Ἐν Ἀθήναις, 08/21-04-2021

«Ἀναστάσεως ἡµέρα· λαµπρυνθῶµεν λαοί· 

Πάσχα Κυρίου Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, 

καὶ ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανὸν Χριστὸς ὁ Θεὸς

ἡµᾶς διεβίβασεν· ἐπινίκιον ἄδοντας»

(Εἱρµός, Ὠδὴ α’ Ἀναστασίµου Κανόνος)

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί· τέκνα ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι·

Tὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιον τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ὑµνωδῶν τῆς Ἐκκλησίας, προσκαλεῖ ὅλους τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς κατὰ τὴν λαµπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος µας Χριστοῦ, σὲ ἀνάταση καὶ ἔξαρση λαµπρότητος ψυχῆς τε καὶ σώµατος. Διότι ὁ Ἀναστηµένος Κύριός µας «συνήγειρεν ἡµᾶς» ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ζοφερᾶς ἁµαρτίας· καὶ µᾶς ζωοποίησε ἀπὸ τὴν νεκρότητα τῶν παραπτωµάτων µας· καὶ µᾶς διεπέρασε ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ στὴν ἐλευθερία, ἀπὸ τὴν ἐχθρότητα στὴν συµφιλίωση, ἀπὸ τὴν γῆ στὸν Οὐρανό!

Αὐτὴ εἶναι πράγματι ἀνεκδιήγητη δωρεὰ καὶ ἀνεκλάλητη χάρις· αὐτὸ εἶναι ὑπερβάλλον μέγεθος ἀγαπήσεως θείας καὶ μοναδικῆς.

Ὁ Ἀναστὰς Σωτῆρας μας εἶχε προείπει σαφῶς: «Τοῦτο δε ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέ μοι, μὴ ἀπολέσω ἐξ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἀναστήσω αὐτῷ ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ἰωάν. στ’ 39). Ὁ Θεὸς Πατὴρ δίδει τὴν μεγίστη δωρεὰ τῆς πίστεως πρὸς τὸν Υἱό Του τὸν Μονογενῆ σὲ ὅσους ἔχουν καλὴ προαίρεση καὶ ἀγαθὴ διάθεση. Ὥστε νὰ τύχουν μὲ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ζωοποιήσεως πνευματικῆς ἀπὸ τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο στὴν ζωὴ αὐτή, ὅπως καὶ λαμπρᾶς ἀναστάσεως στὴν ἄλλη ζωή, τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια.

Στὴν γενικὴ Ἀνάσταση, ὅλοι οἱ πάντες θὰ ἀναστηθοῦν· ὅμως οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀφώτιστοι, οἱ ἀμετανόητοι, θὰ μείνουν κάτω ὡς κατάκριτοι. Ἐνῶ οἱ δίκαιοι, αὐτοὶ ποὺ κράτησαν τὴν Πίστη ἕως θανάτου καὶ ποὺ δὲν δελεάσθηκαν ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ ἀπάτη τῶν ἡδονῶν καὶ τῶν παθῶν, αὐτοὶ ποὺ ἀντιτάχθηκαν στὶς παγῖδες τοῦ διαβόλου καὶ στὶς ἀπειλὲς τῶν ὀργάνων τοῦ ἀντιχρίστου, ὅπως καὶ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, θὰ ἀνυψωθοῦν καὶ θὰ ἁρπαγοῦν/ἀναληφθοῦν «ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα» (Α’ Θεσ. δ’ 17). Αὐτοὶ μόνον ἐξανασταίνονται «εἰς ζωὴν αἰώνιον», «ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων», «ἔνθα ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως, Κύριε δόξα Σοι»!

*  *  *

Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφὲς ἐν Κυρίῳ Ἐγερθέντι·
Πανηγυρίζουμε τὴν λαμπρότητα τῆς Ζωῆς, τὴν νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, κάτω ἀπὸ συνθῆκες δύσκολες καὶ πρωτοφανεῖς. Ὁ βιολογικὸς θάνατος φαίνεται νὰ ἀπειλεῖ τοὺς πάντες, χωρὶς ἐξαίρεση, καὶ οἱ διάφοροι κατὰ κόσμον «εἰδικοὶ καὶ σοφοὶ» χρησιμοποιοῦν αὐτὴ τὴν ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ νὰ ἐνσπείρουν φόβο καὶ ἀπόγνωση, ὅπως καὶ κυρίως νὰ ἐφαρμόσουν ἕτοιμες ὑποτιθέμενες καὶ ἐλπιζόμενες σωτήριες λύσεις, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ κινδύνου ἐπιδημιῶν καὶ ἀσθενειῶν σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μὲ σκοπὸ τὴν ὅποια μικρὴ παράταση τῆς ἐπίγειας ζωῆς.

Χωρὶς νὰ λησμονοῦμε τὴν ἔλλογη φροντίδα καὶ γιὰ τὴν παροῦσα ζωή, ἐμεῖς οἱ πιστοὶ τῆς Ἀναστάσεως δὲν πρέπει νὰ τὴν ἀπολυτοποιοῦμε· ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι δοκιμαστήριο γιὰ τὸ ἄν ἀξίζουμε νὰ ζήσουμε στὴν αἰωνιότητα μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ ἢ χωριστὰ ἀπὸ Αὐτόν. Ὁ βιολογικὸς θάνατος οὕτως ἢ ἄλλως μᾶς πολιορκεῖ συνεχῶς ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς μας καὶ ἀναμένεται ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ μᾶς κάνει αἰφνιδιασμὸ «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» (Α’ Θεσ. ε’ 2). Ἀλλὰ τοῦτο συμβαίνει κατὰ θείαν Οἰκονομίαν γιὰ τὸν σωφρονισμὸ καὶ τὴν παιδαγωγία μας, ὥστε νὰ συσταλοῦμε ἀπὸ τὴν προτίμηση τῶν ὀλεθρίων παθῶν, ποὺ ἀποτελοῦν τὸν πραγματικὸ μολυσμὸ τῆς ζωῆς μας, καὶ νὰ στραφοῦμε ὅσο εἶναι καιρός, ἐν μετανοίᾳ, στὸ ἄπειρον Ἔλεος τοῦ θείου Λυτρωτοῦ μας.

Μὴ λησμονοῦμε ποτὲ ὅτι ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ δὲν ἀφορᾶ μόνον στὰ τῆς παρούσης ζωῆς, τὰ ὁποῖα ὄντως διέπει καὶ περικλείει· ἀλλὰ κυρίως ἀποσκοπεῖ νὰ φθάσουμε στὰ ἐπέκεινα, στὰ ἔσχατα, σὲ ἐκεῖνα στὰ ὁποῖα κατευθυνόμαστε γοργὰ καὶ ἀναπόδραστα. Δὲν ἔχει πρώτιστη σημασία πῶς καὶ πότε θὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο, ἀλλὰ ἄν εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὴν θεία ὅραση καὶ συνάντηση, γιὰ τὴν δίκαιη κρίση καὶ ἀνταπόδοση.

Ἄς γινόμαστε λοιπὸν ἕτοιμοι, ἐλεύθεροι ἀπὸ τὴν ἀποστασία καὶ τὴν ἁμαρτία, ὥστε νὰ βαδίζουμε στὴν ζωὴ μὲ φρόνηση καὶ ἀνδρεία, ὡς «ἀφόβητοι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν» (Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης) καὶ κατὰ ἀέραν. Ἄς ἔχουμε ἔνοικο τὸν Ἀναστάντα Ἰησοῦ Χριστό μας, γιὰ νὰ ἀναφωνοῦμε μὲ θάρρος καὶ βεβαιότητα σὲ κάθε δυσάρεστο συμβὰν τῆς παρούσης ζωῆς: «Οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι Σὺ μετ΄ ἐμοῦ εἶ» (Ψαλμ. κβ’ 4)· «οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι» (Ψαλμ. γ’ 7)· «οὐ φοβηθήσομαι ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν» (Ψαλμ. με’ 3)!

Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος 

+Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

Καὶ τὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος