Ἐν Ἀχαρναῖς : 7/20-1-2018
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ!
Μὲ βαθὺ τὸ σεβασμὸ στοὺς ἥρωες ποὺ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας μας καὶ μὲ περισσὴ τὴν ἀγάπη σὲ αὐτήν, γράφω τὰ παρακάτω ἱστορικὰ ἀδιαμφισβήτητα γεγονότα ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τῆς χώρας μας, θέλοντας νὰ μεταφέρω προβληματισμὸ καὶ ἀφύπνιση στὸ Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ ποίμνιο ποὺ διακονῶ, μὲ τὴν εὐχὴ καὶ τὴν προσδοκία νὰ γίνουν περισσότερες οἱ φωνὲς διαμαρτυρίας γιὰ τὴ μεγάλη προδοσία ποὺ βιώνει ἡ Ἑλλάδα μας.
Χρόνια ἀκοῦμε ἀπὸ τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης ὅτι τὸ νεοσύστατο κράτος τῶν Σκοπίων διεκδικεῖ ὡς παιδί της τὸν Μέγα στρατηλάτη τῶν Ἑλλήνων, τὸν Ἀλέξανδρο τὸν Μακεδόνα.
Ἱστορικὰ εἶναι ἀποδεδειγμένο καὶ ἀδιαμφισβήτητο ὅτι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν ἦταν Ἕλληνας καὶ μάλιστα μὲ βαθύτερη καταγωγὴ ἀπὸ τὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου. Ἀργεῖοι ἄποικοι ἦταν οἱ πρόγονοί του ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα του Φιλίππου, «πρόπαππος ἐπὶ Μαρδονίου ὑπῆρξεν Ἀλέξανδρος ὁ Ἀμύντου, τοῦ δὲ Ἀλεξάνδρου τούτου ἕβδομος πρόπαππος ὑπῆρξεν Περδίκκας Τημενίδης, ἐλθὼν ἐξ Ἄργους εἰς τὴν Μακεδονίαν», ὅπως σημειώνει ὁ ἱστορικὸς Ἡρόδοτος καὶ πιστοποιεῖ ἡ ἐπιστημονικὴ κοινότητα.
Γιὸς τοῦ Φιλίππου Β’ καὶ τῆς Μυρτάλης τῆς Ἠπειρώτισσας πριγκίπισσας, ἡ ὁποία ὕστερα ἀπὸ τὴ νίκη τοῦ Φιλίππου στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες -ποὺ μόνον Ἕλληνες εἶχαν δικαίωμα συμμετοχῆς- ὀνομάστηκε Ὀλυμπιάδα, μαθητὴς τοῦ μεγάλου ἀρχαίου Ἕλληνα φιλοσόφου Ἀριστοτέλη καὶ συνεπῶς γνήσιος Ἕλλην, ἔχων ἄριστη ἑλληνικὴ παιδεία, μὲ «θρυλικὴ καταγωγὴ» ἀπὸ τὸν Ἀχιλλέα καὶ τὸν Ἡρακλῆ, δὲν ἦταν ἁπλῶς Ἕλλην, ἀλλὰ περήφανος Ἕλλην!
Τὸ 336 π.Χ. τὸ Συνέδριο τῆς Κορίνθου ἀνακηρύσσει τὸν Ἀλέξανδρο «στρατηγὸ αὐτοκράτορα τῆς Ἑλλάδος», Ἡγεμόνα τῆς Πανελλήνιας Συμμαχίας -ἀξίωμα ποὺ μόνο σὲ Ἕλληνα μποροῦσε νὰ δοθεῖ- γιὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν, διαχρονικῶν ἐχθρῶν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.
Μὲ τὸ γεγονὸς αὐτὸ σχετίζεται ἡ ἀναφορὰ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ, Κέφ. Α’ ,στίχ. 1 - 10) «Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸ πατάξαι Ἀλέξανδρον τὸν Φίλιππον τὸν Μακεδόνα, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς γῆς Χεττειείμ, καὶ ἐπάταξε τὸν Δαρεῖον βασιλέα Περσῶν καὶ Μήδων καὶ ἐβασίλευεν ἀντ’ αὐτοῦ πρότερος ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα… Καὶ ἐβασίλευεν Ἀλέξανδρος ἔτη δώδεκα καὶ ἀπέθανε…». «Ὁ Ἀλέξανδρος, δηλαδὴ ὁ υἱὸς τοῦ Φιλίππου, ὁ Μακεδών, ἔπειτα ἀπὸ τὴν νίκην του ἐναντίον τῶν Περσῶν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐνίκησε τὸν βασιλέα τῶν Περσῶν καὶ τῶν Μήδων Δαρεῖον, ἐξώρμησεν ἀπὸ τὴν χῶραν τῶν Χετταίων καὶ ἔγινε βασιλεὺς ἀντὶ ἐκείνου εἰς τὰς χώρας αὐτάς, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀνακηρυχθεῖ βασιλεὺς ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος…»
Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, Κεφ. Ιστ’, στίχ. 9) ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀναφέρει ὅτι στὸ ὅραμα ποὺ εἶδε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἕνας ἄνδρας Μακεδόνας στεκόταν ὄρθιος καὶ τὸν παρακαλοῦσε λέγοντάς του: Πέρασε στὴ Μακεδονία καὶ βοήθησέ μας». Ἡ περιοδεία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ, ἀφορᾶ στὴ Μακεδονία, τὴ μία, τὴν Ἑλληνική.
Πέρα λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση, ἡ ἀναφορὰ στὰ θεόπνευστα αὐτὰ βιβλία καθιστᾶ ἀδιαμφισβήτητη τὴν ἱστορία. Πλῆθος ἀναφορῶν γιὰ τὸ πρόσωπο αὐτὸ γίνονται καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀρχαίους ἱστορικοὺς καὶ φιλοσόφους.
Ὁ Ἀλέξανδρος εἶναι αὐτὸς ποὺ διέδωσε μὲ τὴν ἐκστρατεία του τὸν Ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα στὴν Ἀνατολή. Μέλημά του ἦταν ἡ ἐξάπλωση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας. Αὐτοὶ ποὺ σήμερα διεκδικοῦν -μὲ ἀνεκδιήγητο θράσος γιὰ τὰ διεθνῆ δεδομένα- τὴν οἱαδήποτε ἱστορικὴ συσχέτιση μὲ τὸν Ἕλληνα Στρατηγὸ καὶ στρατηγιστή, οἱ Σκοπιανοὶ μιλοῦν Σλάβικα, μιὰ γλώσσα ποὺ ἦρθε στὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων χίλια χρόνια μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Τὸ κομμάτι αὐτό, τῆς ἕως πρότινος Γιουγκοσλαβίας, τὰ σημερινὰ Σκόπια, ποὺ διεκδικεῖ τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ ὀνομασία «Μακεδονία» καὶ μάλιστα κατ’ ἀποκλειστικότητα, ἀποτελοῦσε μέρος τῆς τεράστιας αὐτοκρατορίας ποὺ εἶχε δημιουργήσει ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ ποὺ ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ὡς τὴν Συρία καὶ τὸ Ἀφγανιστάν. Ὁ Ἕλληνας Στρατηγὸς ἵδρυσε πόλεις καὶ δημιούργησε ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα, ἐπιγραφὲς τῶν ὁποίων σώζονται μέχρι σήμερα, γραμμένες βέβαια στὰ Ἑλληνικὰ καὶ οἱ ὁποῖες βρίσκονται στὶς πιὸ ἀπομακρυσμένες χῶρες στὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἐκείνης, διοικοῦνταν ἀπὸ τὸν Ἕλληνα - Μακεδόνα Βασιλιά, ἀλλὰ δὲν ἔγιναν ποτὲ Μακεδόνες ἢ Ἕλληνες, ὅπως Μακεδονικὸς δὲν ὀνομάστηκε κανένας ἀπὸ τοὺς λαοὺς ποὺ διοικοῦνταν ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο στὸ πλαίσιο τῆς αὐτοκρατορίας.
Τὸ κράτος-μόρφωμα δημιουργήθηκε πρὶν ἀπὸ 26 χρόνια, ὅταν τὸ 1991 μέρος τῆς τότε Γιουγκοσλαβικῆς χώρας αὐτονομήθηκε. Ἔκτοτε διεθνῆ συμφέροντα ἐνισχύουν μία ἄνευ προηγουμένου προπαγάνδα ἐνάντια στὴν ἱστορία, ἐνάντια στὴν ἀλήθεια. Μὲ τὴ χρήση πάντα της Σλαβικῆς γλώσσας τῶν Σκοπιανῶν, στοιχεῖο ὀξύμωρο καὶ ἀπόδειξη ποὺ τοὺς αὐτο-αναιρεῖ, οἱ Σκοπιανοί, κάτοικοι τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸ 7ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ μετὰ (καμία σύνδεση, σχέση δὲν ὑφίστανται μὲ τὸν Μακεδόνα Ἕλληνα Βασιλιὰ) δημιουργοῦν χαρτονομίσματα, χάρτες, ἡμερολόγια καὶ ἐπικοινωνοῦν μὲ κάθε τρόπο ψευδεῖς πληροφορίες ποὺ ἀλλοιώνουν τὴν ἱστορία. Κάνουν σημαία τους τὸν ἥλιο τῆς Βεργίνας (ἀρχαιοελληνικὸ σύμβολο) καὶ αὐτοαποκαλοῦνται Μακεδόνες, πράξη «βλάσφημη» εἰς βάρος τῆς ἱστορίας, τῆς ἐπιστήμης ποὺ βασίζεται στὴν ἔρευνα, τὴ μελέτη γιὰ τὴν ἀπόδειξη τῆς ἀλήθειας.
Ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας, στὴν ὁποία ἐπιδίδονται αὐτοὶ καὶ οἱ συνεργοί τους, ὑπηρέτες διεθνῶν συμφερόντων, εἶναι πράξη ἐγκληματική, ἐφόσον συνιστᾶ ψεῦδος καὶ μάλιστα μὲ θλιβερὲς συνέπειες.
Ὁ σφετερισμὸς τῆς ἱστορίας ἀπὸ ἐποίκους μιᾶς περιοχῆς ποὺ ὡς «πέρασμα» καὶ κατάκτηση συνδέεται μὲ τὴν ἱστορία καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἕλληνα βασιλιά, καὶ μάλιστα μιὰ ἱστορία ποὺ διαδραματίστηκε χίλια χρόνια πρὶν τὴν ἐποίκηση τῶν Σλαβικῶν αὐτῶν στοιχείων στὴν περιοχή, συνιστᾶ καθαρὴ ἀπάτη. Πολὺ δὲ περισσότερο, ὅταν ἡ ἱστορία συνδέεται μὲ τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν παγκόσμια ἱστορία. Συμβαίνει ὡστόσο,ὅπως φαίνεται, ὅταν οἱ λαοὶ αὐτοὶ οὔτε ἱστορία διαθέτουν, οὔτε παρελθόν, οὔτε ταυτότητα, δὲν ὑφίστανται δηλαδὴ ἐθνικὰ καὶ ἱστορικά!
Ὅπως, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, καταδιώκουν τὴν πίστη μας καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας, ἔτσι καταδιώκουν καὶ τὴν ἱστορία μας, τοὺς ἀγῶνες μας, τὶς καταβολές μας, τοὺς ἐθνικούς μας ἥρωες, τὶς ρίζες μας, τὰ πρότυπά μας, τὴν ταυτότητά μας, τὸ ὄνομά μας, τὴν ὕπαρξή μας.
Καὶ δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ βάλλονται τὰ βόρεια σύνορα τῆς χώρας μας καὶ ἡ βαριὰ κληρονομιὰ ποὺ μᾶς συνδέει μὲ τὴ Μακεδονία μας. Ἡ Μακεδονία εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴ νεότερη ἱστορία μας. Δὲν ξεχνᾶμε τοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1870, ἀλλὰ καὶ νωρίτερα, ὅταν ἄρχισαν νὰ κινοῦνται ἀπειλητικὰ οἱ Βούλγαροι ἐνάντια στοὺς Ἕλληνες τῆς Μακεδονίας. Μετὰ τὴν πραξικοπηματικὴ προσάρτηση τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας, ἡ Ἑλλάδα μας μπῆκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ σὲ ἕναν πόλεμο ἐτῶν μὲ σκοπὸ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς βάρβαρης βουλγαρικῆς ἐπίθεσης καὶ βέβαια τὴν ἀποτροπὴ τῆς διαστρέβλωσης τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας. Μέσα ἀπὸ τοὺς Μακεδονικοὺς Ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες Ἑλλήνων Μακεδονομάχων ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, τὴν Κρήτη, τὴ Μάνη, τὴ Στερεά, ἀκόμη καὶ τὴν Κύπρο, τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐθελοντῶν, γράφτηκε ἄλλο ἕνα μέρος τῆς Ἑλληνικῆς ἡρωικῆς ἱστορίας.
Ἔχουμε χρέος καὶ εὐθύνη, οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες, νὰ ἀντισταθοῦμε καὶ τώρα, ὅπως καὶ τότε, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, ὅπως ἀντισταθήκαμε στὶς φασιστικὲς διαθέσεις τῶν ὑπαίτιων τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπως ἀντισταθήκαμε στὸν τουρκικὸ ζυγό, ὅπως ἱστορικὰ ἀντιστεκόμαστε ὡς Ἕλληνες, ὡς Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ὡς ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι, εὐσυνείδητοι.
Τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, δὲν ἀπασχολεῖ μόνον ἐμᾶς, τοὺς Ἕλληνες ποὺ διαμένουμε στὴ χώρα αὐτή, ἀφορᾶ στὴν ὁμογένεια, τὸν οἰκουμενικὸ Ἑλληνισμό, τοὺς ἀκαδημαϊκοὺς καὶ τὴν ἐπιστημονικὴ κοινότητα σ΄ ὅλο τὸν κόσμο.
Θὰ ἦταν πραγματικὰ πρωτοφανὲς καὶ ἀπαράδεκτο ἐκ μέρους τῆς διεθνοῦς κοινότητας νὰ ἐπιτρέψει σήμερα στὸ κράτος τῶν Σκοπίων νὰ συμμετέχει ὡς μέλος σὲ διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ Ἑνώσεις μὲ ὄνομα κλεμμένο καὶ ταυτότητα πλαστή.
Θὰ ἦταν θλιβερὸ μιὰ τέτοια ἀνέντιμη καὶ ἀνήθικη πράξη νὰ συνδεθεῖ μὲ κάτι τόσο ἡρωικὸ καὶ μεγάλο, ὅπως τὸ ὄνομα καὶ τὴν καταγωγὴ τοῦ μεγάλου Ἕλληνα Στρατηγοῦ, αὐτοῦ ποὺ ἔζησε καὶ πολέμησε γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος. Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση θὰ ἐπαναστατοῦσε ἡ ἴδια ἡ Ἑλληνικὴ γῆ, ἡ αἱματοβαμμένη ἀπὸ πατριῶτες ποὺ τὴν ἀγάπησαν καὶ θυσιάστηκαν γι' αὐτήν, τοὺς ὁποίους ἔχει στὰ σπλάχνα της!
Σήμερα βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε ἕναν ἄλλου εἴδους «Μακεδονικὸ Ἀγῶνα» στὸν ὁποῖο ὀφείλουμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ θάρρος, γενναιότητα καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα. Ἕναν ἀγῶνα ποὺ χρωστᾶμε στὶς γενιὲς ποὺ θὰ ἔρθουν, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἥρωες τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας, ἕναν ἀγῶνα ποὺ νὰ τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ ἴδιου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Παύλου Μελᾶ.
