2b.jpg

Διεύθυνση

Ἱερά Μητρόπολις Ἀττικῆς καί Βοιωτίας
Δημοκρίτου 18, Ἀχαρναί, 136 71 
Τηλ. 210 2466385
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε./ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Αναζήτηση άρθρων

Κείμενο
Από
Έως

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν»77897 2

ORTHOD 23 22 of 61

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Καλλίνικε,

Σεβαστοὶ Πατέρες,

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

«Μεγίστην εὐεργεσίαν βλέποντες, χεῖρας κροτήσωμεν, τὰ διεστῶτα μέλη τοῦ Χριστοῦ, συνηγμένα πρὸς ἕνωσιν»

            Μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ τροπάριο ποὺ ἀκούσαμε στὸν κανόνα, ὁ ὑμνωδὸς μᾶς προτρέπει σήμερα, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ χειροκροτήσουμε γιορτάζοντας τὴ μεγάλη εὐεργεσία. Ποιά εἶναι αὐτή; Ἡ ἑνότητα τῶν χριστιανῶν. Ἡ ἑνότητα! Γιὰ αὐτὴν εἶχε προσευχηθεῖ ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστὸς λίγο πρὶν τὸ ἑκούσιο Πάθος.  Ποιός ἀγωνιᾶ σήμερα γιὰ τὴν ἑνότητα; Ὁ ὑμνωδὸς ἀναφέρεται στὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν ποὺ βρίσκονταν σὲ διάσταση γιὰ περισσότερο ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια ἐξαιτίας τῆς εἰκονομαχίας.

            Ἡ εἰκονομαχία ἦταν μία αἵρεση ποὺ μὲ αὐτοκρατορικὴ βούλα συντάραξε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ 726 ἕως τὸ 842. Οἱ ἱερὲς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τοὺς Ναοὺς καὶ πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς ἔγιναν ἀντικείμενα ἀδιάντροπης βεβήλωσης. Οἱ εἰκονομάχοι, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὶς ἀνεικονικὲς ἀντιλήψεις τῶν ἰουδαίων καὶ τῶν ἰσλαμιστῶν, ἐξαπέλυσαν σφοδρὸ μίσος κατὰ τῶν χριστιανῶν ποὺ ὁμολογοῦσαν ἀληθινὰ καὶ συνειδητὰ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων:  τοὺς ἐξόριζαν, τοὺς φυλάκιζαν, δήμευαν περιουσίες, ἔκλειναν Μοναστήρια, ἀνάγκαζαν Μοναχοὺς καὶ Μοναχὲς σὲ γάμο καὶ βασάνιζαν ποικιλοτρόπως. 

            Εἶχε ἀπόλυτο δίκιο ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὅταν ἔγραφε τὸ: «νοῦς ἀποστὰς τῆς θεωρίας τοῦ Θεοῦ ἤ κτηνώδης ἤ δαιμονιώδης γίνεται». Οἱ εἰκονομάχοι εἶχαν ξεφύγει ἀπὸ τὴ θεωρία τοῦ Θεοῦ κατὰ κύριο λόγο διότι, ἀπαγορεύοντας τὴν ἀπεικόνιση τοῦ Χριστοῦ, προσέβαλλαν τὸ γεγονὸς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἑμεῖς ὅταν προσκυνοῦμε τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου, ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, ἔλαβε ἀνθρώπινη μορφὴ καί, ἑπομένως, μπορεῖ νὰ ἀπεικονισθεῖ, ὅπως ὁ καθένας μας. Καὶ ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει τὸν καθένα μας κατὰ χάριν θεό. Ἄν, ὅμως, ὁ Χριστὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἰκονισθεῖ, ὅπως ὑποστήριζαν οἱ εἰκονομάχοι, σημαίνει ὅτι δὲν ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος. Καὶ ἄν δὲν ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, ἑμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουμε καμία σύνδεση μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἄρα εἴμαστε καταδικασμένοι στὴν ἀπώλεια καὶ τὸν θάνατο.

            Θάνατος, ὅμως, καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι δύο ἔννοιες ἀντίθετες. Πώς νὰ μὴν εἶναι; Ἀφοῦ ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τὴν μόνη ὁδὸ πρὸς τὴ Θέωση καὶ τὴν ἀληθινὴ Ζωή. Τὸ γνώριζαν αὐτὸ πολὺ καλὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Ἁγίες Μητέρες, γιὰ αὐτὸ καὶ πάλαιψαν νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία ἀνόθευτη καὶ ὄχι ἐπειδὴ ἦταν πεισματάρηδες, οὔτε διότι τὴ θεώρησαν ὡς μία καλὴ ἰδεολογία. Ἐκεῖνοι θυσιάσθηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα, δύο χιλιετίες μετὰ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, νὰ εἴμαστε ὀρθόδοξοι καὶ νὰ γιορτάζουμε ἐλεύθερα τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Τοὺς εἴμαστε εὐγνώμονες.

            Τοὺς εἴμαστε εὐγνώμονες ὅπως εὐγνώμων ἦταν ὁ Ἀπόστολος Ναθαναὴλ στὸν Ἀπόστολο Φίλιππο. Ἀκούσαμε σήμερα στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὅτι ὁ Χριστὸς βρῆκε τὸν Φίλιππο καὶ τοῦ πρότεινε νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Φίλιππος ἀμέσως ἀκολούθησε τὸν Κύριο καὶ διαπίστωσε πολὺ σύντομα ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι αὐτὸς τὸν ὁποῖο προεμήνυσαν οἱ Προφῆτες, ὁ Χριστός. Ὁ Φίλιππος πίστεψε, δηλαδὴ ἐμπιστεύθηκε τὸν Ἰησοῦ ὡς Μεσσία. Αὐτὴ τὴν πίστη, τὸ πολύτιμο ἀγαθὸ ποὺ ἀξιώθηκε νὰ βιώσει, δὲν τὴν κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἀντιθέτως, ἔτρεξε στὸν καρδιακό του φίλο, τὸν Ναθαναήλ, καὶ μοιράσθηκε μαζί του τὴν ἀποκάλυψη.  «Βρῆκαμε αὐτὸν ποὺ προεμήνυσαν οἱ προφῆτες!», τοῦ εἶπε. Μὲ ἐφόδιο αὐτὴ τὴν μαρτυρία τοῦ Φιλίππου, ὁ Ναθαναὴλ πῆγε νὰ δεῖ περὶ τίνος πρόκειται. Ἕνα λόγο μόνο τοῦ εἶπε ὁ Κύριος καὶ τοῦ ἐνέπνευσε τὴν ἐμπιστοσύνη. Πίστεψε ἀμέσως ὁ Ναθαναὴλ καὶ ὁμολόγησε: «Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ». 

            Ὁ Φίλιππος στὸν Ναθαναὴλ προσέφερε τὴν ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ναθαναὴλ ὁμολόγησε. Αὐτὴν προσέφεραν καὶ σὲ ἑμᾶς οἱ ἅγιοι Πατέρες καὶ ἑμεῖς ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς πῆρε ἀπὸ τὸν Ἅδη καὶ μᾶς ἀνέβασε στὸν Οὐρανό. 

            Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ ὀρθὸς τρόπος νὰ πιστεύουμε στὸν Θεό. Ὡστόσο, αὐτὸ μόνο δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ περιγράψει τὴ λέξη καὶ νὰ μᾶς καταστήσει ὀρθοδόξους. Ὀρθοδοξία εἶναι καὶ ἡ ὀρθὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή, νὰ δοξάζουμε τὸν Θεὸ μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας, μὲ τὰ λόγια, μὲ τὰ ἔργα καὶ μὲ τὴ σκέψη μας. Ὀρθοδοξία εἶναι νὰ ζοῦμε, ἤ τουλάχιστον νὰ προσπαθοῦμε νὰ ζοῦμε, ὅπως ἔζησε ὁ Θεάνθρωπος.

            Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἄγγιγμα ψυχῆς διότι ἄγγιγμα ψυχῆς ἦταν ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἄγγιγμα τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν δόλο, ὅπως ὁ Ναθαναήλ. 

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

            Αὐτὸ τὸ ἄγγιγμα τῆς ψυχῆς, αὐτὸ τὸ τζιβαέρι ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία, στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων τὸ ἐπιβουλεύθηκαν πολλοὶ ἐχθροί, ἐσωτερικοὶ καὶ ἐξωτερικοί. Δυστυχῶς, αὐτοὶ ποὺ προκάλεσαν καὶ προκαλοῦν τὰ περισσότερα τραύματα εἶναι οἱ ἐσωτερικοί, ἄνθρωποι ποὺ βάζουν μπροστὰ τὰ θέλω τους, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἐκκλησία νὰ κλυδωνίζεται, δίχως βέβαια ποτὲ νὰ καταποντιστεῖ. Τέτοιοι εἶναι καὶ οἱ αἱρετικοί. Ἡ Ἐκκλησία σὲ αὐτοὺς θέσπισε τὸ ἀνάθεμα, ὅπως διαβάζουμε στὸ λεγόμενο συνοδικό. Αὐτό, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία δὲν τὸ ἐκφωνεῖ θριαμβολογῶντας. Δὲν τὸ λέμε γιὰ νὰ ἐκτονωθοῦμε ἐναντίον τῶν ἄλλων καὶ νὰ δείξουμε πόσο ἀνώτεροι καὶ ὁμολογητὲς εἴμαστε (-τὴν ὁμολογία μας πρέπει νὰ τὴν δείχνουμε μὲ τὸ φωτεινὸ παράδειγμά μας). Τὸ ἀνάθεμα λέγεται πρῶτον μὲ πόνο, διότι κάποιοι ἄνθρωποι σὰν ἑμᾶς ἔπεσαν θύματα τοῦ πονηροῦ καὶ δεύτερον λόγῳ τῆς φροντίδας τῶν Πατέρων, γιὰ νὰ μὴν ἀσπαστοῦν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ αἱρετικὲς δοξασίες.   

            Καὶ πάλι δυστυχῶς, τὸ νὰ ἀσπαστοῦν σήμερα οἱ χριστιανοὶ αἱρετικὲς δοξασίες, γιὰ κάποιους δὲν σημαίνει τίποτα ἀπολύτως. Πρόκειται γιὰ ἐκείνους ποὺ ὑποστηρίζουν τὴ σύγχρονη αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος πρεσβεύει τὴ σωτηρία ἀνεξαρτήτως δόγματος. Ὡς ἕνας ἐκ τῶν πολλῶν ἑκατομμυρίων ποὺ ἑορτάζουν σήμερα τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, διερωτῶμαι πρὸς ὅσους πρεσβεύουν αὐτὴ τὴν αἵρεση: Γιατί αὐτὴ τὴν Κυριακὴ γιορτάζουμε τὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἄν ὑπάρχει σωτηρία σὲ κάθε δόγμα, τότε γιατί οἱ Ἅγιοί μας ἔδωσαν ἀγῶνες γιὰ νὰ κρατηθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία;

            Μὲ τὴν χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἑμεῖς ἀνήκουμε στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε ὀρθόδοξοι. Αὐτὸ εἶναι μὲν τὸ καύχημά μας, ἀλλὰ ἄς προσέξουμε καὶ κάτι: εἶναι καὶ μεγάλη εὐθύνη! Κρατοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία; Ὁ καθένας ἀπὸ ἑμᾶς ἔχει καθῆκον νὰ μεταδώσει τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ φῶς, ὅπως ὁ Φίλιππος στὸν Ναθαναήλ, καὶ ὄχι νὰ ἀρκούμαστε καυχόμενοι ὅτι εἴμαστε ὀρθόδοξοι, διότι μὲ αὐτὴ τὴ συμπεριφορὰ θὰ βρεθοῦμε πρὸ μεγάλων ἐκπλήξεων…

            Στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας ἔγινε ἀναφορὰ στὴν ἑνότητα, σὲ αὐτὴ τὴ μεγάλη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ ποὺ συνέβη μὲ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ἡ διασάλευση τῆς ἑνότητας εἶναι ἔργο τοῦ μισόκαλου τῆς ψυχῆς. Ἄρα καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἑνότητα μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστό, εἶναι ἔργο θεϊκό. 

            Εἴθε, ὁ Θεὸς ποὺ μετὰ ἀπὸ 120 χρόνια εἰκονομαχίας χορήγησε τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας, νὰ μᾶς ἐλεήσει καὶ τώρα. 

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα σὲ ὅλους!

Καλὸ ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!

IMG 9204

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

          Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς συγκέντρωσε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἐδώ, στὸν ἱερὸ αὐτὸ χῶρο ποὺ ὁρίσθηκε ὡς ἐπίγεια κατοικία τῆς Μεγάλης Θεραπαινίδος Του, Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Εἰρήνης, Ἡγουμένης τῆς Μονῆς τοῦ Χρυσοβαλάντου. Σκοπὸς τῆς πνευματικῆς μας συνάξεως, νὰ ἀποδώσουμε πρὸς αὐτὴν τὴν ὀφειλομένη τιμὴ καὶ εὐχαριστία ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἱερᾶς αὐτῆς  μνήμης. Τιμὴ μέν, διότι ἔφθασε στὸν ὑψηλὸ προορισμὸ τῆς Θεώσεως, εὐχαριστία δέ, καθὼς προσέφερε μέγιστες εὐεργεσίες στὸ ἀνθρώπινο γένος χορηγῶντας τὴν ἴαση ἐκεὶ ὅπου ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη στέκει ἀνήμπορη καὶ ἀπελπισμένη.

          Εἶναι, πραγματικά, μεγάλη εὐλογία νὰ τιμοῦμε τὴν λαοφιλῆ Ἁγία Εἰρήνη ἐδώ, στὴν παρὰ τὴν Λυκόβρυση Μονή της∙ ἐδὼ  ὅπου ὁ Θεὸς ἀφαίρεσε τὸ νοητὸ κάλυμμα τῆς λήθης δέκα καὶ πλέον αἰώνων, ἀφήνοντας νὰ ἀπλωθοῦν ἔως τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ εὐωδιαστὰ μύρα τῶν χαρίτων της, σύμφωνα μὲ τὸ περίφημο ὅραμα ποὺ διαβάζουμε στὸν βίο της. Μπορεῖ ἡ Μικρασιάτισσα Ὁσία νὰ ἔμεινε αἰῶνες ὁλόκληρους στὴν ἀφάνεια, ἦταν, ὅμως θέμα χρόνου νὰ τιμηθεῖ ἐπὶ γῆς ἄν καὶ δεχόταν ἤδη τὶς δέουσες τιμὲς στὸν Οὐρανό.

          Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι πολλὲς φορὲς νὰ μὴν ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ποῦμε ἔστω ἕνα «εὐχαριστῶ», ὁ Θεός, ὅμως δὲν εἶναι ἀγνώμων. Ξέρει καὶ νὰ εὐχαριστεῖ καὶ νὰ τιμᾶ τοὺς γνήσιους δούλους Του. Τέτοια ὑπῆρξε ἡ τιμωμένη Ἁγία. 

          Νεαρὴ κοπέλα ἦταν, μόλις 15 ἐτῶν, ὅταν προτάθηκε ὡς σύζυγος τοῦ Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Γ΄. Στὴν πορεία, ὅμως, πρὸς τὴν Βασιλίδα τῶν Πόλεων καὶ τὸν αὐτοκρατορικὸ γάμο, συνάντησε τὸν Ὅσιο Ἰωαννίκιο. Ἡ μοναδικὴ αὐτὴ συνάντηση μὲ τὸν Ὅσιο στάθηκε ἀρκετὴ γιὰ νὰ ἐκφράσει ἡ νεαρὴ Εἰρήνη αὐτὸ ποὺ εἶχε μέσα της∙ τὸν πόθο γιὰ τὴν ἀγγελομίμητη Μοναχικὴ Πολιτεία. Μέχρι νὰ φθάσει στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Μιχαὴλ εἶχε ἤδη παντρευτεῖ. Ἐπεχείρησαν τότε νὰ τὴν παντρέψουν μὲ ἄλλον εὐγενῆ γιὰ νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς τῆς αὐτοκρατορικῆς αὐλῆς. Μάταια. «Καὶ τί θὰ κερδίσω;» σκεπτόταν. «Πλούτη; Ὅμορφα φορέματα καὶ στολίδια; Τιμές; Ἡδονές, ἤ μήπως καλὴ οἰκογένεια; Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶχαν καὶ οἱ περασμένες βασίλισσες; Ποῦ εἶναι πλέον; Τὰ σκόρπισε ὅλα ὁ θάνατος. Στὸ τέλος τί ἔμεινε; Μόνο αὐτὴ ἡ ἀθάνατη ψυχή. Γιὰ αὐτὴν θέλω νὰ ἀγωνισθῶ». Τὸ ἀγνὸ κορίτσι εἶχε ἀπόλυτα συνειδητοποιήσει τὴν φύση τῶν πραγμάτων, ὅτι, δηλαδή,  τὰ ἐγκόσμια παρέρχονται ὅπως ἡ πρωινὴ δροσιὰ τοῦ Καλοκαιριοῦ. Γιὰ αὐτό, παρέβλεψε τὶς μάταιες τιμές, καὶ ἔσπευσε στὴν Μονὴ τοῦ Χρυσοβαλάντου. Ἐκεὶ ἐνδύθηκε τὸ τιμημένο ράσο καὶ ἑνώθηκε μὲ τὸν Γλυκύτατο Νυμφίο Χριστό. Μακάρι καὶ στὶς ἡμέρες μας τὰ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια νὰ σκέπτονταν μὲ τὴν αὐτὴ ὠριμότητα. Θὰ γέμιζαν -ὅπως ἄλλοτε- τὰ Μοναστήρια μας δίνοντας ὀξυγόνο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ πνίγονται μέσα στὴν ἀσφυκτικὴ κοινωνία. Ἔχει ὁ Θεός!

          Ἡ Εἰρήνη πάντως κινούμενη ἀπὸ θεῖο ζῆλο, ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τοῦ Μοναχισμοῦ μὲ τὰ ὑπέροχα γνωρίσματά του:

          Ἀφιερώνοντας στὸν Κύριο τὴν παρθενία της, μπορεῖ νὰ μὴν γέννησε νέα ζωή,  ἔθεσε, ὅμως ἔνα αἰώνιο τέλος στὴν κληρονομιὰ τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος πλέον δὲν θὰ ἄγγιζε τὸ γένος της διότι τὸν νίκησε ἡ παρθενία.

          Μὲ τὴν ὑπακοὴ καὶ ὑποταγή της στὴν πνευματική της μητέρα κατάφερε νὰ κόψει τὸ θέλημά της, ἤ καλύτερα νὰ τὸ ἐναρμονίσει μὲ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὑπακοή, μία ἔννοια ποὺ στὰ μάτια τοῦ κόσμου (καὶ εὔχομαι μόνο τοῦ κόσμου) ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἀνευλευθερία καὶ τὴν δουλικότητα, στὸ πνεῦμα τοῦ Ὀρθόδοξου Μοναχισμοῦ, καὶ ἐν γένει τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ πηγὴ ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Πράγματι, ἄν καταφέρεις μὲ τὸ στήριγμα τοῦ πνευματικοῦ να κόψεις τὸ θέλημά σου, τίποτα πιὰ δὲν ὑπάρχει νὰ σὲ σκλαβώσει καὶ ἔχεις νικήσει τὴν φύση. 

          Μὲ τὴν ἀκτημοσύνη της κατάφερε νὰ ἀφοσιωθεῖ πλήρως στὸν Νυμφίο της, στὴν ψυχή της καὶ στὴν διακονία τῶν ἀδελφῶν της. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τῆς ἀποσπᾶ τὴν προσοχή. Μποροῦσε νὰ θυσιασθεῖ στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία διότι γνώριζε ὅτι τίποτα δὲν ἦταν δικό της, ἐπομένως τίποτα δὲν εἶχε νὰ χάσει. Πολὺ σημαντικὸ αὐτό∙ νὰ γνωρίζουμε ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτα δικό μας καὶ ὄχι νὰ τρέχουμε -ἀκόμη καὶ στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας- γιὰ νὰ ἀποκτοῦμε ἐπίγεια δεσμά, τὰ ὁποῖα δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν τὴν ἀνάβαση στὸν Οὐρανό. 

          Ἔχοντας, λοιπόν, ὡς πνευματικὰ ἐφόδια τὴν κατὰ Θεὸν παρθενία, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀκτημοσύνη, ἡ Μοναχὴ Εἰρήνη ξεχώρισε μεταξὺ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προβληθεῖ ὡς ἡ νέα Ἡγουμένη, δίχως βέβαια νὰ τὸ ἐπιδιώξει. 

          Ὁ ἀρχαῖος Ἀθηναῖος νομοθέτης Σόλων εἶχε πεῖ κάποτε: «ἄρχεσθαι μαθῶν ἄρχειν ἐπιστήσει», δηλαδή, «ἄν μάθεις νὰ διοικεῖσαι, θὰ μάθεις νὰ διοικεῖς». Τί σοφό! Σήμερα πολλοὶ δίχως νὰ ἔχουν μάθει τὸ «νὰ εἶναι εὐλογημένο» θέλουν νὰ καταλάβουν διοικητικὲς θέσεις καὶ μάλιστα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Οἱ ἴδιοι ἀπαιτοῦν ὕστερα τὴν ὑπακοὴ δίχως ποτὲ νὰ τὴν ἔχουν ἐφαρμόσει οἱ ἴδιοι. Ποιά ἡ προοπτικὴ μιᾶς τέτοιας κατάστασης; Σίγουρα, ἡ ἀκριβῶς ἀντίθετη ἀπὸ τὴν κατάσταση ποὺ δημιούργησε ἡ Ὁσία Ἡγουμένη Εἰρήνη στὸ Μοναστήρι της.  Ἡ Ὁσία, ὅπως προεῖπα, εἶχε μάθει νᾶ ζεῖ στὴν ὑπακοή, εἶχε μάθει νὰ ἄρχεται καὶ πλέον ἦταν σὲ θέσει νὰ διοικεῖ. Ὅταν ἀνέβηκε στὸν ἡγουμενικὸ θρόνο ποτὲ δὲν τὸν εἶδε ὡς θρόνο ἐξουσίας, ἀλλὰ ὡς εὐθύνη διακονίας ἀνθρωπίνων ψυχῶν. Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἐξουσιαστὲς τῆς γῆς, οἱ ὀποῖοι ἀρέσκονται νὰ «πίνουν τὸ αἵμα τῶν ἀνθρώπων», ἡ Εἰρήνη ἦταν ἔτοιμη νὰ δώσει καὶ αὐτὸ τὸ αἵμα της γιὰ νὰ καθοδηγήσει τὶς ὑποτακτικές της στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

          Μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς ἡγουμενίας, ἐπιδόθηκε σὲ ἐντονώτερη ἄσκηση γιὰ νὰ τύχει τοῦ Θείου Φωτισμοῦ. Τί προσευχὲς ἔκανε, τί νηστεῖες, τί δάκρυα… Μαζὶ μὲ αὐτά, βέβαια, ἡ Ἁγία καθημερινῶς ἐξομολογοῦσε καὶ ἐπικοινωνοῦσε μὲ τὶς Μοναχὲς καὶ ἄν ἔβλεπε νὰ κάνουν λάθη, τὶς διόρθωνε, γιατὶ προτιμώμερο ἦταν νὰ φανεῖ «κακιὰ» στὰ μάτια κάποιων, παρὰ νὰ ὁδηγήσει τὴν συνοδεία της στὴν κόλαση. Μὲ τὸν θεάρεστο ἀγώνα της, κατάφερε νὰ ἀναδείξει τὸ Μοναστήρι τοῦ Χρυσοβαλάντου σὲ ἕνα πνευματικὸ μελίσσι, ἀνακουφίζοντας  πλῆθος πονεμένων ἀνθρώπων. 

          Ἦρθε ἡ στιγμὴ ποὺ ἡ Ἁγία ἔφυγε καὶ ἀναπαύθηκε στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἡ ξακουστὴ σὲ ὅλη τὴν Αὐτοκρατορία γιὰ τὴν ἀρετή της ξεχάσθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἄλλωστε, οὔτε ἡ ἴδια ἤθελε μεταθανάτιες τιμές. Πέρασαν, ὅμως, οἱ αἰῶνες καὶ ἡ Ἁγία τέθηκε ἐπὶ τὴν λυχνία γιὰ νὰ φωτίζει ὅλους ἑμᾶς ποὺ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη. Ἡ λυχνία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ αὐτὸ τὸ Μοναστήρι. Ἀπὸ ἐδὼ ἡ Ἁγία ξεκίνησε τὸ νέο ἔργο της. Πλῆθος γυναικῶν μὲ ἀποφασιστικότητα ἀφιερώθηκαν στὴν Μονή, μετατρέποντας τὴν ἔρημο σὲ εἰκόνα βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἕνα  νέο πνευματικὸ μελίσσι. 

          Ὁ χῶρος αὐτὸς μαρτυρᾶ τὴν ζωντάνια τῆς πίστης μας. Λίγες Μοναχὲς μὲ μπροστάρισσα τὴν μακαριστὴ Γερόντισσα Μελετία, ξεκίνησαν ἀπὸ  τὸ τίποτα καὶ μὲ στερήσεις καὶ κακουχίες, ἀλλὰ πάνω ἀπὸ ὅλα μὲ τὴν πρεσβεία τῆς Ὁσίας Εἰρήνης δημιούργησαν αὐτὸ ποὺ βλέπουν τὰ μάτια μας σήμερα. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, μόνο τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας νὰ ἀντικρύσει κανείς, μὲ τὰ τόσα ἀφιερώματα, καταλαβαίνει ὅτι ἡ Ἁγία Εἰρήνη εἶναι ζωντανὴ καὶ εἶναι κοντά μας. Πού εἶναι, λοιπόν, οἱ παραμορφωμένοι τῆς ἐποχῆς μας; Ἄς ἔρθουν νὰ μᾶςἐξηγήσουν μὲ τὴν λογικὴ γιατί ὅλα αὐτὰ τὰ ἀφιερώματα…

          Στὸ σημεῖο αὐτό, ἀπευθύνομαι σὲ ἑσᾶς, Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Παϊσία. Ἄν ὁ Κύριός μας εὐλόγησε καὶ ἀπὸ τὸ τίποτα ὑψώθηκε αὐτὸ τὸ ἱερὸ σέμνωμα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὰ πάντα εἶναι δυνατά. Μπορεῖ νὰ ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὰ παιδιὰ ἔχουν μάθει νὰ εἶναι μὲ τὶς ὀθόνες στὰ χέρια, ὡστόσο, εἶναι ἀδιαμφισβήτητο ὅτι τὴν εὐλογία καὶ τὴν ζωντάνια ποὺ ἐγγυᾶται ἡ Μοναχικὴ Πολιτεία δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀντικαταστήσει τίποτα τὸ ὑλικό. Ἡ Ὁσία Εἰρήνη θὰ φέρει τοὺς ἀνθρώπους της.

          Ἐν κατακλείδι, ἄν συγκρίνουμε τοὺς ἑαυτούς μας μὲ τὴν λαοφιλῆ Ἁγία, ἐννοεῖται ὅτι ἀπέχουμε πολύ. Ἡ ἄσκησή της ὑπῆρξε μοναδικὴ καὶ ἡ ζωή της ἀγγελική. Δὲν τὴν φτάνουμε. Τουλάχιστον, μποροῦμε νὰ ταπεινωνόμαστε, νὰ μὴν κατακρίνουμε, νὰ προσπαθοῦμε καὶ νὰ ἀγαποῦμε. Ὅλα τὰ μετρᾶ ὁ Θεός. Ἐπίσης, ἐπειδὴ οἱ μέρες ποὺ διανύουμε εἶναι δύσκολες, ἄν καὶ σχεδὸν πάντα ἡ ἀνθρωπότητα ζοῦσε δύσκολες μέρες, εὔχομαι ἡ Ἁγία Εἰρήνη νὰ χαρίζει εἰρήνη κυρίως στὶς ψυχές μας. Ἐκείνη προσευχόταν, τὴν ἔκαιγαν οἱ δαίμονες καὶ συνέχισε ἀτάραχη τὴν προσευχή. Καὶ αὐτὸ γιατὶ εἶχε εἰρήνη στὴ ψυχή. Ἔτσι καὶ ἑμεῖς, ἄν ἔχουμε ψυχικὴ εἰρήνη, ὅλη μᾶς ἡ ζωή, ἀκόμη καὶ μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι, θὰ εἶναι φῶς καὶ τίποτα δὲν θὰ μᾶς τρομάζει. 

          Ἡ πρεσβεία τῆς τιμωμένης Ὁσίας νὰ συνοδεύει ὅλους μας. Καλὴ συνέχεια ἡ Ἱερὰ Ἀγρυπνία!

 

Ἀρ. πρωτ.: 790
Ἐν Ἀχαρναῖς: 28-8/10-9/2022

γαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἀγαπητά μου παιδιά,

            Ἀπὸ αὔριο μία νέα σχολικὴ χρονιὰ ξεκινᾶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Παράλληλα, ξεκινᾶ μία νέα διαδρομὴ μὲ πλούσιες ἐμπειρίες καὶ πολλὲς εὐκαιρίες δημιουργίας, γνώσης καὶ χαρᾶς. Φροντίστε νὰ ἀρπάξετε αὐτὲς τὶς εὐκαιρίες, διότι σᾶς ἀνήκουν. 

            Νὰ γνωρίζετε, παιδιά μου, ὅτι στὸ σχολεῖο πηγαίνετε γιὰ νὰ μορφωθεῖτε, νὰ πάρετε γνώσεις καὶ καλὲς ἀρχές, γιὰ νὰ ζήσετε μία εὐλογημένη ζωὴ καὶ νὰ βοηθήσετε στὸ μέλλον τὴν κοινωνία μας. 

            Ἄν τύχει νὰ δεῖτε, ἤ νὰ ἀκούσετε κάτι ποὺ εἶναι κακό, ἀφῆστε τὸ στὴν ἄκρη καὶ φύγετε ἀπὸ αὐτό. Ἑσεῖς, ὅπως οἱ καλὲς μέλισσες, νὰ κρατᾶτε στὴ ζωή σας μόνο τὰ καλά, τὶς ἀρχὲς ποὺ παίρνετε ἀπὸ τὸ σπίτι σας καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας. Στὰ καλὰ πράγματα εἶναι ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος θὰ εἶναι κοντά σας κάθε φορὰ ποὺ θὰ Τοῦ τὸ ζητᾶτε. 

            Τώρα ὁ Ἱερέας θὰ διαβάσει μία εὐχὴ γιὰ νὰ λάβετε ἀπὸ τὸν Κύριό μας δύναμη, ἐνίσχυση καὶ εὐλογία ὥστε νὰ ἔχετε μία καλὴ χρονιά.

 ὁ Ἐπίσκοπός σας,

†  ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος

            Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν· ὁ τὸ ἀΐδιον Φῶς· ἡ ἄπειρος Σοφία τοῦ Πατρός· ἡ πάντων χαρὰ καὶ ἀλήθεια· ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἀρρήτῳ σοφίᾳ κυβερνῶν· ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης· ὁ λάμψας ἐν τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ὁ διδάσκων τὰς Γραφάς, ὁ ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενος ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων, καὶ ἀκούων καὶ ἐπερωτῶν αὐτούς, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς Σαῖς ἀποκρίσεσιν. Ἐλθὲ καὶ ἐπισκίασον τὰ παιδία Σου ταῦτα καὶ ἐπιφοίτησον ἐπ᾿ αὐτὰ τὴν χάριν καὶ τὸν θεῖον Σου φωτισμόν· ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας καὶ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδασκάλους αὐτοὺς καταστήσας καὶ δι᾿αὐτῶν τὴν οἰκουμένην εἰς τὴν σαγήνην τῆς Ἐκκλησίας Σου ἑλκύσας, φώτισον τὰς διανοίας αὐτῶν, εἰς τὸ εἰδέναι τὸ πανάγιον θέλημά Σου, καὶ μὴ ὀλιγωρεῖν παιδείας, ὅτι αὕτη καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς δι᾿ αὐτῆς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσι δικαιοσύνης. Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν τὸ τῆς Σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς, καὶ τοὺς τῆς διανοίας αὐτῶν ὀφθαλμοὺς διάνοιξον εἰς τὴν τῶν σχολικῶν μαθημάτων κατανόησιν καὶ ἐκμάθησιν· πνεῦμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως δώρησαι αὐτοῖς, ἐν τῷ ἐπιμελεῖσθαι παιδείας καὶ σπουδάζειν ἀρετῇ καὶ ἤθει καὶ σεμνότητι, ὅτι τὸ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς. Ἔνδυσον αὐτὰ ὅπλα φωτός, καὶ καταύγασον αὐτῶν τὰς ψυχὰς τῇ μελέτῃ τῶν Σῶν κριμάτων, ἵνα τοῖς Σοῖς ἀκολουθοῦντα προστάγμασι, καταντήσωσιν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀπροσίτου Σου δόξης, καὶ χρηστοὶ καὶ χρήσιμοι πολίται ἀναδειχθῶσι, ποιοῦντα ἐν παντὶ τὰ Σοὶ εὐάρεστα καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὠφέλιμα. Πρεσβείαις τῆς Σῆς Ἀχράντου Μητρός, τῶν ἁγίων ἐνδόξων Προφητῶν καὶ Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ μεγάλων Ἱεραρχῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων· Ὅτι Σοὶ εἶ ἡ πηγὴ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ Ἀνάρχῳ Σου Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ Ἀγαθῷ καὶ Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

 

 

IMG 7357

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα κύριε Χρυσόστομε, 

Τίμιον Πρεσβυτέριον, 

Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ,

Σήμερα έχω την ιδιαίτερη τιμή και ευλογία να καταταχθώ στους κόλπους της μαρτυρικής Εκκλησίας μας χειροτονούμενος εις τον δεύτερον βαθμό της Ιερωσύνης υπό των τιμίων χειρών σας.

            Τούτη, λοιπόν, την ιερή στιγμή, συναισθάνομαι βαρύ το καθήκον της αποστολής μου∙ σε μία κρίσιμη εποχή, είναι υποχρέωσή μου να διακονήσω τον πολύπαθο άνθρωπο και τον πάσχοντα πλησίον μου.

            Καλούμαι να γίνω αρωγός της Αγάπης και με την στάση ζωής και συμπεριφορά μου να αποτελέσω ένα πρότυπο για την κοινωνία μας.

            Στη μέχρι σήμερα πορεία μου αποφασιστικό ρόλο διαδραμάτισαν με την πατρική αγάπη και διακονία τους, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, όπως και οι αείμνηστοι Γεροντάδες μου Αδελφοί κυρός Πέτρος ο Αστορίας και Νήφων, καθώς και ο Καθηγούμενος των Αγίων Πατέρων αείμνηστος Γέροντας Αμβρόσιος. Θα ήταν, όμως, παράλειψή μου να μην αναφερθώ στην Γερόντισσα Μαρία Μυρτιδιώτισσα, την αείμνηστη, την μητέρα μας της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Οινουσσών. Ήταν οι πνευματικοί μου καθοδηγητές, από τους οποίους ζώστηκα την Αλήθεια του Ευαγγελίου, ενδύθηκα τον θώρακα της δικαιοσύνης του Χριστού, έλαβα στα χέρια μου την ασπίδα της ορθής πίστης για να με διαφυλάξει από τα βέλη του πονηρού φόρεσα την πεποίθηση της σωτηρίας που προσφέρει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.

            Θέλω να σας ευχαριστήσω Σεβασμιώτατε και Γέροντά μου για όλα τα πνευματικά δώρα που μου προσφέρετε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω, επίσης, τον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεώς μας, πατέρα Μιχαήλ Κωνσταντινίδη, καθώς και τον πατέρα Ματθαίο Μαβίδη. Ευχαριστώ από καρδιάς τα άτομα που με βοήθησαν με την ανιδιοτελή προσφορά τους. Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω την σύζυγό μου για όσα έχει κάνει για μένα και κυρίως που είναι δίπλα μου στην διακονία που αναλαμβάνω. Όμως, εδώ πρέπει να αναφερθώ στον υιό μου Νικόλα, τον μαχητή της ζωής, τον επίγειο άγγελό μας που μας γεμίζει την ζωή μας με το «Δόξα σοι ο Θεός». 

            Σας παρακαλώ Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, μαζί με το σεβαστό Ιερατείο και το Χριστεπώνυμο ποίμνιο προσευχηθείτε για εμένα σε αυτήν την σημαντική στιγμή της ζωής μου, που είναι η προσωπική μου Πεντηκοστή. 

Κύριε μου, αξίωσε με να μπω απλός εργάτης στον αμπελώνα σου και να γίνω διάκονος της Αγάπης Σου. 

            Συγχωρέστε με και ευχηθείτε για μένα, τον δούλο του Θεού Κωνσταντίνο.

Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον ημάς. Αμήν.

Τελευταία Νέα

Αναζήτηση

Copyright 2013-2022 Ἱερά Μητρόπολις Ἀττικῆς καί Βοιωτίας - Powered & designed by MXcom
Free Joomla! templates by AgeThemes