Οἱ Κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας, ἀναφορικὰ μὲ ἐπαίσχυντα, συκοφαντικὰ καὶ ὑβριστικὰ κείμενα κληρικῶν κατὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρὸς καὶ Ποιμενάρχου μας, κ. Χρυσοστόμου, ποὺ ἐδὼ καὶ μῆνες διακινοῦνται στὸ διαδίκτυο, λύουμε ἐπισήμως τὴν σιωπή μας. Τόσο καιρὸ δείξαμε πνεύμα ἀγάπης καὶ συμφιλίωσης, κάνοντας ἐνυπόγραφη διαμαρτυρία δύο φόρες μόνο πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὴν νόμιμη ὁδό, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σύγχρονους φαρισαίους. Τόσο καιρὸ κάναμε ὑπομονὴ καὶ ὑπακοὴ στὸν Ἐπίσκοπό μας, ὁ ὁποῖος μετὰ σιωπῆς ὑπέμεινε τὴν προσωπική του Σταύρωση καὶ μᾶς ἀπέτρεπε μὲ ἐπιμονὴ νὰ ἐκφράσουμε δημοσίως τὴν ἀγανάκτησή μας. Περιμέναμε καὶ ὑπομέναμε, συμπάσχοντες μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου. Πλέον, ὅμως, τὸ ποτήρι ξεχείλισε καὶ ἦρθε ἡ ὥρα γιὰ τὴν ὀφειλόμενη ἀπάντηση.
Ἡ διαπίστωσή μας ἀπὸ τὰ ἐν λόγῳ δημοσιεύματα εἶναι θλιβερὴ ἀλλὰ ὑπαρκτή: ὅταν ἄνθρωποι πάσχουν ἀπὸ «τρικυμία ἐν κρανίῳ», καί, δυστυχῶς, δὲν τοὺς ἔχει χορηγηθεῖ ἡ κατάλληλη φαρμακευτικὴ ἀγωγή, προβλήματα δημιουργοῦνται. Ἄν, μάλιστα, τυγχάνουν καὶ ἐν ἐνεργείᾳ φορεῖς τῆς ἱερωσύνης ἀνεχόμενοι ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό τους, τότε τὸ κακὸ μεταδίδεται καὶ στὸ ποίμνιο.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἄνθρωποι ποὺ κρίνοντας ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα πορεία τους, θὰ μπορούσαμε νὰ τοὺς χαρακτηρίσουμε, μετ᾽ ἄκρας εὐγενείας, «ὁμολογητὲς τοῦ πληκτρολογίου», ἄνθρωποι μὲ μηδενικὸ θετικὸ ἔργο στὸ ἱστορικό τους, οἱ ὁποῖοι ἀρέσκονται συχνὰ - πυκνὰ νὰ ταράζουν ὅλη τὴν Ἐκκλησία μὲ τὰ φληναφύματά τους, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ μὲν ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτὸς καταφέρεται κατὰ τοῦ νέου ἡμερολογίου, πλὴν ὅμως μετὰ χαρᾶς ἀποδέχεται τὰ χρήματα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του σὲ Μητρόπολη τοῦ νέου ἡμερολογίου, καὶ ὁ δεύτερος μόλις χθὲς ἔλαβε τὸ πετραχήλι καὶ σήμερα παριστάνει τὸν κριτὴ τῶν Ἀρχιερέων, τόλμησαν νὰ μιλήσουν κατὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, κατηγορῶντας τον (ἄκουσον ἄκουσον) γιὰ «προδοσία πίστεως»! Ποιόν; Ἐκεῖνον ποὺ ἐκ τοῦ βίου του καὶ τοῦ πλήθους τῶν κειμένων καὶ ὁμιλιῶν του, καὶ ὁ πλέον σφοδρὸς πολέμιος, ὅταν διακατέχεται ἀπὸ κάποια νηφαλιότητα καὶ ἐντιμότητα (ζητούμενο γιὰ κάποιους), κατανοεῖ ὅτι δὲν εἶναι παρὰ ἕνας γνήσιος ἀκόλουθος τῆς γραμμῆς ποὺ χάραξε ὁ Ἅγιος καὶ ἁγνὸς ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος.
Ὅλο αὐτὸ γιατί; Διότι τολμᾶ νὰ φέρεται πρὸς πάντας μὲ εὐγένεια, ἀξιοπρέπεια καὶ ἀγάπη, ἀντὶ νὰ πετροβολᾶ, νὰ ὑβρίζει καὶ νὰ καταδικάζει.
Μεταξὺ τῶν κατάπτυστων κειμένων ποὺ μὲ περισσὴ ἐμπάθεια κατέθεσε ὁ ἔνας ἐκ τῶν δοκησίσοφων μωρολόγων, ξεχωρίζουν ὕβρεις καὶ συκοφαντίες ὅπως «φασίστας», «τύραννος πρὸς τοὺς Μοναχούς, Μοναχὲς καὶ Ἱερεῖς, ἀκόμη καὶ πρὸς Ἀρχιερεῖς». Ὡς πνευματικά του τέκνα, ποὺ συναναστρεφόμαστε καθημερινῶς μαζί του, σὲ ἀντίθεση μὲ κάποιους ποὺ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ἐκφράζουν τὴν γνώμη τους δίχως νὰ ἔχουν γνώση, μαρτυροῦμε μετὰ παρρησίας τὴν πατρικὴ ἀγάπη καὶ μέριμνα ποὺ ἔχει δείξει καὶ δείχνει ὁ Σεβασμιώτατος τόσο πρὸς τοὺς ἀγάμους, ὅσο καὶ προς τοὺς ἐγγάμους Κληρικούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ἐργάσθηκε ὥστε νὰ θεωροῦμε ὅλοι ὅτι ἀνήκουμε σὲ μία πνευματικὴ οἰκογένεια. Ἂν τὸ ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος θέλει οἱ Κληρικοί του νὰ ἀποτελοῦν φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ τὸν κόσμο, νὰ «μυρίζουν λιβάνι», νὰ τηροῦν τὴν παύλεια εὐταξία καὶ κοσμιότητα, νὰ ἔχουν τὸν Ναὸ περιποιημένο καὶ νὰ κυκλοφοροῦν ἱεροπρεπῶς ἀποτελεῖ γιὰ κάποιους φασισμὸ ἢ τυραννία, ἔχουν ὅλο τὸ δικαίωμα νὰ συναναστρέφονται μὲ τοὺς «ἁγίους» ποὺ σιωποῦν βλέποντας ὅλα γύρω τους νὰ γίνονται ἴσωμα. Ἕκαστος ἡμῶν, γνωρίζει καλῶς ὅτι ὁ Ἐπίσκοπός μας θέλει ὅλη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι πνευματικὰ καὶ αἰσθητὰ ὅσο ὄμορφος εἶναι καὶ ὁ Ἱερὸς Προσκυνηματικὸς Ναὸς τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, τὸ κάτοπτρον τῆς δικῆς του ψυχῆς.
Δίχως νὰ μποῦμε στὴ διαδικασία νὰ ἀποδομήσουμε τὶς ὕβρεις καὶ τὶς συκοφαντίες μία πρὸς μία, πρᾶγμα ἀπίστευτα εὔκολο ἀκόμη καὶ γιὰ κάποιον ἄσχετο ποῦ ὅμως ἔχει τὴν εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σκέφτεται λογικά, θὰ σταθοῦμε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ψεύδη ποὺ ἐκτόξευσε ὁ κληρικὸς ποὺ κρίνει ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια: ὅτι δῆθεν ὁ Σεβασμιώτατος «ἐκβιάζει Μοναστήρια γιὰ νὰ τοὺς ἁρπάξει τὶς περιουσίες καὶ φέρεται μὲ σκαιότατο τρόπο πρὸς Μοναχοὺς καὶ Μοναχές». Γιὰ νὰ φθάσει κάποιος σὲ σημεῖο νὰ γράψει κάτι τόσο ψευδὲς καὶ παρανοϊκό, πρέπει νὰ πάσχει ἀπὸ μεγάλο ψυχολογικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο καθιστᾶ ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη γιὰ ἕνα προσκύνημα στὴ Μονὴ Δαφνίου... Πάντως ἐμεῖς εἴμαστε σὲ θέση νὰ γνωρίζουμε τὸ πόσο ἔχει στηρίξει ὁ Ἐπίσκοπός μας τόσο πνευματικά, ὅσο καὶ ὑλικὰ τὰ Μοναστήρια τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ Μοναστήρια τῆς Χίου, αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε τόσον ἀγώνα, ὅταν αὐτοὶ ποὺ τώρα ἐκτοξεύουν «ὁμολογιακὸ» δηλητήριο, τότε, κάθονταν ἀναπαυτικὰ στοὺς καναπέδες τους. Ἕως ἐδώ, γιὰ τοὺς ἀσυνείδητους!
Κατηγορῶντας τὸν Ἐπίσκοπό μας γιὰ «προδοτικὲς κινήσεις», ἐξαιτίας ὑποθέσεων καὶ συμπερασμάτων ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τὸ φτωχὸ μυαλό τους, ὑβρίζουν καὶ ὅλους ἐμᾶς.
Καὶ ποιές ἦταν αὐτὲς οἱ περιβόητες «προδοτικὲς κινήσεις»;
α) Τὸ ὅτι ἔδωσε ἀπότμημα Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἀργυρίου τοῦ Ἐπανομίτου στὴν Μητρόπολη τῆς ἰδιαιτέρας πατρίδας τοῦ Ἁγίου. Ἐρώτηση: ἐμεῖς μόνο νὰ λαμβάνουμε ξέρουμε; Τὰ ἅγια Λείψανα ἀπὸ πού τὰ ἔχουμε; Τὰ περισσότερα, ἂν ὄχι ὅλα, τὰ ἅγια Λείψανα ποὺ προσκυνοῦμε σὲ Ναοὺς καὶ Μοναστήρια μας ἀποτελοῦν εὐγενῆ δωρεὰ ἀνθρώπων τοῦ νέου ἡμερολογίου ποὺ εἶναι φίλα προσκείμενοι σὲ ἐμᾶς. Ἂν ἀποτελεῖ προδοσία πίστεως αὐτὴ ἡ κίνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, τότε -ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀκριβεῖς- νὰ δώσουμε πίσω ὅλα τὰ ἅγια Λείψανα! Ἄν, μάλιστα, θέλουμε νὰ πᾶμε ἀκόμη πιὸ μακριά, κανένας νὰ μὴν προσφέρει οὔτε νερὸ σὲ ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἀποτελεῖ μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας.
β) Ἡ παρουσία του σὲ συνέδριο στὴ Θεσσαλονίκη, ὀργανωμένο ἀπὸ τρεῖς Μητροπόλεις τοῦ νέου ἡμερολογίου. Κάποιοι ἐξ ἡμῶν ἀποτελούσαμε μέλη τῆς συνοδείας του γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Εἴδαμε ἰδίοις ὄμμασι ὅτι κατὰ τὴν εἴσοδό μας στὸ συνέδριο τρεῖς φορὲς ἐστάλη Κληρικὸς γιὰ νὰ τοῦ μεταφέρει τὴν προτροπὴ τῶν διοργανωτῶν νὰ περάσει τιμητικὰ στὴν πρώτη γραμμή. Δὲν φοροῦσε ἐγκόλπιο γιατὶ δὲν ἦταν θεσμικὴ ἡ παρουσία του. Εἶχε πάει ὡς ἁπλὸς Ἕλληνας πολίτης, πράγμα ποὺ ἔχει συμβεῖ ἄπειρες φορὲς κατὰ τὸ παρελθόν ἀπὸ Κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὰ μεγάλα συλλαλητήρια γιὰ τὴν Μακεδονία στὴν Ἀθήνα, παρέστησαν Ἀρχιερεῖς τῆς Συνόδου μας δίχως ἐγκόλπια. Σὲ ἄλλη περίσταση δύο Ἀρχιερεῖς μας παρέστησαν δίχως ἐγκόλπια σὲ ἡμερίδα στὸ Στάδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας, ὀργανωμένη, ὡσαύτως, ἀπὸ Μητροπόλεις τοῦ νέου ἡμερολογίου.
γ) Ἡ λιτανεία τῶν Βαΐων. Ἤμασταν ὅλοι παρόντες καὶ χαρήκαμε, ὅπως ὅλο τὸ πλῆθος, μὲ τὸ γεγονός, κάτι ποὺ ἐπίσης ἔχει συμβεῖ ἀμέτρητες φορὲς κατὰ τὸ παρελθόν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἂν ἡ κίνηση εἰρηνικῆς διάθεσης, ποὺ συνέβη στὴν διάρκεια τῆς λιτανείας, ἀποτελεῖ προδοσία πίστεως, τότε ἦταν «προδότες» καὶ ὁ π. Νικόλαος Καλοσκάμης, ὁ π. Εὐθύμιος Δανηλάτος, ὁ π. Ἰωάννης τῆς Χαλκίδος καὶ πολλοὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀσπάζονταν μὲ Κληρικοὺς κατὰ τὴν περιφορὰ τῶν Ἐπιταφίων, καί, ἀκόμη περισσότερο, ὁ Ἅγιος Φιλάρετος τῆς ΡΟΕΔ ποὺ φωτογραφήθηκε μὲ παπικὸ καὶ ὁ Λεόντιος Χιλῆς ποὺ παρέστη σὲ κηδεία καρδιναλίου. Τολμᾶ κανεὶς νὰ πεῖ «προδότες» τοὺς δύο αὐτοὺς γίγαντες τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἰδιαίτερη κατηγορία ἀποδόθηκε γιὰ τὴν ἀνταλλαγὴ κλάδων φοινίκων. Ἂν καὶ αὐτὸ ἀκόμη ἀποτελεῖ προδοσία καὶ παραβίαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τότε κανεὶς ποτὲ νὰ μὴν δεχθεῖ τίποτα ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ δὲν εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας. Οὔτε τὸ συνταξιοδοτικό, οὔτε τὰ βαλλόμενα ἐν τῷ παγκαρίῳ!
Ὁμιλοῦν καὶ γράφουν ἄνθρωποι ποὺ εἶναι μὲ τὸ πηδάλιο στὸ χέρι καὶ ἐρευνοῦν ἀφορμὲς γιὰ νὰ πετάξουν τὰ βέλη τους στὸν πλησίον, ἐνῶ καταργοῦν τὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν μεγίστη ἐντολὴ τῆς ἀγάπης: «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον». Ἔστω καὶ κάποιος νὰ ἔσφαλε, πού εἶναι ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ ἀγάπη τῶν δῆθεν θιγομένων, νὰ πράξουν σύμφωνα μὲ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μιλήσουν πρόσωπο μὲ πρόσωπο; Τόση εἶναι ἡ «ὀρθοδοξία» τους, ποὺ οὔτε μπροστὰ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο δὲν ἐμφανίζονται. Καταλαβαίνει κανεὶς τὸν ψυχικὸ κόσμο τέτοιων ἀνθρώπων, ποὺ μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία βγαίνουν στὸ facebook, ὄχι βέβαια γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ εἶναι ποὺ φαίνεται. Ἡ βαθύτερη αἰτία εἶναι -ἂς μὴν κρυβόμαστε- νὰ σπιλώσουν τοὺς ἄλλους, ὥστε νὰ φανοῦν καλύτεροι στὰ μάτια τῶν θλιβερῶν ὀπαδῶν τους. Ἔτσι λειτουργοῦσαν ἀνέκαθεν οἱ σέχτες.
Ποιόν βρῆκαν νὰ βάλουν στὸ στόχαστρο; Τὸν Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας, ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ὑπερασπίσεως, διότι τὰ ἔργα του βοοῦν ὑπὲρ αὐτοῦ. Καλῶς ἢ κακῶς, ὁ καθένας παρουσιάζει ὅ,τι καλύτερο ἔχει ἡ καρδιά του. Ἡ καρδιὰ τοῦ Ἐπισκόπου μας, δόξα τῷ Θεῷ, ἔχει ἔργα καλὰ καὶ ἔργα καλὰ μεταδίδει. Οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας καὶ πολέμιοι τοῦ καλοῦ, δείχνουν καὶ αὐτοὶ τὸ ποιόν τους.
Τὸν περασμένο Αὔγουστο ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ μία εἱκοσιπενταετία εὐκλεοῦς ποιμαντορίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρός μας κ. Χρυσοστόμου -καὶ ὄχι «δεσποτοκρατείας», ὅπως τὰ ὄργανα τοῦ ἀντικειμένου διατείνονται. Πρόκειται γιὰ μία εἱκοσιπενταετία ἀρχιερατικῆς διακονίας καὶ θυσιαστικῆς ὑπηρεσίας στὸν ἀμπελώνα τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας συνέβησαν πολλὰ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα καθηκόντως ἐνθυμούμασθε καὶ καταθέτουμε τούτη τὴν ὥρα.
Ἐνθυμοῦμασθε τοὺς ἀγῶνες τοῦ Σεβασμιωτάτου γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖες ξεκίνησαν ἀπὸ ὅταν ἦταν Ἱερέας. Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ ὁ Σεβασμιώτατος δὲν ἔχανε χρόνο ἀπ᾽ τὴ ζωή του γιὰ νὰ γράφει κατὰ πάντων, ἀλλὰ κοιτοῦσε τὸ πὼς θὰ ὠφεληθεῖ ἡ Ἐκκλησία! «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα» γιὰ τὴν πρώτη δημόσια κατάθεση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων.
Ὁ Εὐρίπου Ἰουστῖνος καὶ ὁ Χίου Στέφανος ἐπέστρεψαν στὴν Σύνοδο μὲ τὴν μεσολάβησή του.
Ὁ πρώην Ἀμερικῆς Παῦλος, Ἱερέας τότε, ἀκύρωσε τὴν ἔσχατη στιγμὴ προγραμματισμένο Συλλείτουργο μὲ τοὺς πρώην Ἐνισταμένους, πειθόμενος στὴν προτροπή του, ἂν καὶ δὲν τὸν γνώριζε προσωπικά: «Πάτερ Παῦλε, σὲ ἱκετεύω, ἄκου τὴν φωνὴ τοῦ Χριστοῦ: Πάγωσέ το!», εἶχε πει ὁ τότε Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος στὸν π. Παῦλο. Ἄλλοι στὴ θέση του, ὅπως ἀποδεικνύεται περίτρανα, θὰ περίμεναν νὰ πάει μὲ τοὺς Ἐνισταμένους γιὰ νὰ βροῦν εὐκαιρία νὰ τὸν κατηγοροῦν.
Ἔχοντας χειροτονηθεῖ Ἀρχιερέας, ὁ Σεβασμιώτατος ἔτρεξε στὸν Γέροντα Ἀττικοδιαυλείας Ἀκάκιο γιὰ νὰ ἐπανέλθει, μετὰ ἀπὸ δεκαετίες, στὴν Σύνοδο: «Χρυσόστομε, καταλαβαίνεις τί κάνεις; Καταδικάζεις τὸν ἑαυτό σου νὰ χάσει τὴν Ἀττικοβοιωτία!», τοῦ εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς καὶ ἀληθινὸς Πατέρας, Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος. «Ἂς γίνει ὅ,τι εἶναι εὐλογημένο. Πάνω ἀπὸ ὅλα ἡ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων», ἀπάντησε μὲ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας. Προχώρησε ἀποφασισμένος, καὶ ὁ Γέρων Ἀττικοδιαυλείας ἐπέστρεψε πανηγυρικά.
Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Λαρίσης Ἀθανάσιος.
Ὕστερα, ἔχτισε γέφυρα διαλόγου μὲ Ἐπισκόπους τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Βοστώνης, γιὰ νὰ ἐνσωματωθοῦν, τελικά, στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τρεῖς Ἱεράρχες.
Μόλις ἔμαθε ὅτι ἀσθένησε βαρέως ὁ μακαριστὸς Ὡρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανός, ἂν καὶ ἄγνωστος, τὸν ἐπισκέφθηκε γιὰ νὰ συμπαρασταθεῖ ἀνθρώπινα, σηματοδοτῶντας τὴν ἔναρξη τοῦ ἑνωτικοῦ διαλόγου, ὥστε σήμερα νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν ἑνότητα. Τί κι ἂν κανεὶς δείχνει νὰ μὴν τὸ ἀναγνωρίζει; Ἐγράφη ἐν βίβλῳ ζωῆς! Κάποιοι ἀνόητοι ἐνδεχομένως νὰ σκανδαλίζονταν καὶ νὰ πυροβολοῦσαν, σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαπημένη τους τακτική, ἂν μάθαιναν περὶ ἐκείνης τῆς εὐλογημένης ἐπίσκεψης.
Ἐνθυμοῦμασθε τὸ κατηχητικὸ ἔργο ὅταν τοῦ ἀνατέθηκε ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη: ἦταν ἀνύπαρκτο. Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ πλέον ὅλες οἱ ἑνορίες ἔχουν -τουλάχιστον- ἕνα τμῆμα κατηχητικοῦ σχολείου καὶ γίνεται τόσο ἐπιμελημένη προσπάθεια ἐπιστημονικῆς συγγραφῆς τῶν μαθημάτων ἀπὸ ἄξιους συνεργάτες.
Ἐνθυμούμασθε τὴν χειρουργικὴ καὶ διακριτικὴ ποιμαντική του διαχείριση μὲ τὴν ὁποία πολλοὺς ἐξ ἡμῶν τῶν Κληρικῶν ποὺ ἕλκουμε τὴν καταγωγή μας ἀπὸ τὸν Πόντο, τὶς οἰκογένειές μας καὶ ὅλους τοὺς Ἕλληνες τοῦ Πόντου ποὺ ἦρθαν στὸν Ἀσπρόπυργο καὶ τὶς Ἀχαρνὲς ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση, χιλιάδες ἀνθρώπων, μᾶς ἐνσωμάτωσε στὴν Ἐκκλησία μας, ὅταν κάποιοι κοιτοῦσαν μὲ ἀδιαφορία καὶ ἀπαξίωση.
Ἐνθυμούμασθε τὸν ταπεινὸ Ἀσπρόπυργο μὲ τὸν μοναδικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τοὺς λίγους πιστούς. Ἐνσωματώθηκαν στὴν Σύνοδο καὶ ἔπειτα, τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος, ὁ Ναὸς μεγάλωσε καὶ ἀνεγέρθηκαν πέντε ἀκόμη Ναοί, γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ πολυπληθοῦς ποιμνίου, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν Παναγία Σουμελᾶ.
Τὸ ποίμνιο δὲν αὐξήθηκε χωρὶς ἀγῶνες καὶ χωρὶς τρέξιμο τοῦ Ἐπισκόπου μας, ὁ ὁποῖος ἀνελλιπῶς καὶ μὲ ἐπιμονὴ ἔκανε χιλιάδες ὁμιλίες κατηχῶντας τοὺς πιστούς, ἐνῶ ἔπειτα, ἐπισκέφθηκε ἑκατοντάδες οἴκους μεταφέροντας ρήματα ζωῆς αἰωνίου.
Ἐνθυμούμασθε τὴν ἔναρξη τῶν πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων. Κάποιοι τὶς θεωροῦν «φιέστες». Οἱ ἔχοντες ὀφθαλμοὺς καὶ ὀρθὴ κρίση, γνωρίζουν ὅτι πρόκειται γιὰ πρωτότυπα ἀριστουργήματα μὲ πολὺ δυνατὰ μηνύματα ἐθνικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ περιεχομένου, τὰ ὁποῖα μὲ πολὺ κόπο καὶ θυσία πραγματοποιοῦνται γιὰ νὰ στηρίζουν τὸ ποίμνιο.
Ἐνθυμούμασθε τὴν δημιουργία τῆς ταπεινῆς σχολῆς βυζαντινῆς μουσικῆς γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέων ἱεροψαλτῶν γιὰ τὴν στελέχωση τῶν ἀναλογίων.
Ἐνθυμούμασθε τὸν ἐγκαινιασμὸ τῆς αἱμοδοτικῆς δράσης τῆς Μητροπόλεως, τῆς ὁποίας ἡ ἀπόλυτη ἐπιτυχία προσφέρει σὲ πλῆθος ἀσθενῶν τὸ ἀγαθὸ τῆς ὑγείας.
Ἐνθυμούμασθε τὴν ἔναρξη ἔκδοσης κυριακάτικων ὁμιλιῶν γιὰ τὴν πνευματικὴ στήριξη τῶν ἀνθρώπων μὲ λόγια ὠφέλιμα. Ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ ἀντέδρασαν, τότε, κάποιοι ἀσεβεῖς, λέγοντας ὅτι δῆθεν ὁ Σεβασμιώτατος ἀφαίρεσε τὸν λόγο ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς -ἐνῷ σὲ κανέναν μας δὲν εἶπε νὰ πάψει νὰ ὁμιλεῖ.
Ἐνθυμούμασθε τὴν συγγραφὴ δεκάδων ἄρθρων ἐναντίον ἀνθρώπων ποὺ ἀναφέρθηκαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, τὶς ἀπόψεις τῶν ὁποίων μετὰ παρρησίας καὶ ἐπιτυχίας ἀποδόμησε πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Ἐνθυμούμασθε τὴν ἔναρξη τῶν κατασκηνώσεων γιὰ νὰ γεμίσουν τὰ παιδιά μας πνευματικὰ ἀποθέματα, ὡς ἀντίσταση στὸν πόλεμο ποὺ δέχεται ἡ νεολαία μας.
Ἐνθυμούμασθε ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια, παραμονὴ Χριστουγέννων, περνᾶ ὅλο τὸν Ἀσπρόπυργο ψάλλοντας ὁ ἴδιος τὰ κάλαντα γιὰ νὰ προτρέψει τοὺς χιλιάδες χριστιανούς, ποὺ βγαίνουν νὰ τὸν ὑπαντήσουν, νὰ συμμετάσχουν στὴν Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς.
Ἐνθυμούμασθε τὸν ἀγώνα γιὰ τὰ Μοναστήρια μας, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι γραμμένα σὲ Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ναί, οἱ παλαιοὶ Γεροντάδες ἔγραφαν τὰ Μοναστήρια μας στοὺς Πατριάρχες Ἀθηναγόρα καὶ Δημήτριο καὶ δὲν μιλοῦσε κανένας. Γιὰ τὰ ὄντως προβλήματα δὲν μιλάει κανείς, καὶ μάλιστα κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ μιλοῦν μὲ τὴν παραμικρὴ εὐκαιρία γιὰ αὐτὰ ποὺ αὐθαίρετα κρίνουν ὡς προβλήματα. Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς μὲ τὸ δάχτυλο στὴ σκανδάλη καὶ νὰ πυροβολεῖ μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία, εἶναι εὔκολο -ὄχι βέβαια χριστιανικό. Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν διάσωση ὅλων ὅσα διασώζονται, αὐτὸ εἶναι ἄθλος. Δόξα τῷ Θεῷ· ἀπὸ ἀγῶνες καὶ ἀπὸ θυσίες γίναμε συμμέτοχοι μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Πατέρα μας. Ὁ Ὅσιος Παχώμιος ὁ Χιοπολίτης, ἡ Ὁσία Ματρώνα ἡ Χιοπολίτιδα, ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος καὶ ὁ Ταξιάρχης καλῶς γνωρίζουν.
Ὅσο σκοτάδι καὶ νὰ ξεσηκωθεῖ, τὴν φωτεινὴ πόλη ποὺ στέκει ἀγέρωχη στὸ ὄρος, δὲν θὰ τὴν ἀμαυρώσει. Αὐτὸ ἂς τὸ γνωρίζουν καλὰ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ὅτι ὑπηρετοῦν τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅταν παράλληλα ἐξαπολύουν ἄνανδρες ἐπιθέσεις σὲ ἁγνοὺς ἀγωνιστὲς τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ δολιώτατος καὶ φθονερὸς ὄφις. Αὐτοὶ ἂς κοιτάξουν τὰ τοῦ οἴκου τους! Ἂν, ὅμως, θέλουν νὰ δοῦν καὶ τὰ τοῦ οἴκου μας, μιᾶς ποὺ τόσο ἀσχολοῦνται, ἂς ἔλθουν νὰ δοῦν πραγματικὰ τὶ παράγει ἡ Μητρόπολή μας, γιὰ νὰ μάθουν ὅτι ἀποστολή μας δὲν εἶναι νὰ θάβουμε τοὺς ζωντανοὺς γιὰ νὰ πατοῦμε πάνω τους, ἀλλὰ νὰ στηρίζουμε τὸ ποίμνιο καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε ὅλοι μαζὶ στὴν Θέωση.
Ἂν οἱ ποιμένες δὲν ἔχουμε μάθει καλὰ - καλὰ νὰ προστατεύουμε τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὸν σκανδαλισμό, ἂν ἀκόμη δὲν ἔχουμε διδάξει τοὺς πιστοὺς ὅτι ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς ΔΕΝ σκανδαλίζεται, παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ πάσχει ἀπὸ ἔλλειψη ἀγάπης, τότε ἂς γνωρίζουμε ὅτι ἀπέχουμε πολὺ ἀκόμα...
Ἀναρωτιόμαστε: ἂν καθ᾽ ὑπόθεσιν ὁποιαδήποτε παρόμοια συμπεριφορὰ ὑπῆρχε ἀπὸ Κληρικὸ τῆς Μητροπόλεώς μας, πράγμα ἀδιανόητο, ποιά θὰ ἦταν ἡ ἀντιμετώπιση; Δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά.
Συμπερασματικά, οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοί, ἂν καὶ προσκολλημένοι στὸ γράμμα τοῦ νόμου καὶ ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ, δίδασκαν. Ἡ διδασκαλία τους δὲν ἦταν εὐάρεστη στὸν Θεό. Ἕκαστος αὐτῶν ἦταν κακὸς «ζυμαρᾶς», γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς τόνισε στοὺς Μαθητές Του νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τῆς ζύμης αὐτῶν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑποκρισία. Στὰ φοβερὰ «οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς», διὰ τῶν ὁποίων θέλησε νὰ τοὺς λυτρώσει ἀπὸ τὴν πλάνη, ἔμειναν τελικὰ ἀμετακίνητοι, γιὰ αὐτὸ τοὺς ἔμελλε νὰ Σταυρώσουν τὸν Χριστό, ἐξασφαλίζοντας γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους τοῦ δήμου τὴν ἀρά.
Ἕως ἐδω!
Οἱ ὑπογράφοντες,
προσβεβλημένοι καὶ συμπάσχοντες
μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρὸς καὶ Ποιμενάρχου μας
π. Μιχαὴλ Κωνσταντινίδης
π. Ἀθανάσιος Ἁγιακάτσικας
π. Ἀθανάσιος Τζενῆς
π. Χαράλαμπος Χαμοσφακίδης
π. Γεώργιος Ἀποστόλου
π. Ἰωάννης Ψωμιάδης
π. Παντελεήμων Καλιαχίδης
π. Στυλιανὸς Κομνηνὸς
π. Χρῆστος Παπαδόπουλος
π. Ματθαῖος Μαβίδης
π. Ἀλέξανδρος Ἀναστασιάδης
π. Λεωνίδας Πίττος
π. Κωνσταντῖνος Πετσαλίδης
π. Μιχαὴλ Παντελαῖος
π. Εἰρηναῖος Μπουγιούκας
π. Κωνσταντῖνος Παπαδόπουλος
π. Θεόκλητος Τασούλης
π. Κωνσταντῖνος Κοκκολῆς
π. Ἀγάπιος Λαζαρίδης
π. Χρυσόστομος Κωνσταντινίδης
