Σε πένθιμο κλίμα τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Ταυλαρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πειραιώς, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της Εκκλησίας μας, Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Καλλινίκου. Μετά του Μακαριωτάτου έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, ο οικείος, Πειραιώς και Σαλαμίνος κ. Γερόντιος, ο Ποιμενάρχης μας, Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης και δεκάδες Ιερείς εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και Σαλαμίνος και των ομόρων Ιερών Μητροπόλεων του Λεκανοπεδίου.
Στην ακολουθία προσήλθαν οι ενορίτες της Ευαγγελιστρίας, τους οποίους επί εικοσιπενταετία διακόνησε ο μακαριστός, καθώς και πολλά πιστά μέλη της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ήλθαν να αποχαιρετίσουν και να λάβουν για τελευταία φορά την ευλογία του μακαριστού Αρχιμανδρίτου.
Προ της απολύσεως, ομιλία εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε στο κεντρικό μήνυμα της πίστεως μας, την Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού. Συγκεκριμένα, είπε ότι είναι ιδιαίτερη χαρά για τον καθένα που βαπτίζεται στο Όνομα του Τριαδικού Θεού να γνωρίζει ότι ο θάνατος δεν υπάρχει πιά, διότι τον νίκησε ο Άρχοντας της Πίστεως μας. Αυτή η γνώση μας γεμίζει με ελπίδα, με αποτέλεσμα όλη μας η εν Χριστώ επίγεια ζωή να καθίσταται μια απρόσκοπτη πορεία προς την αληθινή και αιώνια Ζωή, την πρώτη μας πατρίδα, τον Παράδεισο.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, τόνισε χαρακτηριστικά: «Σήμερα, καθηκόντως, ο Μακαριώτατος, οι Αρχιερείς, οι Ιερείς, οι Διάκονοι, οι γονείς του π. Γρηγορίου, οι αδερφές, οι συγγενείς του και οι λοιποί πιστοί είμαστε εδώ για να προσευχηθούμε υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού Αρχιμανδρίτου, και να τον προπέμψουμε στην χαρά του Θεού, σε Εκείνον που από παιδί αγάπησε πολύ, σε Εκείνον που δεν υπάρχει προσωποληψία, αλλά μόνο οι πράξεις μας».
Μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος περιέγραψε μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μακαριστού Αρχιμανδρίτου, το κυριώτερο των οποίων αποτελούσε η αγάπη και ο ζήλος του για την Εκκλησία. Τον χαρακτήρισε συγκεκριμένα, ιστοριοδείφη, διότι αγαπούσε να μαθαίνει περί της ιστορίας της Εκκλησίας μας και δη περί του Ιερού Αγώνος. Αγωνιούσε για την τάξη της Εκκλησίας και την τήρηση του τυπικού. Το εχέμυθο του χαρακτήρος του είχε ως αποτέλεσμα η Εκκλησία μας να τον αναδείξη γραμματέα-πρακτικογράφο της Ιεράς Συνόδου. Χάρη στη συνέπεια του, τιμήθηκε από την Εκκλησία μας, η οποία του ανέθεσε πολλάκις την τελεταρχία διαφόρων εκδηλώσεων. Άλλο ένα γνώρισμα του, που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ήταν το γεγονός ότι ό,τι του προσέφεραν οι πιστοί δεν το θεωρούσε δικό του, αλλά της Εκκλησίας.
Απευθυνόμενος στον Σεβασμιώτατο κ. Γερόντιο, εξέφρασε τα συλλυπητήρια του, δεδομένου ότι ο πρώτος και εκλεκτότερος συνεργάτης του στο ποιμαντικό του έργο έφυγε, όδευσε προς τον Κύριο της Δόξης, αφήνοντας πίσω του μεγάλο κενό. Επιπρόσθετα, δεν παρέλειψε να ευχηθεί σύντομα να βρεθεί κάποιος ισάξιος εργάτης με την αυτή αυταπάρνηση που είχε ο μακαριστός π. Γρηγόριος, κάποιος συγκυρηναίος, για να συνεχίσει και να αναλάβει το έργο που με συνέπεια υπηρέτησε ο μακαριστός.
Στραφείς, εν συνεχεία, προς τους γονείς του μακαριστού, εμφανώς συγκινημένος, τόνισε ότι είναι απολύτως ανθρώπινη αντίδραση τα δάκρυα και ο πόνος. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να πει σε έναν γονέα που κηδεύει το παιδί του: «μην κλαις». Ο μόνος που έχει την απόλυτη εξουσία να πει κάτι τέτοιο είναι ο Αρχηγός της Ζωής, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. «Αυτός ο Κύριος μας, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, να χαρίζει τόσο σε εσάς, όσο και στις αδερφές του μακαριστού και τους λοιπούς συγγενείς, την εξ ύψους παρηγορία».
Εν κατακλείδι, ευχήθηκε στον παπά Γρηγόριο να τύχει της μακαρίας αναπαύσεως.
Ακολούθως, συγκινητικό επικήδειο λόγο εκ μέρους των κληρικών της Μητροπόλεως Πειραιώς, την οποία θυσιαστικώς διηκόνησε ο μακαριστός, εκφώνησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Πειραιώς, π. Γεώργιος Κοντογιώργης, σκιαγραφόντας την προσωπικότητα και τον τρόπο με τον οποίο ο π. Γρηγόριος εκδήλωσε την αγάπη του στην Εκκλησία και κατάφερε να κερδίσει την αγάπη όλων όσοι είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν (βλ.εδώ).
Οι τελευταίες στιγμές του κεκοιμημένου π. Γρηγορίου στην πειραϊκή γη έλαβαν πέρας με τον τελευταίο ασπασμό των ανθρώπων που αγάπησε και τον αγάπησαν.
Με το πέρας της ακολουθίας, το σκήνωμα του αοιδήμου Αρχιμανδρίτου μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνης Κερατέας, της οποίας προΐστατο. Εκεί, με την άφιξη του λειψάνου, οι Ιερείς το σήκωσαν και με πομπή το μετέφεραν στον Ναό ψαλλομένου του Τρισαγίου Ύμνου με ενδιάμεσες δεήσεις υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του. Στο μέσον του Ναού τοποθέτησαν οι Ιερείς το λείψανο και ετελέσθη το τελευταίο Τρισάγιο προ της εισόδου του στην τελευταία επι γης κατοικία του.
Εν συνεχεία κλήρος και λαός πορεύθηκαν στο «καινό μνημείο», τοποθετημένο σε σημείο που ο ίδιος είχε υποδείξει, δίπλα στα κυπαρίσσια, έναντι του Ναού της Αγίας Μαρίνης.
Εκεί ετελέσθησαν τα διατεταγμένα από την παράδοση∙ η ρίψις του ελαίου και του οίνου, η συγχώρεση του κεκοιμημένου, και το κομβοσχοίνιον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Με το πέρας της ταφής, οι Αρχιερείς αναφώνησαν στον μακαριστό: «Καλή ανάπαυση, αδερφέ. Καλή αντάμωση. Καλή Ανάσταση!».
Έπειτα, προσεφέρθη για τον Ιερό Κλήρο τράπεζα για το συγχώριο. Τότε όλοι, έψαλαν εν ενί στόματι το «Χριστός Ανέστη», τον παιάνα της νίκης κατά του θανάτου.
Αυτή είναι η πίστη μας. Η Ανάσταση. Ένα αγαπημένο πρόσωπο έφυγε από κοντά μας, εκπλήρωσε, όμως, το κοινόν χρέος. Έζησε και αγάπησε Χριστό. Για τον π. Γρηγόριο τώρα αρχίζει η όντως Ζωή.
Γρηγορίου, του αγαπητού Αρχιμανδρίτου και αδελφού ημών είη η μνήμη αιωνία!
