Συνδυασμός κλίματος συγκίνησης και ατμόσφαιρας εορταστικής, ήταν αυτός, στον οποίο σήμερα το πρωί, τελέσθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Αχαρνών από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Χρυσόστομο, η εις Διάκονον Χειροτονία του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, ενός ιδιαιτέρως προσφιλούς και αγαπητού νέου, έγγαμου, ενός πραγματικού τέκνου της Εκκλησίας μας.
Στο ευλογημένο αυτό γεγονός, παραμονή της Σταυροπροσκυνήσεως, με τον Επίσκοπό μας συλλειτούργησαν κληρικοί της Μητροπόλεώς μας, ενώ η οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι και η πνευματική οικογένεια της ενορίας, κατέκλισαν τον Ναό προσευχόμενοι για τον νεοχειροτονηθέντα.
Αποκορύφωμα συγκίνησης αποτέλεσε η ώρα της ανάγνωσης της προσφώνησης από τον νεαρό Κωσταντίνο προς τον Αρχιερέα και Ποιμενάρχη μας, λίγο πριν τη Χειροτονία. Ο υποψήφιος ακόμη Διάκονος με θάρρος, αυθορμητισμό και ειλικρίνεια ανέγνωσε μια πραγματικά εκ βάθους ψυχής κατάθεση, πλούσια σε ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη προς τα πρόσωπα τα οποία στάθηκαν δίπλα του στην πορεία της ζωής του και που συνέβαλαν καθοριστικά στη γενναία απόφασή του να στρατευθεί, εθελοντικά, στην μεγάλη Του Χριστού μας στρατευομένη Εκκλησία. Ο λόγος του αποκάλυπτε το σεβασμό προς τους γονείς και την οικογένεια, την αγάπη και τη στοργή προς τη σύζυγο, την εκτίμηση της φιλίας, τη συγχωρητικότητα προς όλο τον κόσμο και κυρίως την ευγνωμοσύνη προς τους πνευματικούς καθοδηγητές. Ένας λόγος μεστός από σιγουριά, ασφάλεια, πίστη, όπως αρμόζει στο νέο Ιερωμένο που τάσσεται στην υπηρεσία της Εκκλησίας μας. Ένας λόγος αντάξιος του μεγέθους του Μυστηρίου που «λύγισε» από συγκίνηση τους παρευρισκόμενους, συγγενείς και φίλους. Απευθυνόμενος στον Σεβασμιώτατο συγκεκριμένα είπε «Η προσωπική́ μου κλίση για τον ιερό κλήρο εμφανίστηκε στην εφηβεία μου καί με την πάροδο του χρόνου η φλόγα γιά να ενταχθώ στο στρατό του Χριστού γινόταν πιό έντονη, πράγμα που με ώθησε στο να βρεθώ σήμερα απέναντι σας, Τίμιε Πάτερ και Δέσποτα, ζητώντας την ευλογία του Αγίου Πνεύματος και θέλοντας να συνδέσω αυτή μου την αγάπη με τη διακονία και την αφοσίωση μου στον ιερό κλήρο. Έχοντας διακονήσει τόσο καιρό δίπλα σας, κατάλαβα ότι ο δρόμος της Ιεροσύνης επιφέρει πολλούς πόνους και ταλαιπωρίες, ωστόσο δεν ανησυχώ για τίποτα γιατί γνωρίζω ότι αυτός ο δρόμος εκτός από δυσκολίες και εμπόδια, προσφέρει επίσης αμέτρητες χαρές και ευλογίες. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού και είμαι ευγνώμων για όσα απλόχερα μου έχει χαρίσει. Μέσα μου έχω συνδέσει την έννοια της Ιεροσύνης με κάτι το μεγαλειώδες και ουσιαστικό και πιστεύω πως όταν κανείς αποφασίσει να ακολουθήσει αυτήν την οδό, παύει να λειτουργεί μέσα σου το “εγώ” και αποφασίζει να υπακούει στο θέλημα του Κυρίου, πάντα με σεβασμό́ και ταπείνωση».
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, ανταποκρινόμενος στο γεμάτο δέος και σεβασμό λόγο που εκδηλώθηκε προς το πρόσωπό του εκ μέρους του υπό χειροτονία Διακόνου, κατά την αντιφώνησή του είπε χαρακτηριστικά ότι «αν ακολουθήσεις πιστά όσα έχεις διδαχθεί από την Εκκλησία μας, δεν θα περπατάς, αλλά θα πετάς». Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις ιδιαίτερες Αρχιερατικές, πατρικές συμβουλές που απορρέουν αλλά και στοχεύουν στην υπομονή, την ταπείνωση, την αντοχή και τη μίμηση το Χριστού που οφείλει να καλλιεργεί μέσα του ένας Ιερωμένος, καθώς και σε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σε συνδυασμό με την πίστη και την καθαρότητα της ψυχής, αγιάζουν τον άνθρωπο. Μεταξύ άλλων, ο Επίσκοπός μας είπε «η σημερινή ημέρα αποτελεί για εμάς ιδιαίτερη χαρά και ευλογία, διότι σήμερα εισέρχεται εις την Χαράν του Κυρίου μας, ένας νέος άνθρωπος γαλουχημένος σε τούτου εδώ το Ιερό, μεγαλωμένος σε αυτόν εδώ το Ναό, σε αυτό το Κατηχητικό. Ένα παιδί που ανδρώθηκε στα χέρια μας, παιδί της καρδιάς μας, σάρκα της σάρκας μας. Ένας άνθρωπος που από όταν οι γονείς του, Παναγιώτης και Κυριακή, το έφεραν εδώ, η ευλογία του Θεού το συνοδεύει. Πραγματικά, σήμερα, παραμονή της Σταυροπροσκυνήσεως, στα μισά της σταυρικής περιόδου που διανύουμε μεσούσης της Σαρακοστής, παίρνουμε δύναμη και κουράγιο από το χαρμόσυνο αυτό γεγονός, παίρνουμε θάρρος και ελπίδα, όταν νέοι άνθρωποι, με επίγνωση του εαυτού τους και με πίστη στο Θεό, αποφασίζουν να ξεκινήσουν έναν αγώνα και να δώσουν τη μάχη τους».
Πριν ολοκληρώσει ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο σπουδαίο έργο που συντελείται από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Μιχαήλ Κωνσταντινίδη, Ιερέα, που όπως είπε, αποτελεί πρότυπο υπακοής προς την Εκκλησία, αλλά και διακονίας, συμπαράστασης και ευλογημένης στήριξης προς τα νέα παιδιά, τέκνα της Εκκλησίας μας.
Τελειώνοντας την αντιφώνησή του ο Επίσκοπός μας, είπε: «Είσελθε εις την Χαράν του Κυρίου μας», όπου και ακολούθησε το Μυστήριο της Χειροτονίας του Κωνσταντίνου εις Διάκονον.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Ποιμενάρχης μας έδωσε ευχές στη νέα Διακόνισσα Αφροδίτη, καθώς και στους γονείς του Διακόνου, Παναγιώτη και Κυριακή.
Με το τέλος του Μυστηρίου, συγγενείς, φίλοι και ποίμνιο ευχήθηκαν στο χειροτονηθέντα, να είναι Άξιος, με καλή και ευλογημένη πορεία στο δρόμο του Θεού!
