Συμπληρώθηκαν δεκαπέντε χρόνια ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος, ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἰσαακίου, 3 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1999.
Γιὰ τὸ γεγονὸς ὁ Ἐπίσκοπός μας τέλεσε νυχτερινὴ Ἀκολουθία μὲ Θεία Λειτουργία στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Κοσμοσωτῆρος μὲ συλλειτουργοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως καὶ συμπροσευχόμενο τὸ Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Χριστιανουπόλεως, κ. Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ἐπίσης συμπληρώνει δεκαπέντε χρόνια Ἀρχιερατείας τὴν αὐριανὴ ἡμέρα.
Συγκινημένος εὐχαρίστησε τὸν Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὴ μεγάλη τιμὴ ποὺ τοῦ ἔδωσε στὴ διακονία τοῦ Ἐπισκόπου, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χρυσοστόμου ὑπὸ τῶν τιμίων χειρῶν τοῦ ὁποίου ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὴν Ἀρχιερωσύνη.
Εἶναι ὅλα τόσο σύντομα στὴ ζωή μας ! « Ὡς ὄναρ παρέρχονται τὰ πάντα».
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια...κι ὅμως σὰν χθὲς νὰ συνέβη.
Ἀξία δὲν ἔχει τὸ πόσο ψηλὰ θὰ φτάσει κάποιος στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ἀξία ἔχει νὰ παραδίνεται ὁ καθένας μας στὸ θέλημα καὶ τὴν ὑπηρεσία τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Αυτὰ ποὺ ἐμεῖς θεωρούμε ὡς «ἀξιώματα» στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰ συνεχόμενη διακονία μὲ ἀγόγγυστη ὑπομονὴ καὶ τέλεια αὐταπάρνηση δίπλα στὴν κάθε ψυχὴ ποὺ διψάει γιὰ λύτρωση καὶ ψυχικὴ ξεκούραση, δίχως ἰδιοτέλεια καὶ σκοπιμότητες.
Ἔχουμε ὑποχρέωση ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὡς «κόριν ὀφθαλμοῦ» τὴν εὐλογία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ ἀληθινὸς Θεός, τὴν Ἀρχιερωσύνη καὶ τὴν Ἱερωσύνη. Καθῆκον ὅλων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι μόνο καλὰ νὰ λέμε καὶ καλὰ νὰ πράττουμε. Οἱ ἄλλοι ἂς μᾶς κατηγοροῦν κι ἂς μᾶς ἀδικοῦν, ἐμεῖς ποτὲ νὰ μὴν κατηγοροῦμε καὶ ποτὲ νὰ μὴν ἀδικοῦμε. «Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς».
Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτισε καὶ εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους συμμετεῖχαν στὸ ἐπετειακὸ γεγονὸς τῆς χειροτονίας του εἰς Ἐπίσκοπον.
Γιὰ τὸ γεγονὸς ὁ Ἐπίσκοπός μας τέλεσε νυχτερινὴ Ἀκολουθία μὲ Θεία Λειτουργία στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Κοσμοσωτῆρος μὲ συλλειτουργοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως καὶ συμπροσευχόμενο τὸ Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Χριστιανουπόλεως, κ. Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ἐπίσης συμπληρώνει δεκαπέντε χρόνια Ἀρχιερατείας τὴν αὐριανὴ ἡμέρα.
Συγκινημένος εὐχαρίστησε τὸν Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὴ μεγάλη τιμὴ ποὺ τοῦ ἔδωσε στὴ διακονία τοῦ Ἐπισκόπου, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χρυσοστόμου ὑπὸ τῶν τιμίων χειρῶν τοῦ ὁποίου ἀξιώθηκε νὰ λάβει τὴν Ἀρχιερωσύνη.
Εἶναι ὅλα τόσο σύντομα στὴ ζωή μας ! « Ὡς ὄναρ παρέρχονται τὰ πάντα».
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια...κι ὅμως σὰν χθὲς νὰ συνέβη.
Ἀξία δὲν ἔχει τὸ πόσο ψηλὰ θὰ φτάσει κάποιος στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ἀξία ἔχει νὰ παραδίνεται ὁ καθένας μας στὸ θέλημα καὶ τὴν ὑπηρεσία τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Αυτὰ ποὺ ἐμεῖς θεωρούμε ὡς «ἀξιώματα» στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰ συνεχόμενη διακονία μὲ ἀγόγγυστη ὑπομονὴ καὶ τέλεια αὐταπάρνηση δίπλα στὴν κάθε ψυχὴ ποὺ διψάει γιὰ λύτρωση καὶ ψυχικὴ ξεκούραση, δίχως ἰδιοτέλεια καὶ σκοπιμότητες.
Ἔχουμε ὑποχρέωση ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὡς «κόριν ὀφθαλμοῦ» τὴν εὐλογία ποὺ μᾶς χάρισε ὁ ἀληθινὸς Θεός, τὴν Ἀρχιερωσύνη καὶ τὴν Ἱερωσύνη. Καθῆκον ὅλων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι μόνο καλὰ νὰ λέμε καὶ καλὰ νὰ πράττουμε. Οἱ ἄλλοι ἂς μᾶς κατηγοροῦν κι ἂς μᾶς ἀδικοῦν, ἐμεῖς ποτὲ νὰ μὴν κατηγοροῦμε καὶ ποτὲ νὰ μὴν ἀδικοῦμε. «Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς».
Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτισε καὶ εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους συμμετεῖχαν στὸ ἐπετειακὸ γεγονὸς τῆς χειροτονίας του εἰς Ἐπίσκοπον.
