Στὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία τῆς μακαριστῆς Γεροντίσσης Ἡσυχίας μοναχῆς, Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀρτεμίου Κορυδαλλοῦ, παρέστη ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Χρυσόστομος προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Καλλινίκου καὶ τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου, Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ Σαλαμίνος κ. Γεροντίου.
Ἡ μακαριστὴ Γερόντισσα Ἡσυχία, κατὰ κόσμον Παρασκευὴ Προβατάκη, γεννήθηκε τὸ 1932 στὸ χωριὸ Χριστὸς τῆς Ἱεράπετρας Κρήτης. Ἦταν τὸ ἔνατο κατὰ σειρὰ παιδὶ ἁπλῶν καὶ εὐλαβῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς. Τὸ 1948 ἐνετάχθη στὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀρτεμίου Κορυδαλλοῦ, παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ἁγιορείτου Γέροντος καὶ κτήτωρος αὐτῆς, Ἱερομονάχου Ἀρτεμίου Νοδαράκη (+1985).
Ἄνθρωπος μὲ ὀξυδέρκεια καὶ εὐρὺ πνεῦμα, δραστήρια καὶ φιλόπονη, ἐργάστηκε μὲ προθυμία καὶ ταπείνωση σὲ ὅλα τα διακονήματα τῆς τότε ἀκμαζούσης ἀδελφότητος καὶ τέλος κατεστάθη Καθηγουμένη, διαδεχόμενη τὶς μακαριστὲς μοναχὲς Μακρίνα καὶ Χριστονύμφη. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ἡσυχαστηρίου καὶ ἐπιμελήθηκε προσωπικὰ τὸν καλλωπισμὸ καὶ τὴν εὐταξία του. Φρόντισε μέχρι λεπτομερείας καὶ τὰ της, πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, πανηγύρεως τῆς Μονῆς καὶ χωρὶς πλέον ἄλλες ὑποχρεώσεις ὁ Θεὸς τὴν πῆρε κοντά του.
Ἡ Γερόντισσα Ἡσυχία, παιδὶ τῆς κατοχῆς, μεγαλωμένη μὲ μεγάλες στερήσεις, γνώριζε πολὺ καλὰ τί σημαίνει ἀνέχεια, πείνα, κακοπάθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ διακρίθηκε στὴν ἐπίγεια ζωή της γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη της. Μεγάλωσε ὀρφανά, στήριξε χῆρες, προίκισε κοπέλες. Τὰ ἔργα ἀγάπης φωνάζουν σὲ Κορυδαλλό, Νίκαια, Κρήτη κ.α.
Εἶχε πράγματι τέλος ἀγαθὸ καὶ ἀνώδυνο καὶ μάλιστα στὸν χῶρο τῆς μετανοίας της, τὸν ὁποῖο δὲν ἐγκατέλειψε οὔτε μία μέρα ἐπὶ 67 συναπτὰ ἔτη. Τὸ ὁσιακό της λείψανο μετέφεραν στὴν τελευταία του κατοικία, οἱ ἀντιπροσωπεῖες ἄλλων μοναστικῶν ἀδελφοτήτων ἀπὸ Πειραιά, Σαλαμίνα, Ἀττικὴ καὶ Πελοπόννησο, οἱ ὁποῖες προσῆλθαν γιὰ νὰ τὴν ξεπροβοδίσουν.
Γιὰ ὅσους γνώρισαν τὴ Γερόντισσα Ἡσυχία σίγουρα θὰ θυμοῦνται τὴν καλοκάγαθη,ψηλὴ σὰν κυπαρίσσι μοναχή, ἀεικίνητη ,μὲ τὴ δυνατὴ φωνή, ποὺ φρόντιζε καὶ φίλευε μὲ περισσὴ ἀγάπη τὰ πυκνὰ ἐκκλησιάσματα τῆς Μονῆς.
Εἴθε ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ τὴν ἀναπαύσει στὸ χορό τῶν ἀπ' αἰῶνος κεκοιμημένων ὁσίων καὶ ἀσκητῶν μοναστῶν καὶ νὰ βρεῖ παρρησία ἐνώπιον τοῦ θρόνου Του.
Ἡ μνήμη της νὰ εἶναι αἰωνία.
