Στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναχράντου Μεγάρων τελέσθηκε σήμερα, Κυριακή του Θωμά, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία Ιερουργούντος του Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου.
Στην ομιλία του ο Επίσκοπός μας, αναφέρθηκε στη χαρά που φέρει στην ψυχή, στη ζωή, αλλά και στους γύρω μας, η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού. Με αφορμή την «καλή» δυσπιστία του Θωμά, όπως την ονομάζει η υμνογραφία, ο Χριστός μακάρισε όλους, όσοι θα Τον πιστέψουν χωρίς να Τον έχουν δει «Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Σε αυτήν άλλωστε την πίστη, βασίζεται η διάδοση του Ευαγγελίου από τους Αποστόλους ανά την οικουμένη και ανά τους αιώνες. Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού μας, χωρίς απαραίτητα απτές αποδείξεις και τεκμήρια ορθής ανθρώπινης λογικής, είναι αυτή που ανάγει τη χαρά της Αναστάσεως σε επίπεδα πέραν του κόσμου τούτου. Το μήνυμα και η χαρά της Αναστάσεως απευθύνεται και προσφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως, αρκεί εμείς να έχουμε την καλή πρόθεση να το δεχθούμε. Η ζωή και η καθημερινότητά μας είπε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, θα είναι γεμάτη θάρρος, κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία, αν επιτρέψουμε στη χαρά της Αναστάσεως του Χριστού να μας συντροφεύει.
Ο Επίσκοπός μας αναφερόμενος στα λόγια του Χριστού προς τους Αποστόλους «λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» εξήρε το Μυστήριο της Εξομολογήσεως. Η εξομολόγηση αποτελεί Θεία εντολή, καθώς ο Κύριος έδωσε στους Αποστόλους την εξουσία να δένουν και να λύνουν τις αμαρτίες των ανθρώπων. Η σωτηρία των ανθρώπων, είπε, εξαρτάται από την καρδιακή και ειλικρινή εξομολόγηση των προσωπικών παραπτωμάτων.
Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε να κάνει αναφορά στους Άγιους Πέντε Νεομάρτυρες εκ Σαμοθράκης, των οποίων τη μνήμη εορτάζουμε στις 6 Απριλίου, ενώ τοπικά στη Σαμοθράκη τιμώνται την Κυριακή του Θωμά. Οι Άγιοι καταγόμενοι εκ Σαμοθράκης και Κύπρου μαρτύρησαν στη Μάκρη της Αλεξανδρούπολης από Τούρκους βασανιστές, το 1835. Το μαρτύριο που υπέστησαν ήταν φρικώδες. Οι δύο εξ αυτών απαγχονίστηκαν ενώ των άλλων τα σώματα ρίχθηκαν πάνω σε τάβλες με μεγάλα σίδερα και αγκίστρια, πάνω στα οποία καρφώθηκαν και διαμελίσθηκαν. Να σημειωθεί ότι ένας εξ αυτών υπέφερε ζωντανός επί εικοσιτετραώρου το μαρτύριο, ενώ οι Χριστιανοί που τον παρηγορούσαν, με κομμάτια ύφασμα έπαιρναν λίγο από το άγιο και θαυματουργό αίμα του. Οι Άγιοι αυτοί αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπων οι οποίοι βίωσαν τη χαρά της Αναστάσεως και μαρτύρησαν με πίστη και προσμονή για τη δική τους Ανάσταση. Η χαρά της Αναστάσεως, άμεσα συνδεδεμένη με το συναίσθημα της ελευθερίας, είναι αυτή που τότε οδήγησε στην απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους, αλλά και αυτή που σήμερα -συν Θεώ- θα μας απαλλάξει από εχθρούς εσωτερικούς και εξωτερικούς.
