραμμα του ταξιδιού, η περιώνυμη μαριονέτα πρόκειται να σταθμεύσει και στα Άγια Μετέωρα. Προς έπαινον τους η εκεί Ιερά Μητρόπολη και έπειτα η Δημοτική Αρχή ύψωσαν το ανάστημα τους και εξέφρασαν την άρνηση τους να μαγαριστεί ο Ιερός τόπος των Μετεώρων από μια ενέργεια που ουδεμία σχέση έχει με την θρησκευτική και πολιτισμική παράδοση των Ιερών Βράχων. Η άρνηση τους, ωστόσο, με έναν τρόπο ιδιαιτέρως «δημοκρατικό» δεν κατέστη σεβαστή από το Υπουργείο Πολιτισμού, υπό την αιγίδα, μάλιστα, του οποίου τελεί η συγκεκριμένη εκδήλωση…

   Με την ιδιότητα μου ως Ορθόδοξος Αρχιερέας και Έλληνας πολίτης, δηλώνω την αγανάκτηση μου, την οποία συμμερίζεται η πλειονότητα των Ορθοδόξων Ελλήνων. Η αγανάκτηση μου αφορά την απροκάλυπτη ανωριμότητα εκ μέρους των ιθυνόντων οι οποίοι με τρόπο επιεικώς ακατάλληλο αντιμετωπίζουν επί δεκαετίες τα μεγίστης σημασίας ζητήματα της προστασίας είτε του φυσικού μας περιβάλλοντος, είτε της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας. Από ό,τι φαίνεται, απέτυχαν παταγωδώς να προσαρμοστούν στην ιδιαιτερότητα του τόπου και των ανθρώπων που κυβερνούν.

   Δεν έχουν σηκώσει μάλλον το κεφάλι στον ουρανό να δουν ότι ακόμη είναι… μαύρος. Δεν έχουν μυρίσει τον αέρα για να αισθανθούν την κάπνα που ακόμη μας πνίγει. Δεν έχουν στρέψει το βλέμμα προς τα όμορφα τοπία της ελληνικής γης που είναι ακόμη τυλιγμένα στις φλόγες, ούτε έχουν πλησιάσει τους ανθρώπους, τους βιοπαλαιστές εκείνους, οι οποίοι στέκουν με απόγνωση απέναντι στα κάρβουνα… τα πάλαι ποτέ σπίτια τους. Έχουν άραγε άγνοια; Μα η άγνοια στους ηγέτες δεν δικαιολογείται. Εάν, όμως, γνωρίζουν τα ανωτέρω και στηρίζουν την μη χρήσιμη για τους Έλληνες -οι οποίοι έχουν δώσει εξετάσεις στη φιλοξενία- περιοδεία της Αμάλ σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, σίγουρα έχουν το σχέδιο τους. Διαφορετικά, γιατί να στρέφουν το ενδιαφέρον στην μαριονέτα, όταν θα έπρεπε να το στρέφουν στην ανακούφιση των πυρόπληκτων και στη δημιουργία συνθηκών ώστε να μην έχουμε άλλους πυρόπληκτους; Τούτο το γένος, μάλλον, δεν ενδιαφέρεται παρά για την αποδόμηση των πάντων.

   Θα ευχόμουν, πραγματικά, η όλη επιμονή στο πολύ σημαντικό ζήτημα της καταπολέμησης του κορωνοϊού να εκδηλωνόταν και για κάθε άλλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Από ό,τι φάνηκε όμως, το ενδιαφέρον για την καταπολέμηση του ιού είναι πολύ μικρότερο από την ακόρεστη επιθυμία κάποιων να εξαπολύουν το μένος τους ενάντια στην τροφό του Έθνους μας, την Ορθόδοξη Εκκλησία. Επί ενάμιση και πλέον έτος η Εκκλησία έχει δεχθεί τόσο πόλεμο, τόσες διακρίσεις -που αποσκοπούν στην αποσύνδεση των Ελλήνων από την διαχρονικά θυσιασμένη Μητέρα μας- και έχει κάνει τόση υπομονή… Η λεγόμενη πολιτική προστασία με απόλυτη συνέπεια και δυναμισμό επιβλήθηκε στα της Εκκλησίας για να καταπολεμήσει τον κορωνοϊό, και αφού σημείωσε τέτοια επιτυχία, θεώρησε, μάλλον, σωστό ότι ήρθε η ώρα να επιτρέψει και ένα «πανηγύρι» για να εμψυχωθεί ο κόσμος. Ενώ επέβαλε πρόστιμα σε χιλιάδες επιχειρήσεις, σε κληρικούς και Ιερούς Ναούς και απαγόρεψε για άλλη μια χρονιά την λιτανεία της Υπερμάχου Στρατηγού, για τον συνωστισμό κατά την υποδοχή της Αμάλ δεν έκανε ούτε υπόδειξη.

   Μεγάλη πρόκληση πάντως... Απαγορεύθηκε η λιτανεία της Παναγιάς, της Ελευθερώτριας του Γένους, και επιτρέπεται ασύστολα η λιτανεία της Αμάλ.

   Έρχεται, λοιπόν, η Αμάλ ως «σύμβολο ειρήνης», όταν ο Σταυρός, έχει αφαιρεθεί από καιρού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Σύμβολο ειρήνης» μια καρικατούρα με προοπτική... εξάπλωσης και δυναστείας... Και εμείς οι Χριστιανοί, «μισαλλόδοξοι και ξενοφοβικοί» για κάποιους. Τους ευχαριστούμε που με τον διαχρονικό τους πόλεμο εναντίον μας, κηρύττουν ότι ο Χριστός όντως ανέστη (διότι διαφορετικά δεν θα τον πολεμούσαν επί δύο χιλιετίες), αλλά έχουμε κουραστεί να φωνάζουμε «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησεν … η Ιστορία»! Ας ανατρέξουν στα μαρτυρολόγια της Εκκλησίας μας για να καταλάβουν ποιος υπήρξε ο ειρηνοποιός και ποιος ο μισαλλόδοξος.

   Προβληματίζομαι για την μεγάλη κινητοποίηση γύρω από την ιστορία της Αμάλ και απορώ: για τους Αγίους Μάρτυρες της χριστιανικής πίστης γιατί κανείς δεν μίλησε; Για την Γενοκτονία 353.000 Ελλήνων του Πόντου, τη Μικρασιατική Καταστροφή και το 1.500.000 Ελλήνων της Μικρασίας που αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες, γιατί κανείς προοδευτικός δεν μίλησε; Αλλά, ξεχνώ. Για εκείνους πρόκειται απλώς περί «συνωστισμού»… Οι της Δύσεως, ευαίσθητοι κατά τα άλλα στα του ανθρωπισμού, τότε έβλεπαν Έλληνες να κολυμπούν μέχρι τα καράβια τους στην προκυμαία της Σμύρνης, αναζητώντας σωτηρία, και τους έκοβαν τα χέρια. Τώρα, ξαφνικά, έγιναν οι διδάσκαλοι του ανθρωπισμού…  Για δε τους 60.000 Ποντίους οι οποίοι είχαν καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση για να γλιτώσουν το τουρκικό γιαταγάνι, και τη δεκαετία του 40’ εξορίστηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς στο Καζακστάν, διανύοντας με τρένα μια εξουθενωτική διαδρομή -χαρακτηρισμένη και ως κινητό Άουσβιτς- γιατί κανείς δεν μίλησε;  «Να μην ξεχάσουμε», λοιπόν -σύμφωνα με την Αμάλ- τους Σύριους πρόσφυγες, αλλά τη δική μας ιστορία ας την ξεχάσουμε, διότι δεν συμφέρει. Ο πόλεμος ενάντια στην ιστορική, πολιτισμική και εθνική μας ταυτότητα είναι πασιφανής. Οτιδήποτε ελληνικό πρέπει -για τους ισχυρούς- να διαγραφεί. Οι χώρες της Δύσης πρέπει να γίνουν ένα σαθρό συνονθύλευμα πολιτισμών και θρησκειών, ώστε καμία εξ αυτών να προβάλει αντίσταση στα δουλωτικά σχέδια τους. Ο Πλάτων τόνιζε πως η υπερβολική ελευθερία μετατρέπεται σε υπερβολική υποδούλωση. Αν μπορεί κάποιος, ας τον αμφισβητήσει.

   Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την παρακμή της πατρίδας μας, διότι εκλέγει τους εκπροσώπους της πειθομένη σε χατίρια και ρουσφέτια.  Οι γονείς μας, παιδιά της κατοχής, με πολλαπλές στερήσεις και τίμια εργασία έχτισαν τα σπίτια τους, μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τα σπούδασαν και έζησαν με αξιοπρέπεια. Η πλειονότητα της γενιάς εκείνης, ήταν άνθρωποι που άκουγαν το «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» και πότιζαν με δάκρυα το πάτωμα της Εκκλησίας. Αγωνίζονταν να αρέσουν στο Θεό και η προσευχή τους ήταν καρδιακή. Οι άνθρωποι αυτοί σημείωσαν πρόοδο. Δίχως Θεό δεν υπάρχει πρόοδος, παρά μόνο περιπλανήσεις γύρω από το σωστό και το λάθος, ένας φαύλος κύκλος που υπόσχεται μόνο δυστυχία.

   Εν κατακλείδι, την περίοδο αυτή που ένας δούρειος ίππος διέρχεται την πατρίδα μας -όταν μάλιστα πρόκειται να δεχθούμε και άλλο κύμα μεταναστών- είναι ανάγκη να επιδείξουμε ενότητα και ομοψυχία. Για άλλη μια φορά γίνονται αντιληπτοί οι λόγοι της προσπάθειας τους να μας διχάσουν μέσω του κορωνοϊού. Ό,τι πιστεύουμε περί αυτού ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας, δίχως να λησμονούμε ότι είμαστε Μαθητές της Αγάπης του Κυρίου Ιησού Χριστού, και ενωμένοι ας αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο της πολιτισμικής αλλοτρίωσης. Η διέλευση της Αμάλ δεν είναι παρά μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης. Εάν επιδείξουμε αδράνεια, το μέλλον είναι καθορισμένο.

   Τη στιγμή αυτή κατά την οποία ολοκληρώνεται το παρόν άρθρο, ακόμη καίγονται τα Βίλια και η Κάρυστος.

   Η Παναγία να μας σκεπάζει διότι είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που θέλουν να μας βλέπουν φοβισμένους και υπόδουλους. Ας γνωρίζουν, ωστόσο, ότι η ελευθερία του πνεύματος δεν αλώνεται, παρά μόνο παραδίδεται. Μην την παραδώσουμε!

† ο Αττικής και Βοιωτίας Χρυσόστομος 

Τελευταία Νέα

Αναζήτηση

Copyright 2013-2022 Ἱερά Μητρόπολις Ἀττικῆς καί Βοιωτίας - Powered & designed by MXcom
Free Joomla! templates by AgeThemes