«Μάνα», «Πατέρας»· λέξεις ἱερές. Μόνο Ἕνας γεννήθηκε «Ἀμήτωρ» καὶ «Ἀπάτωρ», ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἴτε ἀρέσει σὲ κάποιους εἴτε ὄχι, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἄρχοντας τῆς ἐπισήμου θρησκείας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ χοϊκοὶ ἄνθρωποι ὅλων τῶν γενεῶν, γεννηθήκαμε ἀπὸ ἕναν πατέρα καὶ μία μητέρα, ἀπέναντι στοὺς ὁποίους ἔχουμε χρέος βαρύ.
Εἶναι κάποια πράγματα στὴ ζωή, τὰ ὁποῖα ὀφείλουμε νὰ διασώσουμε ἀκέραια ὅπως μᾶς κληροδοτήθηκαν. Παραδείγματος χάριν, ἡ Δημοκρατία, ἡ Ἐλευθερία μας, τὰ χώματα καὶ τὰ ὕδατα τῆς Πατρίδος μας, ἡ Πίστη μας. Ἂν κάποιος ἐπιχειρήσει νὰ μεταβάλει τὴν σύσταση τῶν ἰδανικῶν αὐτῶν, τῶν καμωμένων σὲ διάρκεια αἰώνων, τουλάχιστον γιὰ τὴν ἱστορία δὲν θεωρεῖται «προοδευτικός», ἀλλὰ ἀποτυχημένος. Καλὸ εἶναι νὰ δείξουμε τὴν πρόοδό μας ἐκεῖ ποὺ πρέπει καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ μᾶς παίρνει. Καλὸ εἶναι ἡ πρόοδός μας νὰ ἀνήκει στὸ «εἶναι» καὶ ὄχι στὸ «φαίνεσθαι», νὰ εἶναι δηλαδὴ μία πρόοδος οὐσίας καὶ ὄχι μία πρόοδος γιὰ τὰ μάτια ἑνὸς ἀπόκοσμου κόσμου. Μία πρόοδος οὐσίας κοιτάει μὲ σεβασμὸ τὸ παρελθόν, μὲ ἀγωνία τὸ παρὸν καὶ μὲ ἐλπίδα τὸ μέλλον.
Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔχουμε ἱερὸ καθῆκον -ἀπέναντι στοὺς γονεῖς μας- νὰ διασώσουμε ὡς κοινωνία, εἶναι καὶ ὁ εὐλογημένος θεσμὸς τοῦ Γάμου, μέσα ἀπὸ τὸν ὁποῖο γεννήθηκαν καὶ ἀνατράφηκαν γενεὲς γενεῶν. Τί μορφὴ εἶχε αὐτὸς ὁ Γάμος; Νομίζω ὅτι γιὰ τὸ 98% τῶν Ἑλλήνων ἡ ἀπάντηση θεωρεῖται αὐτονόητη· Γάμος μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, πατέρα καὶ μητέρας.
Στὸ Σύνταγμά μας, καὶ συγκεκριμένα στὸ ἄρθρο 21, ὑπάρχουν δύο σημεῖα πολὺ διαφωτιστικά:
α) Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθὼς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Κράτους.
Ποιά ἦταν ἡ γνωστὴ μορφὴ οἰκογένειας ὅταν συντάχθηκε τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος; Αὐτὴ ποὺ εἶναι καὶ σήμερα· πατέρας, μητέρα καὶ παιδιά, φυσικά. Προστατεύει τὸ ἐπικείμενο νομοσχέδιο τὴν οἰκογένεια ὅταν ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβάλει μία νέα δομή της; Ἡ νέα δομή της θὰ συμβάλει στὴν συντήρηση καὶ προαγωγὴ τοῦ Ἔθνους;
Τί εἶναι ἡ μητρότητα; Προστατεύει τὸ κράτος τὴν μητρότητα ἢ τὴν ἀκυρώνει;
β) Ὁ σχεδιασμὸς καὶ ἡ ἐφαρμογὴ δημογραφικῆς πολιτικῆς, καθὼς καὶ ἡ λήψη ὅλων τῶν ἀναγκαίων μέτρων ἀποτελεῖ ὑποχρέωση τοῦ κράτους.
Ἀνταποκρίνεται τὸ κράτος στὴν πολὺ σημαντικὴ ὑποχρέωσή του; Ἔχει λύσει τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα καὶ τὸ τελευταῖο πρόβλημά μας εἶναι τὸ ἐπικείμενο νομοσχέδιο;
Δὲν προτίθεμαι νὰ μιλήσω θεολογικὰ γιὰ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου. Ἀνακοινώσεις γιὰ τὴν –γνωστὴ οὔτως ἢ ἄλλως- θέση τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν δημοσιευθεῖ ἀπὸ παντοῦ. Ἄλλωστε, τὰ περισσότερα ἐκ τῶν μελῶν τῆς Βουλῆς τὰ ὁποῖα θὰ κληθοῦν νὰ ἀποφασίσουν μὲ τὴν ψῆφο τους γιὰ τὸ μέλλον τῆς οἰκογένειας, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὶς θεολογικές μας ἀνησυχίες, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀφοροῦν τὰ διδάγματα τῆς ἐπικρατοῦσας θρησκείας, γιὰ τὴν ὁποία πρῶτα ἀγωνίσθηκαν οἱ μακαριστοὶ Ἥρωες τοῦ ΄21.
Ἀκούσθηκε ὅτι τὸ πρὸς ψήφιση ἐπίμαχο νομοσχέδιο ἀποτελεῖ ζήτημα ἰσότητας. Μπορῶ νὰ σκεφθῶ ἕνα πλῆθος σοβαρότερων ζητημάτων ἰσότητας, ἐνῶ, προσωπικά, αἰσθάνομαι ὅτι γιὰ τὴν ἰσότητα γίνεται λόγος μόνο πρὸς ἐξυπηρέτηση συμφερόντων. Ὑπάρχει ἰσότητα στὸ δικαίωμα νὰ μὴν προσβάλλομαι θρησκευτικά; Ἕνας ράπτης ποὺ ἀσκεῖ ταπεινὰ τὸ ἐπάγγελμά του στὴν γειτονιὰ ἔχει ἴσα (οἰκονομικὰ) δικαιώματα μὲ ἕναν μεγιστάνα; Τὸ μόνο ποὺ ἐνδεχομένως νὰ εἶσαι ἴσο μεταξύ τους –δὲν γνωρίζω- εἶναι ἡ φορολογία τους, πράγμα καταφανῶς ἄδικο. Ὅ,τι εἶναι ἴσο δὲν εἶναι ἀπόλυτα καὶ δίκαιο καὶ αὐτὸ εἶναι λογικὰ σωστό. Ἀκόμη καὶ στὶς παραδοσιακὲς οἰκογένειες. Γιατί μία πολύτεκνη οἰκογένεια νὰ λαμβάνει περισσότερα χρήματα ἀπὸ τὴν πολιτεία ἀπὸ μία οἰκογένεια μὲ ἕνα παιδί; Διότι, ἀκριβῶς, δὲν εἶναι ἴσες μεταξύ τους. Ἐκ τῶν πραγμάτων, σὲ ὁρισμένους τομεῖς δὲν γίνεται νὰ εἶναι ὅλα ἴσα γιὰ ὅλους. Ἕνας ἐξ αὐτῶν τῶν τομέων εἶναι καὶ ἡ ἀναδοχή/ἀνατροφὴ παιδιῶν. Ἐκ φύσεως, δὲν εἶναι ὅλα ἴσα κὶ ὅμοια καὶ οὔτε μποροῦν νὰ καταστοῦν τέτοια μὲ μία νομοθετικὴ διάταξη, ἡ ὁποία ὡς ἀντιβαίνουσα στοὺς νόμους τῆς φύσης μᾶς ἐπιφυλάσσει δυσάρεστες ἐκπλήξεις γιὰ τὸ μέλλον.
Γιὰ κάποιους, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο μιλᾶ ἡ Ἐκκλησία γιὰ ὁρισμένα θέματα φαντάζει σκληρός. Ἄλλοι μάλιστα, εἰρωνευόμενοι θεωροῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐκφράζει τὴν ἀγάπη. Τὴν ἀγάπη μας τὴν ἐκφράζουμε ὅταν δίνουμε δίχως προϋποθέσεις τροφὴ στὸν πεινασμένο, νερὸ στὸν διψασμένο, χρήματα σὲ αὐτὸν ποὺ δὲν ἔχει νὰ χειρουργηθεῖ. Ἀλλά, καὶ ὅταν ἀκόμη λέμε «ὈΧΙ», πάλι ἀπὸ ἀγάπη κινούμαστε, διότι βλέπουμε ὅτι ὁρισμένες ἐπιθυμίες εἶναι ἀπατηλές.
Ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς θεσμικὰ σεβαστοὺς Βουλευτές, θὰ ἤθελα μὲ πολλὴ εὐγένεια νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι ὁ ρόλος τους δὲν εἶναι νὰ διαφωτίσουν τοὺς ψηφοφόρους τους μὲ τὸ τὶ εἶναι σωστὸ καὶ τὶ λάθος. Ἀκόμη καὶ στὴν «πλάνη» νὰ βρίσκονται οἱ ψηφοφόροι, ὁ ἑκάστοτε Βουλευτὴς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ὑπερασπίζεται τὸ (νόμιμο) θέλημα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τὸν ἀνέδειξαν σὲ φωνή τους ἐντὸς τῆς Βουλῆς. Ἂν στὴν προσπάθειά του νὰ τοὺς ὑπερασπιστεῖ, ὑποστεῖ πολιτικὴ ζημία καὶ χάσει ἐνδεχόμενες εὐκαιρίες ἀνέλιξης, ἂς μὴν ἀνησυχεῖ· οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν ἀνέδειξαν μία φορά, βλέποντας τὴν στάση του θὰ τὸν ἀναδείξουν πάλι.
Ἂν ἀπ΄ τὴν ἄλλη, ἐνάντια στὴν λαϊκὴ ἐντολή, περάσει τὸ ὁποιοδήποτε νομοσχέδιο, οἱ Χριστιανοὶ ἂς μὴν ἔρθουν νὰ ἐκφράσουν στὴν Ἐκκλησία παράπονα ὅτι δῆθεν καθεύδει καὶ δὲν ὁμιλεῖ, διότι σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμά μας, στὴν Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία, ὁ λαὸς παίρνει στὰ χέρια του τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας μέσα ἀπὸ τὴν ἱερή του ψῆφο. Ἂν, λαέ, δὲν σοῦ ἀρέσει ἡ α ἢ ἡ β πολιτική, ἔχεις τὴν δυνατότητα νὰ καταφύγεις στὴν ω.
Εἶναι μεγάλη εὐλογία νὰ ἔχεις ἀπέναντι στὴν ἱστορία καθαρὴ τὴν συνείδησή σου, ἔχοντας μιλήσει ὄχι κάλπικα, μὰ καθαρὰ καὶ ὑπεύθυνα.
Μὲ ἐλεύθερη, ἀρχιερατικὴ καὶ πατρικὴ συνείδηση,
† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
