Τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Χρυσοστόμου
Θὰ ἤθελα μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς λίγες γραμμές νὰ ἐκφράσω ταπεινὰ τὴν ἄποψή μου ὡς Ὀρθόδοξος κληρικὸς καὶ ὡς ἐλεύθερος Ἕλληνας πολίτης.
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τὶς δηλώσεις ποὺ ἔχουν ἔρθει στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας, Νικόλαο Φίλη, ἀναφορικὰ μὲ τὸ θέμα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα.
Εἶναι θλιβερὸ νὰ ἀκούει κανεὶς ἀπὸ τὰ χείλη ἑνὸς Ὑπουργοῦ -καὶ μάλιστα τῆς Παιδείας- λόγια ἀνάρμοστα γιὰ τὴν ἰδιότητά του. Λόγια ποὺ τὸν χαρακτηρίζουν ἐπιεικῶς ὡς ἀνιστόρητο καὶ τουλάχιστον ὡς ἐμπαθῆ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀπὸ τὴ μιὰ σήμερα οἱ πολιτικοὶ τῆς χώρας μας ψηφίζουν νόμους ἀντιρατσιστικοὺς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη καταφέρονται ἐντελῶς ρατσιστικὰ κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐφόσον τὴν ἴδια στιγμή μέσα στὴν ἴδια μας τὴ χώρα κάνουν διακρίσεις ὑπὲρ τῆς Ἑβραϊκῆς, τῆς Μωαμεθανικῆς καὶ τῆς Λατινικῆς κοινότητας. Ἐπιτρέπουν στὶς κοινότητες αὐτές, στὰ σχολεῖα τους, στὴν παιδεία τους, νὰ διδάσκονται τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἱερὸ κείμενο ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἢ ἄλλο θρήσκευμα πέρα ἀπὸ τὸ δικό τους; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι. Στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα γιατί ἐπιβάλλουν στὴν παιδεία μας, στὰ δημόσια σχολεῖα, στὰ ὁποῖα ἐμεῖς ἐμπιστευόμαστε τὰ παιδιά μας,νὰ διδάσκονται ἀλλοιωμένα τὰ νοήματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Εἶναι ἢ δὲν εἶναι αὐτὸ διάκριση, ρατσισμὸς ἢ ἐνδεχομένως καὶ καταπίεση ἐναντίον ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πολιτῶν;
Θὰ περίμενε κανείς, ἰδιαίτερα στὶς κρίσιμες αὐτὲς ἡμέρες τῆς πνευματικῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσης, ὅπου ὁ λαὸς μας συνθλίβεται ἀπὸ παντοῦ, ἡ πατρίδα μας καταποντίζεται καὶ βουλιάζει, νὰ ἀκούσει ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου λόγια ἐνθαρρυντικά, λόγια προοπτικῆς, λόγια αἰσιόδοξα ποὺ θὰ στηρίξουν τὸν Ἕλληνα πολίτη. Ἀντιθέτως, ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας -ἴσως ἐν ἀγνοίᾳ του- μαίνεται κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κατὰ τῆς μακρόχρονης καὶ αἰώνιας συμπόρευσης Ἑλληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας, μιὰς συμπόρευσης τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ὁποίας ἀπεδείχθη ἀπὸ τὴν ἱστορία σωτήριο γιὰ τὸν τόπο ἐτοῦτο.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ ὅλες τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ γνώρισε τὸ ἔθνος καὶ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων εἶχε τὸ ρόλο τῆς μάνας, τῆς προστάτιδας. Ἦταν αὐτὴ ποὺ σκέπασε, στήριξε καὶ ἐλευθέρωσε τὸ ἔθνος αὐτό. Θὰ ἤθελα νὰ ρωτήσω -πολὺ καλοπροαίρετα- τὸν Ὑπουργό, ἀλλὰ καὶ κάθε πολιτικὸ ποὺ βρίσκεται στὸ τιμόνι τῆς χώρας, ἀκόμη καὶ τοὺς δημοσιογράφους ποὺ κατὰ καιροὺς -ἴσως δίχως νὰ τὸ καταλαβαίνουν- καταφέρονται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας.
Γιατί τόση ἐμπάθεια κατὰ τῆς Ἐκκλησίας; Τόσο κακὸ ἔκανε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν Ἑλλάδα;
Πιθανὸν ἀγνοοῦν οἱ παραπάνω ὅτι, ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν τὰ Ὀρθόδοξα μοναστήρια σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, δὲ θὰ γνωρίζαμε σήμερα τίποτα γιὰ τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Σωκράτη, τὸν Θουκυδίδη καὶ ὅλους τοὺς Ἕλληνες συγγραφεῖς, φιλοσόφους καὶ ποιητές. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κράτησε καὶ «ἔσωσε» τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Πέρα ἀπὸ τὴ διάσωση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν συγγραμμάτων, τὰ μοναστήρια ἦταν αὐτὰ ποὺ ὡς «κρυφὰ σχολειὰ» ἀνέλαβαν τὴν εὐθύνη τῆς διατήρησης τῆς γλώσσας, τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς, τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς, στὰ σκλαβωμένα ἐπὶ αἰῶνες ἑλληνόπουλα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποτέλεσαν τοὺς ἥρωες τοῦ 1821, τοὺς Ἕλληνες ἐπιστήμονες καὶ λόγιους τῆς ὁμογένειας, τοὺς ἐμπόρους, τοὺς ναυτικοὺς καὶ τοὺς ἐφοπλιστές, ἀγωνιστὲς καὶ χρηματοδότες τοῦ ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴ λευτεριά. Ἡ σχέση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθόδοξης παράδοσης μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τὴν παιδεία εἶναι δεδομένη καὶ ἀδιαμφισβήτητη ἱστορικά. Ἕνα ζωντανὸ παράδειγμα ποὺ βιώνουμε σήμερα ἀναφορικὰ μὲ τὴ σχέση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιοι Χριστιανοὶ ἔρχονται μέσα στὴν ἐκκλησία -οἱαδήποτε Ἑλληνορθόδοξη Ἐκκλησία- γιὰ νὰ προσευχηθοῦν ἢ γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν καὶ πολλὲς φορὲς ὁμολογοῦν ὅτι δὲν καταλαβαίνουν αὐτὰ ποὺ ἀκοῦν μέσα στοὺς ἱεροὺς αὐτοὺς χώρους. Γιατί συμβαίνει ἄραγε αὐτό; Γιατί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, συνεχίζει διαχρονικὰ καὶ ἀδιασάλευτα νὰ χρησιμοποιεῖ καὶ νὰ μιλᾶ τὴ γλώσσα τὴν Ἑλληνική. Ὅπως λοιπὸν τότε, ἔτσι καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν εὐθύνη, ἀνεξαρτήτως πολιτικῶν συνθηκῶν, νὰ φροντίζει καὶ νὰ προνοεῖ γιὰ τὴ διάσωση τοῦ πολιτισμοῦ, τῶν γραμμάτων καὶ τῆς γλώσσας, γιὰ τὰ θέματα ἐν γένει τῆς Παιδείας. Ὡς ἐκ τούτου, ὀφείλουμε νὰ σεβόμαστε τὴ θέση της. Ἀντ΄ αὐτοῦ, οἱ σημερινοὶ πολιτικοὶ ἀγνοοῦν τὸν λόγο της καὶ ὑποτιμοῦν τὸ ἔργο της. Μὲ λύπη ἐνημερωθήκαμε γιὰ τὶς ἀλλαγὲς στὴ διδακτέα ὕλη καὶ στὸν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ἑλληνικῆς μας παιδείας. Ἡ διδασκαλία τοῦ δόγματος, τῆς πίστεώς μας, μετατρέπεται σὲ μάθημα γνώσης καὶ κουλτούρας ἄλλων λαῶν καὶ θρησκευμάτων καὶ μάλιστα ἀκραίων καὶ ἀντιχριστιανικῶν. Αὐτὰ τὰ ὁποῖα μὲ θυσίες διέσωσε ἡ Ἐκκλησία σὲ δύσκολα χρόνια ὑποτέλειας, σήμερα οἱ φιλελεύθεροι ἡγέτες τῆς χώρας, τὰ καταργοῦν ἀπερίσκεπτα καὶ ἐπιπόλαια.
Ἀγνοοῦν ἄραγε οἱ σύγχρονοι πολιτικοὶ τὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ 400 καὶ πλέον χρόνια σκλαβιᾶς ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν; Τὴ συμπαράσταση, τὴ συνοχή, τὴν ἀγάπη ποὺ ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία στοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες καὶ τὴ στήριξη στὴν Ἐπανάσταση τοῦ ‘21; Τὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους; Τὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή; Τὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Προφανῶς καὶ δὲν ἀγνοοῦν τὸν βαρυσήμαντο ρόλο ποὺ ἔπαιξε ἡ Ἐκκλησία στὸ βάθος τῶν αἰώνων τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ προφανῶς γνωρίζουν τὰ ὅσα ταυτίζουν τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸν Ἑλληνισμό. Μήπως αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μάχονται ἐνάντια στὴν Ἐκκλησία; Μήπως μαχόμενοι τὴν Ἐκκλησία σβήνουν ἀπὸ τὴ μνήμη μας ὅλα ὅσα αὐτὴ διέσωσε; Μήπως μάχονται ἐναντίον τῆς ἱστορικῆς μνήμης, ἐναντίον τῶν ἀγώνων τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς γλώσσας, τῶν γραμμάτων; Μήπως τελικὰ μάχονται ἐνάντια στὸ ἔθνος, στὸ γένος τῶν Ἑλλήνων, στὸν ἴδιο τὸν Ἑλληνισμό; Μήπως ὑποτιμώντας τὸν ρόλο της, ὑποσκελίζοντας τὴ θέση καὶ ἀλλοιώνοντας τὴ σχέση της μὲ τὸν ἑλληνικὸ λαό, ἀποδυναμώνουν τὴν ἴδια τὴν πατρίδα μας; Ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη πίστη συνυφασμένη μὲ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα, τὴν παιδεία, τὸν πολιτισμό, ἀποτελεῖ τὴ ψυχὴ τοῦ τόπου. Μήπως μὲ μία κίνηση «μὰτ» κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καταφέρνουν ὅσα δὲν κατάφεραν στὸ παρελθὸν οἱ ἐπίδοξοι κατακτητὲς αὐτοῦ τοῦ λαοῦ;
Προκλητικοὶ εἶναι ἀπέναντι καὶ στὸ σημερινὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία τρέφει καὶ στηρίζει ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων ποὺ στὴν ἐποχή μας δὲ διαθέτουν οὔτε τὰ πρὸς τὸ ζῆν. Τὸ «ἀόρατο» στὰ μάτια τους κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας στηρίζει ἑκατομμύρια οἰκογενειῶν, νέων καὶ γηραιῶν ἀνθρώπων ποὺ βρίσκουν παρηγοριὰ στὰ προβλήματά τους. Ἡ ὑποστήριξη ποὺ λαμβάνουν νέα ζευγάρια τῶν ὁποίων οἱ σχέσεις κλυδωνίζονται, ἡ ἀποτροπὴ διαζυγίων, ἡ ἀποτροπὴ ἀμβλώσεων, ἡ ἐνδυνάμωση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν, ἀποτελοῦν μόνο μέρος τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας στὶς μέρες μας. Νεαρὰ παιδιὰ ἀπαιχμαλωτίζονται ἀπὸ ἐξαρτήσεις καὶ τοξικὲς οὐσίες, ἐγκαταλελειμμένοι συνάνθρωποί μας ἀποφυλακίζονται καὶ ἐπανεντάσσονται στὴν κοινωνία, ψυχικὰ κλονισμένοι, ταλαιπωρημένοι καὶ κουρασμένοι βρίσκουν καταφύγιο στοὺς κόλπους της. Κι ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν πρόνοια, τὸ ἔργο ἀγάπης καὶ στοργῆς τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ στήριξη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἐφόσον οὔτε τυφλοὶ εἶναι οὔτε κωφοί, τότε δύο πράγματα μπορεῖ νὰ συμβαίνουν. Ὅσοι καταφέρονται κατὰ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἢ ἐμπαθεῖς ἢ σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία κατὰ τοῦ ἱεροῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἀνθρωπότητα ἔργου τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ βλέπω Ἀρχιερεῖς τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀντιμετωπίζουν μὲ ἀγώνα καὶ μὲ πόνο τὴν ἐξέλιξη αὐτὴ τῶν τελευταίων ἡμερῶν. Σίγουρα εἶναι καθῆκον καὶ ὑποχρέωσή τους νὰ ἀντισταθοῦν στὶς ὑπουργικὲς «προκλήσεις» τῶν ἡμερῶν μας. Θὰ ἤθελα ὅμως νὰ ρωτήσω τοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας τὸ ἑξῆς: Τώρα ἀντιλήφθηκαν τὸ πρόβλημα; Τώρα συνειδητοποίησαν ὅτι πρέπει νὰ ἀντιδράσουν; Τόσα χρόνια δὲν ἔβλεπαν τί ἐπρόκειτο νὰ συμβεῖ;
Ἀσφαλῶς δὲ θὰ πάρω ἀπάντηση. Θέλω ὡστόσο -χωρὶς καμιὰ κριτικὴ διάθεση- νὰ πῶ κάποια πράγματα ὅπως ἀκριβῶς τὰ αἰσθάνομαι καὶ τὰ ὁποῖα πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀποτυπωθοῦν.
Πρὶν ἀπὸ 92 χρόνια -μὲ ἄγνωστα τότε γιὰ τὸν εὐρὺ Ἑλληνορθόδοξο λαὸ κίνητρα οἱ διοικοῦντες τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας «χάλασαν» τὸ ἡμερολόγιο. Ἐπέτρεψαν νὰ γίνει ἡ ἀρχὴ γιὰ μιὰ σειρὰ ἀπὸ καινοτομίες ποὺ σὲ βάθος χρόνου θὰ ἀλλοίωναν τὴν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας καὶ θὰ ὁδηγοῦσαν μοιραῖα τὴν ἐπίσημη πλέον Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὴ Δύση. Δίχασαν τὸν Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ λαὸ σὲ νεοημερολογίτες καὶ παλαιοημερολογίτες, ἀποδυνάμωσαν τὴν συνοχὴ τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ κόσμου, τὴ σύμπνοια καὶ τὴν ἀλληλεγγύη ποὺ βασίζεται στὴ μία καὶ ἀναλλοίωτη πίστη.
Ἐκεῖνοι, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας, ἦταν ποὺ καταδίωξαν μὲ μανία, αὐτοὺς ποὺ τότε μὲ αὐτοθυσία στήριζαν ὅσα τώρα οἱ ἴδιοι προσπαθοῦν -φοβοῦμαι μάταια- νὰ σώσουν. Μὲ δικές τους ἀποφάσεις καὶ ἐντολὲς ὁ Ἑλληνορθόδοξος πιστὸς λαὸς διώχθηκε, ἀπολύθηκε ἀπὸ δουλειές, ἀποβλήθηκε ἀπὸ σχολεῖα, ἀπομονώθηκε κι ἔχασε ἀκόμη καὶ βασικὰ κοινωνικὰ δικαιώματα. Μαζὶ μὲ τὸν λαὸ βέβαια βασανίστηκε, φυλακίστηκε, ἐξορίστηκε, ἀποσχηματίστηκε, ἐξευτελίστηκε καὶ ὁ Ἱερὸς Κλῆρος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων. Δὲν ἦταν λίγες οἱ περιπτώσεις ποὺ ὄργανα τῆς κρατικῆς ἐξουσίας τότε –σὰν νὰ λέμε τῶν σημερινῶν Ὑπουργείων- ὑπὸ τὶς κατευθύνσεις τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας ξύριζαν καὶ ἀποσχημάτιζαν ὑπερήλικες Ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ νέους, ἁγνοὺς καὶ ἰδεολόγους κληρικούς. Κι ὅλα αὐτὰ τὰ δεινὰ γιὰ ἕναν καὶ μόνο λόγο· ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ κρατήσουν τὴν αἰώνια παράδοση τῶν Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ἀντιστάθηκαν στὴ νέα πρὸς τὴ Δύση κατεύθυνση καὶ σὲ ὅλα ὅσα αὐτὴ συνεπαγόταν, ἐπειδὴ ἀντέδρασαν στὴν ἀρχὴ τοῦ κακοῦ, τοῦ κακοῦ ποὺ οἱ τότε ἐκπρόσωποι τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας ἐπέτρεψαν νὰ μᾶς κατασπαράξει καὶ ποὺ τώρα οἱ ἴδιοι παλεύουν μὲ κόπο νὰ ἀναχαιτίσουν.
Ἔδιναν τότε ἐντολὲς νὰ σφραγίζουν καὶ νὰ γκρεμίζουν Ναοὺς τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων καὶ νὰ ποδοπατοῦν τὰ Ἅγια Σκεύη.
Ἐκεῖνοι, σὲ συνεργασία μὲ τὰ τότε Ὑπουργεῖα, ἐδίωκαν Χριστιανοὺς καὶ διέλυαν τὶς πνευματικὲς συνάξεις τους μὲ βάναυσες ἐπιθέσεις, μὲ καυτὰ νερὰ κι ἄλλα ἀπάνθρωπα μέσα. Ἔξω ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν μὲ δική τους ἐντολή πραγματοποιοῦνταν κατάφωρες ἀσχήμιες ἐναντίον ἁπλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τονίζω, μὲ δική τους ἀπόφαση καὶ ἐντολὴ καὶ ἐπαναλαμβάνω, σὲ συνεργασία μὲ τὴν τότε κρατικὴ ἐξουσία!
Τὸ 1924 ὁ κόσμος φώναζε «μᾶς φράγκεψαν, μᾶς πᾶνε στὴ Δύση καὶ στὸν Πάπα, θέλουν νὰ σβήσουν τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν ψυχή μας, νὰ βγάλουν τὰ γράμματα καὶ τὴ γλώσσα μας ἀπὸ τὴν πατρίδα μας». Αὐτοὺς ποὺ τότε προέβλεψαν τὸ κακό, ἐκεῖνοι τοὺς ὀνόμασαν Παλαιοημερολογίτες, τοὺς χλεύασαν καὶ τοὺς ἀπομόνωσαν. Καὶ ἐρωτῶ, τώρα τί φωνασκοῦν, τί ἀκριβῶς θέλουν, τί περιμένουν;
Εἶναι ἄξιο ἀπορίας πῶς μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν τοὺς ἔχει προβληματίσει τὸ κακό ποὺ ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ἔχουν κάνει στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴ χώρα μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐξισώνουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀνέχονται τὴν ἐπικοινωνία μὲ Ἀρχιερεῖς ποὺ συλλειτουργοῦν καὶ συμπροσεύχονται μὲ Ἀγγλικανούς, Λατίνους καὶ Μονοφυσίτες. Αὐτὸ ἀποδεικνύει ὅτι δὲ σέβονται τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι στεντορείᾳ τῇ φωνῇ φωνάζουν διαχρονικὰ «ἐκεῖνος ποὺ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν ἀκοινώνητο εἶναι ἀκοινώνητος»! Ἀκόμη καὶ τώρα, τὴν ὕστατη αὐτὴ στιγμή, τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ποὺ ἀντιστέκονται στὶς οἰκουμενιστικὲς κινήσεις, τοὺς ὑποτιμοῦν καὶ τοὺς θεωροῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ σχισματικούς, ἐνῶ ἐκεῖνοι ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Ἐπιτρέπουν νὰ ὁρκίζονται στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο μέσα στὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο πολιτικοί,ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι βρίσκονται στὴ Μασονία, ὅτι ψήφισαν ἀντιχριστιανικοὺς καὶ κατὰ τῆς πατρίδος νόμους. Συνεργάστηκαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συνεργάζονται μὲ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ξεπούλησαν τὴ χώρα, ἐνῶ παράλληλα ἀντιδροῦν. Καλὰ κάνουν. Ὅμως φοβοῦμαι πὼς ἡ στάση τους χαρακτηρίζεται ὡς βραδείας ἀντιδράσεως, χλιαρῆς ἀντιστάσεως, ἑτεροχρονισμένη, παθητική, ἴσως καὶ ὀξύμωρη, ἕως καὶ μάταιη!
Θυμίζουν τὴν ἱστορία μὲ τὴ μαμὰ χταποδίνα καὶ τὸ μικρό της χταποδάκι. Πιάσανε τὸ χταποδάκι καὶ λέει στὴ μαμὰ του «μαμά, μὲ πιάσανε! παιδί μου,εἶμαι κοντά σου»
Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι μὲ τὸ κρασὶ καὶ τὸ ξύδι λύνονται τὰ νεῦρα τοῦ χταποδιοῦ. Ἡ χταποδίνα τότε μόνο εἶπε -δυστυχῶς πολὺ ἀργὰ- ὅτι ἔχασε τὸ παιδί της. Τὸ ἴδιο συμβαίνει στὴν Ἑλλάδα μας μὲ ὅλα ὅσα ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀρνησίχριστους καὶ ἀπάτριδες, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦρθαν γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν Ἑλλάδα καὶ Ἕλληνες, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα. Οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας καὶ τότε τοὺς εὐλογοῦσαν καὶ ἀργότερα καὶ μέχρι πρότινος.
Θὰ ἀναφερθῶ σὲ κάτι τὸ ὁποῖο πληροφορήθηκα πρόσφατα καὶ προσωπικὰ μὲ ἔχει συγκλονίσει. Δύο κορίτσια, ἑλληνόπουλα ἀπὸ τὴ Θράκη, ἡλικίας 13 καὶ 14 χρόνων, Α’ καὶ Β’ Γυμνασίου, παιδιὰ οἰκογενειῶν κι ὄχι παραμελημένα ἢ ὀρφανά, σήμερα κουβαλοῦν στὶς πλάτες τους 7 καὶ 9 ἐκτρώσεις ἀντίστοιχα. Ἀναρωτιέμαι, ὅταν ἐπιτρέπουμε νὰ συμβαίνουν τέτοια τραγικὰ φαινόμενα στὸν τόπο μας, ὅταν τὰ παιδιὰ τῆς πατρίδος μας ὑφίστανται αὐτὴ τὴν ἀπανθρωπιά, ὅταν ἐπιτρέπουμε τὸ ποδοπάτημα τῶν ψυχῶν τους καὶ τὴν κατακρεούργηση τῆς σάρκας τους, ὅταν δὲν ἔχουμε ὡς ἔθνος τὴ στοιχειώδη παιδεία καὶ ἱκανότητα νὰ μεγαλώσουμε τὰ παιδιά μας σὰν παιδιά, τὴν ἴδια στιγμή, κάποιοι στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, δῆθεν προοδευτικοί, ἀσχολοῦνται μὲ τὴ θρησκειολογία καὶ τὴν κατάργηση τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα!
Τὴν εὐθύνη γι’ αὐτὴ τὴν κατάσταση τὴν ἔχουμε ὅλοι. Πρωτίστως ἐμεῖς οἱ ποιμένες, γιατί δυστυχῶς δὲν εἴμαστε φῶς καὶ φωτεινὰ παραδείγματα γιὰ τὸν κόσμο, ὅπως θέλει ὁ Χριστός μας. Δευτερευόντως ὅμως εὐθύνεται κι ὁ λαός, ὁ ὁποῖος ἐν γνώσει του τόσα χρόνια ψήφιζε καὶ ψηφίζει μεροληπτικὰ πολιτικοὺς οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπηρέτησαν καὶ δὲν ὑπηρετοῦν τὸν τόπο αὐτό, ὡς ὀφείλουν.
Ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ μόνη παρηγοριά, τὸ μόνο στήριγμα εἶναι τὸ φωτεινὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, μετὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, συμπορεύθηκαν μαζί μας, στοὺς πόνους, στοὺς ἀγῶνες, στὶς λύπες, στὶς διώξεις, στὶς ἐξορίες, στοὺς κατατρεγμούς.
Νὰ κλείσουμε τὰ αὐτιά μας στὶς Σειρῆνες, νὰ συσπειρωθοῦμε, νὰ ἐπιστρέψουμε ἀπὸ τὸν Βορρᾶ, τὸ Νότο, τὴν Ἀνατολή, τὴ Δύση καὶ ἀπὸ κάθε λογῆς ἐπιρροὲς ποὺ ἔχει δεχτεῖ αὐτὸς ὁ τόπος. Νὰ ἀγαπήσουμε ξανὰ τὴ γλώσσα μας, νὰ γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἱστορία μας, νὰ τιμήσουμε τὸν πολιτισμό μας.
Νὰ ἐργαστοῦμε ὅλοι μὲ συνέπεια, γιὰ νὰ ἐπανέλθει ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας στὴ θέση καὶ στὸ ὕψος ποὺ τῆς ἀξίζει καὶ τῆς ἀνήκει.
Μόνο ἡ συνοχή, ἡ ἑνότητα καὶ ἡ ἀλληλεγγύη θὰ μᾶς βοηθήσουν ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καὶ γιὰ τοὺς πολιτικοὺς καὶ γιὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς.
Ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες μας!
ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος
